Netflix en chill: hoe chill is dat eigenlijk?

Een jonge vrouw kwam thuis na een lange dag. Ze schopte haar hakken uit en slingerde haar BH op een stoel. Ze schonk zichzelf een glas water in en kroop met een deken op de bank, waar ze haar laptop openklapte. Als ze heeft ingelogd, staat de laatst bezochte website nog open: Netflix.

Avond na avond logt ze in en spendeert ze haar vrije uurtjes door het wegkijken van series op Netflix. Ze heeft heus wel een sociaal leven, hoor. Ze heeft genoeg vrienden, een vriend zelfs, ze werkt hard en ze is graag buiten.

Als haar wordt gevraagd wat haar hobbies zijn, zegt ze vaak iets als “Oh, ik lees graag. En ik houd van werken, en met mensen zijn”, en dat is niet gelogen. Ze vindt die dingen écht leuk. Maar de realiteit verbergt ze: haar meeste vrije tijd stopt ze in het kijken van Netflix. In nog geen drie maanden keek ze de hele serie Friends uit. Negen seizoenen met elk 24 afleveringen van 22 minuten. Reken maar uit.

Guess what? Die vrouw, dat was ik.

Netflix en chill, het was mijn leven geworden. Het bingewatchen was er langzaam maar zeker ingeslopen en de wortels van mijn verslaving zaten diep. Aan de oppervlakte leek Netflixen zo onschuldig, maar iets was goed mis.

Mijn hart was beschadigd, ik zat tegen een burn-out aan (alwéér), en ik voelde me ongelukkig in mijn relatie. Terwijl het stormde in mijn leven, was Netflix een veilige paraplu geworden, waaronder ik mij kon verschuilen. Hoe langer ik Netflixte, hoe langer ik vooruit kon schuiven wat ik moest doen: grote veranderingen in mijn leven doorvoeren.

En ondertussen keek ik serieuze troep op Netflix. Echt waar: Netflix staat letterlijk vol troep. Shit. Vreemdgaan, liegen, roddelen, vloeken, moorden, lelijk praten over andere mensen… Op Netflix lijkt het allemaal de normaalste zaak van de wereld. Je wordt er zo makkelijk in meegenomen. Als je vandaag één les meeneemt uit deze overdenking, laat het dan deze zijn: bescherm je hart tegen de troep die je ziet in films, series en televisie.

Terug naar mijn verhaal: op een gegeven moment liet God me merken dat ik Netflix moest verwijderen. Hij liet me zien dat ik een slaaf was geworden van Netflix: ik was hevig verslaafd. Netflix blokkeerde de relatie tussen God en mij. Alle uurtjes die ik in Netflix stopte, gaf ik absoluut niet aan God. In Galaten lezen we:

Leef dus in de vrijheid die Christus ons gegeven heeft. Laat je niet opnieuw tot slaven maken.
(Galaten 5:1, BasisBijbel)

Die tekst raakte me. Ik verwijderde de app. En ineens had ik weer tijd om aanbiddingsmuziek te luisteren, om te bidden en om Bijbel te lezen. En ik kon rust nemen, échte rust, bijvoorbeeld door uit te waaien op het strand.

Misschien is het voor jou ook Netflix. Of misschien is het Instagram of Facebook, of de sportschool. Misschien is het je werk, of je man of vriend. Of misschien is het een andere relatie die ervoor zorgt dat je verder van Jezus wordt verwijderd. Ik wil je uitdagen om in je hart te kijken. Naar wie of wat vlucht jij, voordat je naar God vlucht voor leiding en vrede? Is er iets of iemand in jouw leven die de eerste plek in jouw hart inneemt, naast Jezus?

Zo ja, laat je dan vandaag bemoedigen. Zo hard als jij wegrent naar andere dingen of mensen, zo hard staat God op de uitkijk tot je weer terugkomt, klaar om je te overladen met liefde als je terug bent.

Toen hij nog ver weg was, zag zijn vader hem aankomen. Hij had medelijden met hem. Hij liep hem snel tegemoet, omhelsde hem en kuste hem.
(Lukas 15:20, BasisBijbel)

Aan de slag!

Ben je klaar om die stap te nemen? Bid dan het onderstaande gebed, of bid het in je eigen woorden.

Vader, vergeef me dat ik andere dingen of mensen op de troon van mijn hart heb gezet. Ik geef me over aan U, en het is mijn diepste verlangen dat U mijn grootste liefde bent. Geef me de moed om (vul zelf maar in) uit mijn leven te verwijderen en het te vervangen met liefde voor U. Leer me om meer van U te houden dan ooit tevoren. Ik wil U kennen, God. Maak Uzelf aan mij bekend door de Heilige Geest, zodat ik zal groeien in mijn relatie met U, Hemelse Vader. In Jezus’ naam. Amen.

Deze overdenking is (grotendeels) een vertaling van deze blog van Tiffany Rogers.