Ik ben een praisekneus – over aanbidding en wat je daarover moet weten

Huh, een praisekneus? Wat is dat? Laat me je een voorbeeld geven. De scène: EO-jongerendag, kerkdienst, praiseavond. We hebben al een paar liederen gezongen en de zaal warmt op…

*Intro muziek*

Hmm, ken ik deze? Het begint toch allemaal hetzelfde. Uhh…

U zult altijd voor ons strijden;

Oh, nice! Zegekroon! Die ken ik.

U hebt steeds Uw trouw getoond.
Tof nummer is het ook eigenlijk.

Deze waarheid is mijn blijdschap:
Heer, U draagt de zegekroon,
 Pff, m’n voeten doen wel pijn. Is het oneerbiedig als ik ga zitten?

U, mijn Helper en Beschermer,
Straks denkt iemand dat ik gebed nodig heb ofzo. Ik blijf wel staan.

U, mijn Redder en mijn Vriend.
Uw genade is mijn adem en mijn lied.

****even later****

Halleluja! Jezus overwon.
Oh hey, iedereen doet z’n hand omhoog.

Jezus overwon.
Ja sorry, dat durf ik echt niet. Beetje omhoog dan? Kom op Renske, focus. Denk aan de Heer Jezus.

Ogen dicht, misschien helpt dat.

Halleluja! Prijs Hem,
Die de wereld overwon.

…Okay, die tweede stem proberen we dus nooit meer.

**** even later ****

Elke muur wordt neergehaald,
ieder bolwerk afgebroken.
U draagt de zegekroon;
U overwon, U overwon!

*Begint na 3+ herhalingen mentaal te turven.*

ELKE MUUR- oh, nieuw couplet.

…

…Heb ik de planten wel water gegeven?

Enzovoort.

Begrijp je wat ik bedoel? Hoe graag ik me ook wil concentreren op Jezus, mijn chaosbrein heeft vaak hele andere plannen. Terwijl iedereen om me heen volledig op lijkt te gaan in de muziek, sprinten mijn gedachten rondjes als Usain Bolt met tien koppen koffie achter de kiezen. De term die ik daarvoor heb bedacht is ‘praisekneus’ – iemand die het lastig vindt om mee te gaan tijdens worship of samenzang.

Er was een tijd dat ik dacht dat worship de enige manier was waarop ik God écht kon aanbidden. Ik voelde me schuldig als ik niet zo in de muziek op kon gaan als degene naast mij, deed ik iets fout? Inmiddels heb ik mogen leren dat dat schuldgevoel nergens voor nodig is. Ik wil de lessen die ik heb mogen leren graag aan jou doorgeven. Of je nu een praisekneus bent of niet: here we go!

Aanbidding is teruggeven, op je eigen manier, vanuit je hart, met Jezus in het midden.

Aanbidding is teruggeven

Aanbidding is iets teruggeven aan God. Welke aardse vader hoort er nou niet graag goede dingen over zijn kind? Zo ook de hemelse Vader; als je aanbidt, mag je iets wat je hebt ontdekt over de Zoon teruggeven aan de Vader. Iets waar je dankbaar voor bent, iets wat je hebt gelezen of gehoord, iets wat je is opgevallen. Noem maar op.

Aanbidding is op je eigen manier

Moet dat dan met gesloten ogen, een hand in de lucht, knielend, zittend, staand? Geen van allen.

Mag dat dan met gesloten ogen, een hand in de lucht, knielend, zittend, staand? Absoluut! Je bent volledig vrij om je uit te drukken op de manier die bij jou past. Je mag je ongedwongen uiten binnen of buiten je comfortzone. Trouwens, aanbidding is niet eens alleen zingen; aanbidding is alles wat je doet tot eer van God.

Als jij dus je talenten inzet om te zorgen voor de ander,
als je iemand helpt om iets uit het bovenste schap te pakken,
een kopje koffie inschenkt,
investeert,
leert,
creëert,

als jij iets doet waar jij van geniet,
iets wat tot eer is van God,
dan geniet Hij van jou.

Hij heeft jou voor Zichzelf gemaakt en Hij wordt intens blij van jou.

Ook zo mag je Hem aanbidden!

Aanbidding is vanuit je hart

God zoekt geen aanbidding, God zoekt aanbidders. Een uitspraak van een broeder uit mijn gemeente. Grofweg vertaald betekent dit het volgende: God ziet liever een stil persoon met een hart vol van de wens hem te aanbidden dan een luid aanbiddend iemand met een leeg hart. Je mag de wens om Hem te willen prijzen ook uitspreken en Hem vragen je te helpen. Je mag er op vertrouwen dat de heilige Geest de rest zal doen.

Laat los

Als laatste: laat los. Hoe harder jij probeert alles op ‘de juiste manier’ te doen, hoe meer je met jezelf bezig bent. Lose yourself – letterlijk. Plaats Jezus maar in het midden en laat de heilige Geest de rest doen.

Voel je niet schuldig als je een keer met een chagrijnig niet-genoeg-koffie-zondagochtendhoofd in de kerk zit. Voel je niet schuldig als je hoofd er niet naar staat of als je gedachten alle kanten op vliegen. Je kan God immers niet teleurstellen! Hij geniet van jou als jij van Hem geniet 🙂

Aan de slag!

Herken je jezelf in de beschrijving aan het begin? Voel jij jezelf wel eens een praisekneus of juist niet?

Schrijf/teken/schilder/zing/vertel:

Aanbidding is
Teruggeven: wat heb jij de afgelopen dag/week/tijd over Jezus ontdekt?

op je
Eigen manier: op welke manieren kan jij God aanbidden?

Vanuit je
Hart: aanbid jij vanuit je hart? Heb je daar wel eens met God over gesproken?

met
Jezus in het midden: waar denk je aan als je Jezus in het midden plaatst? Wat zie je? Wat voel je? Deel het in de comments of op het Zij Lacht forum als je durft. Ik zou heel graag jouw gedachten willen zien!