Spreek je ziel toe met deze bijbelse beloftes

Het is, op het moment dat ik deze overdenking schrijf, stil tussen God en mij. Ik weet niet precies sinds wanneer. Misschien sinds het moment dat mijn moeder overleed afgelopen zomer. Soms lijkt het alsof mijn geloof met haar begraven is. Ik hoopte dat ik extra veel van God zou ervaren in deze moeilijke tijd, maar ik voel juist minder. In de stilte wil ik mezelf ergens in trainen. Iets dat David ook deed. Hij leert mij in de psalmen, zoals Psalm 42, om mijn eigen ziel toe te spreken. Om de beloftes van de Vader uit te spreken, al ervaar ik nu nog niet altijd de vervulling van die beloftes.

Vandaag wil ik dit samen met jou doen: ik wil drie beloftes uit de Bijbel uitlichten. En ik wil je uitdagen om je eigen ziel toe te spreken met deze beloftes.

Waarom zou ik dat doen?

Misschien denk je: waarom zou ik dat doen? Zal dat helpen? Zal dat mijn situatie veranderen? Ik snap die vragen. Soms lees ik weleens blogs of boeken waarin oplossingen geboden worden tegen de pijn, het verdriet, de rouw. ‘Kom tot Jezus en Hij zal je hart weer blij en rustig maken’, zoiets is dan de boodschap. Nu ik zelf op de puinhopen van verdriet zit, weet ik dat het niet zo werkt. Soms verandert God je rouwgewaad niet in een feestkleed. Of: soms gebeurt dat nóg niet.

Toch belooft God ons veel. Niet om ons blij te maken met een dode mus, of om ons nog verdrietiger te maken, omdat we de vervulling van de beloften op het moment (nog) niet zien. Nee, Gods beloften zijn de armen die óns dragen. Juist als we het zelf niet meer goed weten. Als we geen kracht meer hebben om het geloof vast te houden. Als we in het moeras van moeilijkheden en in de diepte van de droefenis wegzakken. Daarom wil ik je uitdagen om mee te doen en je eigen ziel toe te spreken. Je hoeft jezelf niet overeind te houden. Je mag vallen in Gods armen, terugvallen op Gods beloften.

1. Voor de geknakte rieten en uitdovende vlaspitten

Het geknakte riet zal Hij niet verbreken, de uitdovende vlaspit zal Hij niet uitblussen.
– Jesaja 42:3 (HSV)

Een stevige rietstengel werd in de tijd van Jesaja vaak gebruikt als aanwijsstok of als staf. Een geknakte rietstengel is onbruikbaar. Je kon je er gemakkelijk aan verwonden. Normaal gesproken zou je zo’n riet weggooien. Maar de Heere Jezus doet dat niet.

Net zo’n beeld is het beeld van de uitdovende vlaspit. Een dot in elkaar gedraaide vlasvezels werd als lont in de tuit van een olielamp geplaatst. Als de olie bijna op was, ging de vlaspit walmen. Je doofde de pit dan uit en gooide deze weg. De Heere Jezus doet dat dus niet.

Wat bijzonder! God laat NOOIT los wat Zijn hand begon!

2. Voor alle zielen

Uw ziel zal Hij bewaren.
– Psalm 121:7b (HSV)

Een dominee vertelde ooit dat hij op bezoek was bij een verzamelaar. Deze man had een enorme opslagplaats met oude meubels. De dominee vroeg: “Wat zie je toch in al die rommel?” Maar de ogen van de man schitterden toen hij antwoordde dat hij nergens rommel zag; hij vond alles uit zijn verzameling waardevol.

Toen besefte de dominee dat God ook zo’n enorme opslagplaats heeft. Een opslagplaats van zielen. Je zou zeggen: “God, wat ziet U toch in al die zielen? Zoveel zondige zielen zijn toch niets meer waard?” Toch bewaart God ons en zal Hij ons bewaren.

3. God is overal bij jou, ook in de afgrond

Waar kan ik Uw Geest ontgaan, waar Uw aangezicht ontvluchten? Al steeg ik op naar de hemel, U bent daar; of legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar.
– Psalm 139:7-8 (HSV)

En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld. Amen.
– Mattheüs 28:20 (HSV)

God is overal. De hemel is Zijn woonplaats (Jesaja 57:15), maar Hij daalde neer uit de hemel. Daar staan we met kerst bewust bij stil. Wil je weten tot hoever God daalde? Bekijk dan eens een foto van ‘de Christus van de afgrond‘, zoals het Christus-beeld wordt genoemd. Het bestaat echt en staat diep in de Middellandse Zee, bij Italië.
Zo is Jezus. Zo wil ik Hem kennen. Hij is niet alleen op de bergtoppen, maar ook onder water. Bij hen die verdrinken. Bij hen die het hoofd niet meer boven water kunnen houden. Met Zijn handen uitgestrekt, want daarmee wil Hij ons dragen. Hij is er. Verborgen. Maar toch ergens, al zwijgt Hij misschien, aanwezig. 

Aan de slag!

Herinner jezelf aan Gods beloften. Spreek je ziel toe met beloftes uit de Bijbel door één van de bovenstaande of andere beloftes uit Gods Woord een paar keer per dag hardop uit te spreken. Ook als je niet meer kunt bidden, zeg dan wel hardop een belofte uit Gods Woord.

Herinner God aan Zijn beloften. Pleit op de beloften die gaan over Gods trouw door het lied ‘Yet’ van The King Will Come te beluisteren. ‘Yet‘ betekent ‘nog niet’.

Dit is de Nederlandse vertaling van het lied:

God, geef mij nog niet op
Ik weet dat ik niet Uw beste keuze ben
Maar ik probeer het
Dus geef mij nog niet op

En God, laat mij hier niet alleen
Ik weet dat ik nog moet groeien
En ik probeer het
Maar laat mij hier niet alleen

God, ik weet dat ik niet meer dezelfde ben
Maar U wist dat ik zou veranderen
En ik denk dat U mij probeert te zeggen
Dat het oké is
Ik weet dat ik tot hier gekomen ben
Maar ik heb nog zo ver te gaan
En met deze gloednieuwe littekens
En dit gebroken hart
Is het moeilijk om het zeker te weten
Of er een bedoeling is
En of ik die ooit zal zien
Maar ik wil het geloven
Dus geef mij nog niet op