2020: een verloren jaar?

2020? Dat is een verloren jaar. Tenminste, als ik verschillende artikelen in kranten en tijdschriften moet geloven. Ik las ergens ‘dat voor de evenementenbranche 2020 een verloren jaar is’. Om maar een sector te noemen. Om dan nog niet te beginnen over al die andere ondernemers. Of wat dacht je van de Olympische Spelen? Of het Songfestival dat eindelijk eens in ons land zou plaatsvinden.

Alles ging anders.

Levensakker

Aan het begin van dit jaar schreef ik een overdenking over een akker, of liever gezegd over een levensakker. Ik vroeg je toen hoe die akker erbij lag. Ik wilde de vraag maar gewoon weer aan je stellen. Hoe ligt je levensakker erbij? In Hosea 10 vergelijkt de profeet Hosea het volk Israël met een akker. Hij vertelt hoe de akker van het volk erbij ligt, en dat is geen mooi beeld. ‘U hebt goddeloosheid geploegd, onrechtvaardigheid geoogst, leugenvrucht gegeten; want u hebt vertrouwd op uw weg, op uw grote aantal helden.’

Vertrouwd op je eigen weg. Soms kan het me zomaar aanvliegen, want wat is er dit jaar ongelooflijk veel veranderd.  En misschien zeg je wel: “Mijn levensakker? Dit jaar is een verloren jaar voor me. Ik zit zonder werk, ik loop vertraging op met mijn studie, ik ben ziek geweest…” of… noem maar op. Onze levensakker kreeg dit jaar veel te verduren. En voorbereid waren we niet. Hoe kijk jij terug op de afgelopen 12 maanden? En, hoe ligt je levensakker erbij?
Het is waardevol, denk ik, om hier voor jezelf over na te denken. 2020, een verloren jaar? Voor mij persoonlijk liet het opnieuw zien hoe kwetsbaar ik ben. En hoe vertrouwen op je eigen weg je uiteindelijk nergens brengt.

De randen van je levensakker

Een akker. De Bijbel heeft het er ook vaak over. Ik vertelde het net al, Hosea vergeleek het volk van Israël met een akker. En wat dacht je van Ruth? Zij was op een akker. Toen ik opnieuw die geschiedenis las, gaf mij dat troost. En ik wil dat graag met je delen. Omdat je levensakker er na dit jaar misschien beroerd bij ligt. Het bijbelboek Ruth begint eigenlijk heel donker. Het volk van God is ver weg van God en er komt hongersnood in het land. En toch, in het boekje van Ruth openbaart zich iets: te midden van het donkere van een hongersnood ontvouwt zich een nieuw verhaal.

Ruth komt op het land van Boaz en mag daar aren rapen. Het was in die tijd gewoonlijk dat de mensen die op het land werkten de oogst aan de randen van hun akker lieten staan. Dat was dan voor de armen of voor de vreemdelingen.

De randen van de akker. Laten we het persoonlijk trekken. De randen van je levensakker. Net vroeg ik je hoe je levensakker erbij ligt. Na een jaar van stormen, na een jaar van verschillende tijden, na een jaar met verschillende seizoenen. Misschien zeg je wel: de oogst was weinig. En toch. Het verhaal van Ruth – licht te midden van een donkere tijd – geeft mij moed en hoop. God werkt door, in de tijd van het bijbelboek Ruth, en ook in deze tijd. Aan de randen van de akker gaat Ruth koren rapen.

Mirjam van der Vegt schrijft in haar nieuwe boek De kracht van rust over de randen van je akker. En ze vraagt zich daar af ‘hoe vaak ben ik in mijn eigen leven bezig met het binnenhalen van de oogst, terwijl het echte leven zich ontvouwt aan de randen van de akker; daar waar ik vanuit rust en loslaten dingen zie gebeuren die ik zelf niet had voorzien?’
Je levensakker dus. Ook al was de oogst weinig dit jaar, zelfs dan is er hoop. In de randen van de akker, op de plekken voor armen en vreemdelingen, in de rauwheid van het leven. Wat wil God ons dit jaar leren? Wat wil God jou leren?

Aan de slag!

Vanuit de randen van de akker ontvouwt zich een nieuw verhaal. En als we de lijn doortrekken zien we dat jaren later Jezus geboren wordt, uit het nageslacht van Ruth en Boaz. Jezus, die licht bracht te midden van een donkere wereld. Licht te midden van de duisternis. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen. (Johannes 1:5)
Wat een troost. Het wordt Godzijdank kerst. Jezus kwam en uit die hoop mogen wij leven.

Hoe de weg ook gaat, en wat 2021 ons ook zal brengen, ik hoop en bid dat je meer en meer in afhankelijkheid van je Heiland mag leven. Hoe je levensakker er ook bij ligt, hoe beroerd misschien ook, let op de randen van je akker. Ook daar, of misschien juist daar, ontvouwt zich het leven.