De winter is voorbij

‘Mijn schat, sta op, mooi meisje, en kom! Want de winter is voorbij, het regent niet meer. De bloemen bloeien en de vogeltjes zingen. Overal hoor je de tortelduiven koeren. Er zitten al vijgen in de vijgenboom. De wijnstruiken staan al in bloei en geuren heerlijk. Mijn schat, sta op, mooi meisje, en kom! Duifje van me, kom uit je rotsspleet! Kom uit je schuilplaats in de rots! Laat me je zien, laat mij je stem horen. Want jouw stem klinkt mij als muziek in de oren. En je bent zo mooi!’ (Hooglied 2:10-14)

Bij het schrijven van deze blog heb ik veel strijd ervaren. Afgelopen tijd gaat het in mijn persoonlijk leven niet zo lekker en heb ik echt dagen gehad dat ik mijzelf niet was en de ergste scenario’s voor ogen nam. Wie ben ik om in deze toestand nog een blog te schrijven en vrouwen te bemoedigen? Wie ben ik om kracht en waardigheid toe te spreken naar anderen, wanneer ik dit zelf misschien wel het meeste nodig heb? Ik heb lang getwijfeld en gedacht of ik nog wel door kon gaan met de dingen die ik doe, want wie ben ik? Veel bezigheden die ik alsnog doorzette, mislukten vaak uiteindelijk. Denk hierbij aan school, stage en het onderhouden van sociale contacten. Ergens ging er steeds iets mis, maar ik wist niet wat. Wie ben ik om een blogger te zijn voor Zij Lacht terwijl dat misschien het laatste is wat ik in deze periode kan doen?

Terwijl ik op de rotsbodem liep van de diepste putten in de zwartste nachten, hoorde ik een Stem die zei: Hold on. Things will be better one day, and you don’t want to miss it. Stay strong [vertaling: Houd vol. Het zal beter woorden op een dag, dat wil je niet missen. Blijf sterk]. Op de momenten dat ik het eigenlijk op wilde geven, belooft God mij dat het beter wordt. Bedenk je eens wat de definitie van beter moet zijn, bij God die de hemel en de aarde gemaakt heeft en een weg baande door de zee. Ik heb geen idee hoe lang het zal duren, maar dit wil ik meemaken.

En weer komt twijfel naar boven: moet ik deze blog wel schrijven, want wie ben ik? Ergens begin ik te lachen. Had Mozes niet dezelfde vraag? In Exodus 3:11 (SV) zegt Mozes: ‘Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan; en dat ik de kinderen Israels uit Egypte zou voeren?’ De Heer antwoordde daarop in vers 12 (BasisBijbel) met: ‘Ik ben toch bij je! En Ik zal je bewijzen dat Ik je heb gestuurd: als je het volk uit Egypte hebt meegenomen, zullen jullie Mij op deze berg aanbidden. Mozes zag zichzelf al bij de Farao staan. Wie is hij om zomaar bij de Farao te komen? Mozes had denk ik al het vermoeden dat het weinig uitwerking zou hebben als hij zou zeggen dat hij door de buurman op de hoek gestuurd werd om het volk te bevrijden. Hij wist: ik moet een naam hebben met autoriteit. ‘En God zeide tot Mozes: IK BEN, die ik ben’ (vers 14 SV). Als we vervolgens kijken naar de geschiedenis van Mozes, zien we dat hij grote dingen heeft gedaan. En niet om wie hij is, maar om wie God is. Ik ben, die Ik ben.

Waarom zou ik stoppen met waar ik mee bezig ben? Ook Mozes lukte het de eerste keer niet, en de tweede, de derde tot de tiende keer toe. Maar hij bleef doorgaan, niet om wie hij is, maar om wie God is. Aan Hem alle glorie en eer! Want Hij is, wie Hij is.

Nog steeds gaat het moeizaam, lukt niet altijd alles en loop ik hier en daar vast. Maar wat is het een voorrecht om voor Hem te mogen leven en door Hem geleid te worden naar een periode van bloei en groei. Want de winter is voorbij, het regent niet meer. De bloemen bloeien en de vogeltjes zingen. Overal hoor je de tortelduiven koeren. Er zitten al vijgen in de vijgenboom. De wijnstruiken staan al in bloei en geuren heerlijk. Hij verlangt naar onze toewijding. Hij wacht op jou, op mij. Hij wil jou, net als Mozes en het volk, leiden naar een hele mooie plek! Daar waar de bloemen bloeien en vogels zingen. Hij wacht alleen op de toewijding die Mozes ook gaf. Totale overgave en doen wat Hij ons vraagt. Ook al lukt het de eerste keer niet en de tweede keer.. Het geeft niet. Mozes durfde in eerste instantie niet. God zei dat Mozes’ broer Aäron hem zou helpen. Welke mensen helpen jou om jezelf toe te wijden aan de Heer?

De Heer nodigt je uit, Hij nodigt mij uit. Hij zegt ‘Mijn schat, sta op, mooi meisje, en kom! Duifje van me, kom uit je rotsspleet! Kom uit je schuilplaats in de rots!’ 

Het is tijd om op te staan. Het is tijd om van de rotsbodem af te komen. De winter is voorbij. Ook al lukt het niet en gaat het niet zo goed. Hij is, wie Hij is. Hij is de Heer!

Laat me je zien, laat Mij je stem horen. Want jouw stem klinkt Mij als muziek in de oren. Hij wil jóu. Wij mogen ons toewijden aan Hem en wandelen met Hem. Maar wie ben ik om met Hem te mogen wandelen? Zijn liefste, Zijn mooiste dochter!

Aan de slag!
Wil jij ook een periode van bloei en groei ervaren in je leven? Wijd je dan vandaag nog toe aan God de Vader en bid mee of wees als Aäron en bid wie van je broers en zussen in de Heer jij mag helpen bij deze toewijding!

Gebed:

Lieve Vader in de Hemel,
Dank U voor Uw Woord en Uw beloftes.
Dank U dat U de zon wilt laten schijnen in mijn leven.
En help mij om de zon te laten schijnen in het leven van de ander.
Heer, vanaf vandaag mag U mij leiden naar de plekken, waar U mij wilt hebben.
Neem mijn leven laat het, Heer, toegewijd zijn aan Uw eer.
Amen!