Twijfelen? Dat doe ik nooit!

Is dat wel echt waar? Doe ik hier goed aan? Maar hoe gaat dit nog goedkomen? Twijfel jij weleens? Nee hoor, ik ben immers gelovig. Je kunt toch niet geloven en twijfelen tegelijk? Of toch wel? Nou mocht je toch twijfelen; je bent niet de enige. Zelfs ‘de vader van vele volken’ twijfelde. Wat deed Abraham te midden van zijn twijfel? Wat gaf God hem mee voordat hij zijn belofte kreeg? Lees gauw verder.

God doet Abram een belofte

Toen leidde Hij hem naar buiten en zei: Kijk toch naar de hemel en tel de sterren, als u ze kunt tellen. En Hij zei tegen hem: Zo talrijk zal uw nageslacht zijn. En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
-Genesis 15: 5-6 (HSV)

Dit is de belofte die God gaf aan Abram. Hij zal vele kinderen krijgen, net zo veel als de sterren aan de hemel. Abram had nog geen kinderen toen God hem deze belofte deed. Hij dacht dat hij kinderloos zou sterven en had zelf al een oplossing bedacht. Iemand die in zijn huis geboren was, zou alles erven. Dit zeg je niet als je niet al vaak de teleurstelling hebt gehad van weer geen zwangerschap. Maar de conclusie die Abram had gemaakt, was niet goed. Dit vertelt God hem door zijn belofte aan Abram te delen. 

Handelen in twijfel

Maar dan wordt hij geconfronteerd met de realiteit. Zijn eigen vrouw zet hem even met beide benen op de grond. God heeft immers tot die tijd haar moederschoot gesloten gehouden. Ze hebben geen kinderen. Maar deze reality check komt niet zonder zelfbedachte oplossing of uitleg van Gods belofte. Saraï stelt voor om met haar slavin te slapen. Zo kon zij zwanger worden en voor Abrams nageslacht zorgen. Abram luistert naar zijn vrouw en slaapt met Hagar. Ze wordt zwanger en krijgt een kind: Ismaël.

Abraham: vader van vele volken

We maken even een sprong in de tijd. Abrams zijn honderdste verjaardag ligt aan de horizon en dan komt God opnieuw met een herinnering aan zijn belofte. Maar met een toevoeging die Abram niet verwachte.

Ik zal Mijn verbond sluiten tussen Mij en u, en u uitermate talrijk maken. Toen wierp Abram zich met het gezicht ter aarde en God sprak met hem: Wat Mij betreft, zie, Mijn verbond is met u! U zult vader worden van een menigte volken. U zult niet meer Abram heten, maar uw naam zal Abraham zijn, Abraham, want Ik zal u vader van een menigte van volken maken.
-Genesis 17:2-5 (HSV)

Je kunt wel zeggen: het maakt indruk op Abraham. Hij werpt zijn gezicht ter aarde. Dit doet hij wanneer God hem opnieuw zegt dat hij ‘uitermate talrijk’ zou zijn. Meteen is Abraham geraakt door Gods stem. Hij denkt: God zal Ismaël bedoelen. Ik krijg een groot volk door Ismaël heen. Wat is God toch groot en goed voor mij. Maar dan…

Twijfels vs. Vertrouwen

Dan herinnert God hem opnieuw aan zijn belofte. Hij verandert zelfs Saraï haar naam in Sarah. Zij is het die hem een zoon zou baren (Genesis 17: 15-16).

Toen wierp Abraham zich met zijn gezicht ter aarde en lachte. Hij zei in zijn hart: Zal bij een honderdjarige een kind geboren worden en zal Sara, die negentig jaar is, baren. En Abraham zei tegen God: Och, zou Ismaël voor Uw aangezicht mogen leven!
-Genesis 17: 17-18 (HSV)

Wat?! Abraham schiet van onrust en ongeloof in de lach. Een zoon van Saraï? Hij durft het niet hardop te zeggen, maar zijn hart schreeuwt het uit van twijfel. Zijn omstandigheden zijn zodanig dat het menselijk gezien onmogelijk is om nog kinderen te krijgen. Zij is negentig, hij is honderd. God heeft u het niet over Ismaël? Maar God doet wat Hij belooft: Izaäk wordt geboren. De honderdjarige Abraham en de negentigjarige Sarah krijgen een kind. Een kind waar een groot volk uit zou komen. Wij, zij die geloven in God, worden zelfs kinderen van Abraham genoemd (Galaten 3:5-8).

Twee lessen

Voordat Abram zijn nieuwe naam ontvangt en de belofte nogmaals aan hem wordt gegeven, geeft God hem iets mee. Hier staan wij even bij stil.

Toen Abram negenennegentig jaar oud was, verscheen de HEERE aan Abram en zei tegen hem: Ik ben God, de Almachtige! Wandel voor Mijn aangezicht en wees oprecht.
-Genesis 17:1 (HSV)

1. Wandel voor mijn aangezicht

Abraham twijfelde wel, maar God bleef bij hem. God wees hem ondanks zijn twijfel niet af. Hij koos geen andere ‘vader van vele volken’. God zág zijn ongeloof en twijfel, maar bleef bij hem. Bleef hem herinneren aan de belofte die hij hem had gedaan. God wil jou vandaag ook herinneren aan zijn beloften, terwijl jij naast hem mag wandelen. God blijft jou trouw, ook wanneer jij in twijfel of ongeloof zit over een situatie in je leven.

2. Wees oprecht

Abraham twijfelde en God gaf hem mee oprecht te zijn. Durf jij oprecht naar God te zijn? Wellicht ben je bang om afgewezen te worden. Of denk je dat er bij God geen plek is voor twijfel. Probeer je jouw twijfels te ontkennen. Het is immers toch niet goed om als gelovige twijfel te hebben?

Denk dan nu nog eens aan de situatie van Abraham. Hij leerde God te vertrouwen met vallen en opstaan. Maar uiteindelijk was zijn vertrouwen en geloof in God zo groot dat hij zelfs bereid was zijn eigen zoon te offeren (Genesis 22). Hij was bereid om zijn belofte, waar hij zo lang op had gewacht aan God te geven. Hoe dan? Doordat zijn twijfels waren vervangen in een diep vertrouwen in God. Verlang jij naar groeien in vertrouwen? Geef God vandaag je hart, inclusief je twijfel. Je bent altijd welkom bij Hem. Hij hoort jouw stem.

 Aan de slag!

1. Waar twijfel jij over als je vandaag je hart en je gedachten onderzoekt? Deel deze twijfels met God. Wees oprecht, deel je hele hart met hem.
2. Weet dat God ook vandaag met jou wil wandelen ondanks je twijfels. Neem even de tijd voor een wandeling vandaag en vraag God zijn beloften aan jou in herinnering te brengen. Mocht je nu denken: welke beloften? Een boekentip: Gods beloften voor jou – Max Lucado.