Wat geeft jou hoop in een rusteloze wereld?

‘Wat geeft jou hoop in deze rusteloze wereld?‘ Het was de vraag die we laatst aan elkaar moesten stellen bij een etentje. De mensen aan tafel kende ik nog amper, dus het was een mooie vraag om een inkijkje te krijgen in iemands leven. Wat geeft je hoop? We gingen het rijtje af, ik was als laatste aan de beurt. Toen ik de verhalen hoorde van goede studies, mooie carrières en fijne vrienden, dacht ik: ‘Ja, wat geeft je nou ten diepste hoop?’

Zonder de antwoorden van de anderen te veroordelen, dacht ik later: wat nou als jij het bent die het in je leven moet maken? Wat nou als je dus helemaal zelf moet zorgen voor dat wat je hoop geeft? Als dus die ene studie of die ene baan je grote doel is, want dat geeft je hoop?

Ik stel de vraag maar opnieuw. Vandaag, aan jou. Wat geeft jou hoop?

De vraag bleef bij mij hangen, langer dan die ene avond. Hij ging de afgelopen tijd met me mee. En zoals het dan vaker gaat bij mij moeten dingen rijpen, moeten dingen bij elkaar komen, dingen die je leest, die je hoort. En laat ik vooropstellen, natuurlijk willen we – denk ik – allemaal een leven waarin er voorspoed en geluk is. Een leven met fijne mensen om je heen en een mooie baan.

Maar, los daarvan: wat geeft je hoop? Wat geeft je hoop als alles wegvalt? Wat houdt je overeind als je niet meer voor die ene studie kan gaan, als je toch die ene baan niet krijgt?

Dat Jezus het begin én het einde is. Dat geeft mij een hoop die alles overtreft. Dat Jezus trouw is, al die jaren lang en alle dagen door. Dat Hij mij van het allereerste begin kent – “Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien.” (Psalm 139:16, HSV) Dat Hij me doorziet en alles van me weet. Jezus kwam eerst tot ons. Hij is het begin en Hij overziet ons leven.

Dat mag je hoop geven. Dwars door al je twijfels en al je zorgen van vandaag heen. Onze aardse doelen, onze aardse hoop kan altijd meer en kan altijd beter. Wanneer ben je goed genoeg of wanneer is het genoeg? Meer reizen, betere cijfers en een hoger salaris. Deze wereld gaat altijd door. Nog harder en voor nog hogere doelen.

Maar de Bijbel leert ons, Jezus leert ons: ongeacht je prestaties, ongeacht wat je doet, je bent al geliefd. De Amerikaanse auteur Tish Warren noemt alles wat we doen: ‘een antwoord op wat God heeft gedaan en waarmee God is begonnen. Voor we beginnen met de liturgie van onze dag – koken, reizen, e-mailen, iets tot stand brengen, werken, rusten – zijn we geliefd. Mijn werk en mijn aanbidding brengen niets tot stand. Integendeel, ze vloeien voort uit Gods liefde, geschenk en werk voor mij. Ik word niet in de eerste plaats gekenmerkt door mijn vermogens of burgerlijke staat of stemgedrag of mijn successen en mislukkingen of roem of onbekendheid, maar door het feit dat ik verzegeld ben in de Heilige Geest, verborgen in Christus, geliefd door de Vader.”
(Liturgie van het alledaagse, pagina 17)

Mag dat je hoop geven. En, om met Hebreeën 10:23 te spreken: “Laten wij de belijdenis van de hoop onwrikbaar vasthouden, want Hij Die het beloofd heeft, is getrouw.” (HSV)
Dat is de opdracht voor ons allemaal. We hebben een Hoop; Hij is naar ons toegekomen om ons het leven te geven, om ons Zijn liefde te geven. Hij is trouw tot in de dood. Dat mag ons hoop geven voor dagen die komen. Zijn trouw is er al die dagen door. Houd je vast aan die trouw, onwrikbaar en onwankelbaar.

Aan de slag!

Schrijf voor jezelf eens op wat je hoop geeft. Breng het daarna biddend bij Jezus en zing het mee:

U geeft een toekomst vol van hoop
Dat heeft U aan ons beloofd
Niemand anders, U alleen
Leidt ons door dit leven heen

(Toekomst vol van hoop – Sela)