De rust van God: Hij wil het geven als wij het vragen

22

dec

Vivian Straver

Vanochtend stond ik te wachten op het station, en ik was (voor mijn doen) ietwat aan de vroege kant. Terwijl ik stond te wachten, had ik de kans om andere mensen te observeren. Een kleine glimlach krulde zich om mijn lippen toen ik zag dat er overal kleine sprintjes werden getrokken naar een ander perron, of dat mensen geërgerd opkeken, wanneer de persoon voor hen abnormaal langzaam liep of zelfs besloot stil te gaan staan, waardoor hun haastige snelheden werden verhinderd. En terwijl ik stiekem een beetje aan het genieten was van de haast van anderen, besefte ik dat ik eigenlijk net zo gehaast door m’n leven ga. Misschien dan niet vanochtend op het station, maar dan wel in m’n denken en doen tijdens de rest van de dag. Herken je dat? In de Bijbel lezen we over Jezus die de rust zelve is. Als wij tot Hem komen, mogen we de rust van God ontvangen.

Voor je jezelf gaat herinneren aan alle haast waarmee je deze dag tegemoet gaat treden, gaan we eerst kijken naar Jezus’ reactie op de storm in Markus 4. De situatie die hieraan voorafging, bestond uit een lange dag waar Jezus allerlei onderricht heeft gegeven aan de mensen. Jezus was moe, en besloot dat het tijd was om weg te gaan van de massa.

“Aan het eind van die dag, toen het avond was geworden, zei hij tegen hen: ‘Laten we het meer oversteken.’ Ze stuurden de menigte weg en namen hem mee in de boot waarin hij al zat, en voeren samen met de andere boten het meer op. Er stak een hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan. Maar hij lag achter in de boot op een kussen te slapen. Ze maakten hem wakker en zeiden: ‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’ Toen hij wakker geworden was, sprak hij de wind bestraffend toe en zei tegen het meer: ‘Zwijg! Weest stil!’ De wind ging liggen en het meer kwam helemaal tot rust. Hij zei tegen en: ‘Waarom hebben jullie zo weinig moed? Geloven jullie nog steeds niet?’ Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is hij toch, dat zelfs de wind en het meer hem gehoorzamen?’”
(Markus 4:35-41, NBV)

Ondanks dat we het hier duidelijk lezen, blijft het bizar om te beseffen wat er hier gaande is. De discipelen zijn met hun vissersbootjes het water op gegaan. Die bootjes zijn niet geweldig groots en stevig – zeker niet vergeleken met de luxe schepen die we vandaag kennen – en in elk geval heel erg gevoelig voor alles wat er op het water gebeurt. Terwijl het water van het meer van Galilea witbruisend kolkt en de golven het water in het schip brengen, slaapt Jezus door. De discipelen zijn in paniek – vol stress proberen ze te hozen, maar het lukt niet.

Uiteindelijk gaan ze naar Jezus toe, en roepen Hem in eerste instantie om te helpen. Ze geloven nog niet volledig in zijn kunnen om de storm daadwerkelijk te doen liggen. Maar Jezus staat op, spreekt tot het kolkende water en het wordt rustig. De rust van God is zó onbegrijpelijk groot dat hij maar hoeft te spreken, en dat is al voldoende om de hele storm tot rust te doen brengen.

Parallel met onze ‘stormen’

Net zoals de discipelen op deze avond in een storm verkeerden, komen wij ook regelmatig in stormen terecht. Misschien niet zodanig met water en wind, maar juist ook stormen in ons denken, in ons werk of studie of in de relaties met mensen om ons heen. Je kan proberen met man en macht zelf de touwtjes in handen te houden, zoals de discipelen steeds het water uit de boot schepten. Maar uiteindelijk zal je op een punt komen dat je beseft dat je die storm niet zelf tot bedaren kan brengen.

De vraag is of je die touwtjes in handen wil blijven houden. Je kunt je denken onderdompelen in stormen van zorgen, je kunt je laten opslokken door de storm op je werk of bij je studie, en je kunt je laten verteren door alle stormachtige contacten die je boven water probeert te houden. Of… je durft het over te dragen? De stormen in jouw leven mag je bij God brengen, en je mag de rust van God ontvangen.

Aan de slag!

Het gegeven dat wij de rust van God mogen ontvangen staat herhaaldelijk in de Bijbel. Lees de onderstaande verzen eens door. Kies er één uit, schrijf deze mooi op een kaartje en stop het kaartje ergens in je tas of leg het op een plek die je ’s ochtends gegarandeerd passeert voor je de deur uitgaat. Zie dit als een constante reminder of uitnodiging van God om die rust van God te ontvangen, en niet alleen de stormen van je dag aan te gaan.

  • Psalm 4:9

In vrede leg ik mij neer, en meteen slaap ik in, want u, HEER, laat mij wonen in een vertrouwd en veilig huis.

  • Psalm 23:1-2

De HEER is mijn herder het ontbreekt mij aan niets. Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water.

  • Psalm 62:2

Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van Hem komt mijn redding.

  • Mattheüs 11:28

Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.

Deel deze overdenking

  1. Renee schreef:

    Prachtig Vivian,
    Jezus geeft rust, had deze bemoediging net even nodig!

  2. Christa schreef:

    Heel mooi Het geeft zoveel rust en ik heb het ook al meegemaakt tijdens stormen Maar als de storm dan weer hevig is raak ik toch weer in paniek en vergeet zelfs om God aan te roepen Terwijl ik het gevoeld heb dat hij er was Nu ben ik aan het werk om hem vaker te voelen en de Verbinding zoveel mogelijk aan te gaan Dankjewel Vivian🤩🙏

  3. Kim schreef:

    Duizend maal dank!! :’) dit had ik zo nodig <3

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap