Twee lammetjes – een bemoediging voor situaties waarin waarom vragen overheersen

17

sep

Yael Juch

De zuster rijdt me naar binnen in een rolstoel, het afgelopen uur was een rollercoaster. Ik probeer weer een beetje vat te krijgen op alles. Waarom? De vraag die in vele versies door mijn hoofd gaat. Terwijl ik een slaapzaal word binnen gereden, begroet een vriendelijke mevrouw mij. Ze blijkt mijn buurvrouw te zijn voor de komende uren. Liggend in het ziekenhuisbed tegenover me, kunnen we niet om elkaar heen.  Meteen is er een klik door de lieve blik in haar ogen. In de uren die volgen lachen we, huilen we, steunen we, bidden we en delen we verhalen. We komen erachter dat we zussen zijn door onze relatie met dezelfde Vader God. Mijn eerste nacht in het ziekenhuis leek me in eerste instantie eenzaam, maar God zorgde ervoor dat we ‘samen’ waren: ik, Grietje en Hijzelf. 

Ik vrees geen kwaad, U bent bij mij. 

Ik had mijn kleren klaargelegd voor het vrijgezellenfeest van een vriendin. Nadat ik mezelf had klaargemaakt om te gaan slapen, neem ik nog even mijn moment met God. Uit het niets komt Psalm 23 naar boven in mijn gedachten. Het waren deze regels, die eruit leken te springen die avond.

 Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij. 
‭‭- Psalm‬ ‭23:4‬ ‭(HSV).

Na het lezen van deze verzen moest ik denken aan een situatie twee maanden geleden. Ik kreeg toen een allergische reactie. Moest happen naar adem en mijn lichaam werd opgeblazen als een ballon en dat allemaal door één hapje appeltaart. Tijdens een angstaanjagend moment waarin mijn luchtpijp dicht werd geknepen, voelde ik diep van binnen een onverklaarbare rust. Een rust in de waarheid dat God mijn toekomst in zijn handen heeft. Ik voelde me die middag klein en kwetsbaar, maar tegelijk gedragen door een grote God. Terwijl ik zo terugdenk aan deze gebeurtenis, dank ik God voor de waarheid van deze tekst. Jaren had deze tekst geen echte betekenis gehad. Nu ik zelf in een situatie was geweest, waarin die schaduw van de dood wel even om het hoekje kwam kijken, kon ik de betekenis van deze tekst beter begrijpen. Ik dankte God die avond voor zijn aanwezigheid elke dag weer. Wat ik niet wist, was dat ik deze bemoediging nodig zou hebben de volgende dag.  

Ik voelde me die middag klein en kwetsbaar, maar tegelijk gedragen door een grote God. 

Op het vrijgezellenfeestje de volgende dag zorgde de pesto op de pizza voor een nieuwe allergische aanval. Ik belandde in het ziekenhuis, dit keer verder weg van huis en ontmoette dus die avond Grietje (pseudoniem). Ze deelde met me over haar verschrikkelijke ziekte. Hoe deze haar leven en die van haar familie nog maar kortgeleden ruw had verstoord. Ik heb de uren die we doorbrachten haar pijn gezien, maar ook haar hoop.  

Op weg naar de ziekenhuiszaal gingen er allemaal waarom-vragen door mij heen. Waarom moest ik weer door deze rottige situatie heen? Waarom nu net voor de laatste schoolweek? Waarom nu ik al erg moe was van alle drukte op werk? Waarom moest dit nou het vrijgezellenfeestje verpesten? Toen ik Grietje ontmoette, werd de waarom-vragenaanval afgesloten met: waarom moet zo’n lieve vrouw tegen zo’n verschrikkelijke ziekte vechten?

Toch hadden deze vragen niet het laatste woord. Die dag werden ze overschaduwd door ‘verwondering’. Verwondering over het feit dat God ons niet alleen laat. Hij wist dat ik niet alleen wilde zijn die nacht.  Hij wist dat Grietje niet alleen wilde zijn die nacht. Grietje noemde me haar engel, voor mij was zij mijn engel.   

Misschien volslagen belachelijk in menselijke ogen, maar ik voelde me dankbaar. Dankbaar dat ik ondanks alles nu hier mocht liggen tegenover deze vrouw. Dankbaar dat God deze situatie gebruikte om een vaak gehoorde waarheid (‘God is erbij’), opnieuw te laten zakken in mijn hart.  Dankbaar dat ik Grietje kon bemoedigen met deze waarheid.  

Wanneer ik de volgende dag de ziekenhuiskamer verlaat, valt mijn oog op een schilderij dat hangt op de gang tegenover onze kamer. Op het schilderij staan twee lammetjes. Dit zijn Grietje en ik, vloog er meteen door mijn gedachten. Meteen was daar ook het vers uit psalm 23, wat ik de vorige dag nog zo vol dankbaarheid had gelezen. Al zien we in dit leven de schaduw van de dood, we mogen weten dat God de dood heeft overwonnen. We hoeven dus niet bang te zijn, want de Herder waakt over zijn schapen. Kijkend naar het schilderij krijg ik een onbeschrijfbaar rijk gevoel vanbinnen.   

Ik word diep geraakt,  
door mijn hemelse papa,  
die ons zo goed kent 
en doorgrondt op ieder moment. 
Ik weet diep vanbinnen 
dat ik geen moment zonder hem hoef te beginnen. 
In het waarom en de angst 
draagt Hij je er doorheen. 

Hij is er altijd. Dit is een feit voor iedereen. 
Deze waarheid drijft ons als kinderen van God bijeen:  
We zijn nooit alleen! Hij laat mij nooit alleen! Jij bent nooit alleen! 

Aan de slag!

We hebben allemaal momenten dat de ‘waarom’-vraag in ons hart aanklopt. De vraag die een gevoel van angst, onveiligheid en afstand wil creëren in jouw relatie met God. De vraag die je wil laten verdwalen, zoals in de gelijkenis van het verloren schaap (Lucas 15: 1-7). Je mag de situatie waar jij of de mensen om je heen in zijn beland niet begrijpen, maar te midden van deze vraag wil ik je zeggen:

I don’t understand – ik begrijp het niet 
But I understand – maar ik begrijp het

Why God I need You – 
Waarom ik God nodig heb 
It’s why God I run to Your arms -  
Dit is waarom ik naar uw armen ren 
Over and over again  
Steeds weer 
It’s why God I cling to 
Dit is waarom ik mij vastklamp aan 
Your love and hold on for dear life 
Uw liefde en vasthoud aan het leven 
And I find 
En ik vind 
You are right 
U bent dicht 
By my side 
aan mijn zijde 
 
Always right by side  
Altijd dichtbij 
Even here in the why God 
Zelfs hier in het waarom, God

Luister dit lied: Why God – Austin French

God wil bij jou zijn in welke situatie je nu ook zit. Hij gaat op zoek naar jou. Laat je vinden. Roep naar Hem, laat je ‘gemekker’ horen! Hij zal je vinden. Hij zal je dragen in zijn sterke armen. Ik bid dat je vandaag zult ervaren dat je nooit alleen bent! 

Deel deze overdenking

  1. Hannie schreef:

    Mooie welkome overdenking! In een zwarte periode van verdriet en grote waarom vragen.
    Dank je voor het delen!🖤

  2. Nadia Van Der Sleen schreef:

    Wauw, bijzonder hoe God altijd weer naar ons toekomt en ons bijstaat!

  3. Renske schreef:

    Supermooi!! Thanks!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap