Ik zoek naar God, maar er staat iets tussenin

12

jul

Carmen

Een vriend van me lacht. Ik kijk hem vragend aan. Net vertelde ik dat ik zoek naar een manier om God terug te vinden. Ik heb het idee dat ik een stap moet zetten richting God, dat ik een deur moet openen voordat ik God weer kan ontmoeten. Als ik bid of zing, ben ik op zoek. Ik mis het zo, om helemaal voor Hem te zingen. Nu lacht m’n vriend. Ik vraag waarom. 

Ik sta aan de rand van een ravijn. Een diep ravijn. Als ik naar beneden kijk zie ik de lange felblauwe sliert van een rivier. Ik hoor haar zacht bruisen. Ik kijk naar de overkant. Een prachtig landschap, een onbekend gebied waar ik al jaren naar verlang. Een gebied om nog meer te ontdekken van wie God is.

Tussen mij en de overkant hangt een meterslange hangbrug. Ze is niet onveilig, dat weet ik. Het zou prachtig zijn om erover heen te lopen. Maar ik durf niet. Ik zoek naar een manier. Aan één stuk door bidden? Boos worden op mezelf dat ik zo bang ben en moet stoppen met aanstellen?

Daarom zit ik al een hele tijd naast de brug. Mijn benen bungelend over de rand van het ravijn. Het is prachtig hier. Het is prachtig, maar ik weet dat die overkant zo ontzettend mooi is. Dat daar zich een nieuwe wereld bevindt die ik moet ontdekken.  

Hij lacht weer. Ik begin ook te lachen. Ik kan niet anders, lachen werkt aanstekelijk. Waarom lacht hij?

Ik sta in een lege ruimte. Er is niemand anders bij me.

De houten muren om me heen kraken zacht. Door de ramen schijnt een fel licht. Ik kan alles zien. Ik zit hier al wel een tijdje. Ik heb ook al een hele tijd naar die deur gestaard. Een houten deur, die wel zeker een likje verf kan gebruiken. De afgebladderde verf is op de grond gevallen. Het zonlicht dat door de onderste kier heen sijpelt, licht de felrode kleur van de afgebladderde verf op.

De deur is niet dicht. Dat weet ik.

Ik heb al heel lang het gevoel dat ik die deur open moet maken. Pas als ik die deur openmaak kan ik weer een stap richting God zetten. Ik zoek naar een manier om de deur open te krijgen. Wat is daarvoor nodig? Volledige overgave, volledig vertrouwen?

De deurknop is rond en ligt gemakkelijk in mijn hand. Ik heb haar al vaker vastgepakt, maar nooit naar rechts gedraaid, om naar buiten te lopen. Elke keer besluit ik dat ik dit plekje eigenlijk wel prima vindt. Ik wil misschien wel verder komen dan deze ruimte, dan waar ik nu ben, maar ik zit hier ook wel prima.

‘Ja, terwijl je het vertelde kreeg ik een beeld. En ik vind het een beetje een komisch beeld.’

‘Ik zag jou daar staan, met die deurknop in je handen. Ik hoorde je zeggen: “Ik moet de deur opendoen, kom op, maak die deur open. Ik moet de deur opendoen. Ik moet de deur open doen.” En ik zag God zo naast jou staan.’

Ik begon te lachen, hij lachte ook.

‘En Hij zei: “Dochter, ik ben ook hier!, de deur hoeft niet open. Ik ben hier bij jou.”’

Maar ik stond nog steeds aan die deur te rammelen, te denken dat hij open moest. Op zoek naar een manier om die deur te openen. Ik hoorde zijn stem niet. Ik hoorde Hem niet mijn naam roepen.

‘Hij staat gewoon naast je, aan jouw kant.’ zei m’n vriend.

Hij staat aan deze kant. De deur mág open, maar het hoeft niet. Hij is al hier.

Ik lachte, het was wel komisch. Stond ik daar aan die deur te rammelen, was Hij er al de hele tijd.

Ik lachte, bungelde ik daar met mijn benen over dat ravijn. Zit Hij gewoon naast me, stenen naar beneden te gooien. Hij lacht, wanneer ze om beurten het water raken.

De liefde waar ik het over heb is niet ónze liefde voor God, maar Gods liefde voor óns. Omdat Hij zoveel van ons houdt, stuurde Hij zijn Zoon. Zijn Zoon gaf zijn leven als offer, waardoor wij vergeving voor onze ongehoorzaamheid konden krijgen.
(1 Johannes 4:10)

Aan de slag!
Misschien ervaar jij het ook wel eens dat er iets tussen jou en God in staat. Je gaat op zoek naar een oplossing… maar God is al bij je. Wanneer jij naar God gaat, is Hij daar. Je hoeft geen moeite te doen om Hem te vinden, laat dat over aan Zijn Geest. Als je het moeilijk vind, vraag Hem maar of Hij wil komen.

‘God, hier ben ik. Verward. Ik weet niet wat ik moet bidden, ik wil gewoon bij zijn. Hier ben ik, wilt u naar mij komen?’


Download de dagtekst door erop te klikken en deel ‘m op Instagram, Pinterest of Facebook. 

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

Deel deze overdenking

  1. Lien schreef:

    Wat mooi! Dankjewel:)

  2. Arenda schreef:

    Mag ik vragen waarom het woordje U aan het einde van de vraag niet met een hoofdletter is geschreven? En na de comma mist daar ook het woordje U?
    Sorry dat ik hier zo op reageer, maar als dit gedeeld word door mensen vind ik het belangrijk dat God alle eer krijgt..

  3. Dag Carmen

    Wat een ontroerend verhaal
    En juist hierin zag ik dat beeld
    En het raakt mij en zag ook werkelijk hoe nabij God is
    De Geest leid je op wegen die adembenemend zijn
    Niet verder zoeken
    Hij is dichterbij zo dichtbij ………

  4. Anne schreef:

    Heel erg mooi!

  5. Marielle schreef:

    Wat een mooi verhaal!Duidelijk geschreven. Is fijn om het dagelijks te lezen☺

  6. Anna schreef:

    Wauw, mooi! Ik had dit artikel echt even nodig! Ik denk dat dit een mooi onderwerp is om over na te denken! ✨

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap