Een taak van God: beentjes omhoog of schouders eronder?

‘Zie je dat? Kijk goed om je heen, hier op deze hoogte. Zie je de kampvuren, de tenten, de duizenden mensen? Als een strand strekken ze zich voor je uit. Zie je de kinderen die rondrennen, de schapen die gehoed worden? Kijk, daar staat de Ontmoetingstent. Zie je dit alles, Jozua? Dit staat nu onder jouw leiding.’ Hoor je Jozua slikken? Ook met de beste voorbereiding is dat een zware taak. Hij zag het Mozes jarenlang doen, maar zijn voorbeeld volgen? Dat is een ander verhaal! En toch krijgt hij deze taak van God.  
[

Toen zijn dienaar Mozes gestorven was, kwam de Heer naar Jozua, de zoon van Nun. Jozua had Mozes altijd gediend. De Heer zei tegen hem: “Mijn dienaar Mozes is gestorven. Maak je nu klaar om met het hele volk de Jordaan over te steken. Ga naar het land dat Ik aan de Israëlieten ga geven. Elke plek waar jullie je voeten zullen neerzetten, zal Ik aan jullie geven, zoals Ik Mozes heb beloofd. Jullie gebied zal zijn vanaf de woestijn in het zuiden tot aan de Libanon daarginds in het noorden. Verder het hele land van de Hetieten, tot aan de grote rivier de Eufraat in het noord-oosten. De Grote Zee in het westen zal de westgrens zijn. Je leven lang zal niemand jou kunnen tegenhouden. Net zoals Ik eerst met Mozes geweest ben, zal Ik nu met jou zijn. Ik zal je nooit verlaten en je nooit in de steek laten. Wees vastberaden en vol vertrouwen. Want jij moet dit volk het land geven dat Ik aan hun voorvaders Abraham, Izaäk en Jakob heb beloofd.
– Jozua 1: 1-7 (BasisBijbel)

Een taak van God – beentjes omhoog en achterover leunen? 

Dit is het begin van het boek Jozua, dat een bijzondere en bizarre tijd voor het volk van Israël opvolgt. Het volk is uit Egypte getrokken, heeft door de woestijn gedwaald, is ongehoorzaam geweest en heeft Gods wonderen gezien, al die tijd met het beloofde land in het achterhoofd en in het vooruitzicht – en nu zijn ze eindelijk daar. Het beloofde land strekt zich voor het volk uit. Maar de leider? Die is er niet meer. Mozes, die het volk al die jaren op sleeptouw heeft genomen, mocht het beloofde land niet binnen gaan. Nu is het aan zijn opvolger Jozua om die grote taak van God te vervullen. Het moment suprême is er en aan Jozua de eer om het slotstuk te dirigeren.  

Misschien denk je: ‘Ja, maar als je zo’n taak van God krijgt, dan komt het toch automatisch goed? Hij zegt het zelf: ‘Je leven lang zal niemand je kunnen tegenhouden.’ Jozua hoeft amper iets te doen, God zorgt dat het goedkomt.’ Toch? 

“Maar je moet je wel vastberaden en vol vertrouwen heel precies aan de hele wet houden die je van Mozes hebt gekregen. Doe precies alles wat daarin staat. Dan zal het goed met je gaan, overal waar je gaat. Houd de woorden van dit wetboek altijd in je gedachten. Denk er dag en nacht over na. Want alleen dan zul je precies kunnen doen wat er in staat. En dan zul je altijd succes hebben. Alles wat je doet, zal lukken. Vergeet niet wat Ik tegen je heb gezegd: ‘Wees vastberaden en vol vertrouwen!’ Wees dus nooit bang.”
– Jozua 1: 7-9a (BasisBijbel) 

Een taak van God – schouders eronder en vastberaden aan de slag! 

God geeft Jozua de leiding, maar dat wil niet zeggen dat het de bedoeling is dat Jozua achterover leunt en fluitend toekijkt hoe het lot van het volk zich ontvouwt. Jozua krijgt een taak van God, als leider, en Hij verwacht dat hij deze zelf uitvoert. In de NBV staat in vers 8: ‘Leg dat wetboek geen moment terzijde en verdiep je er dag en nacht in, opdat je je aan alles houdt wat erin geschreven staat.’ God verwacht Jozua’s volledige inzet. Maar Hij laat hem niet alleen gaan. 

Want Ik, je Heer God, ben met je, waar je ook gaat.
– Jozua 9b, BasisBijbel

Het is als het ware een blauwdruk voor een taak van God gekregen. Als God je roept, wordt het je niet in de schoot geworpen. Hij verwacht echt iets van ons! Niet dat we het perfect doen, maar wel dat we vastberaden (vers 6, 7 én 9) zijn. Dat we onze schouders eronder zetten. Dat we bereid zijn onze handen uit onze mouwen te steken. En bovenal: dat we het samen mét Hem doen. Dat we een team vormen en weten dat het zonder zijn zegen gedoemd is te mislukken.  

Aan de slag! 

En wat zegt dat over jouw taak van God, jouw roeping? Je mag hiervan leren, dit voorbeeld dat Jozua geeft. Dat ene dat God in je hart geplant heeft, haal het maar eens naar boven. Dat ene waarvoor je op Gods toestemming wacht. Misschien is het tijd om ermee aan de slag te gaan? Misschien heeft Hij je zijn toestemming allang gegeven? Is het de hoogste tijd om vastberaden te zijn, stappen te ondernemen en – met zijn zegen – aan de slag te gaan? Bid ervoor. Dat ene wat in jouw hart ligt. Voor duidelijkheid, maar ook voor moed om de stappen te nemen die je mag nemen.