Ik hou van de woorden die David, net als andere schrijvers in de Bijbel, gebruikt om zijn gevoelens naar God uit te drukken. Zo eerlijk en treffend. David gebruikt ook vaak beeldspraak in zijn psalmen. In de Psalm 131 heeft hij het over een kind dat de borst ontwend is: een gespeend kind. Ontdek je mee […]
Ik hou van de woorden die David, net als andere schrijvers in de Bijbel, gebruikt om zijn gevoelens naar God uit te drukken. Zo eerlijk en treffend. David gebruikt ook vaak beeldspraak in zijn psalmen. In de Psalm 131 heeft hij het over een kind dat de borst ontwend is: een gespeend kind. Ontdek je mee wat hij in Psalm 131 wil zeggen?
Psalm 131
Immers heb ik mijn ziel tot rust en stilte gebracht als een gespeend kind bij zijn moeder; als een gespeend kind is mijn ziel in mij. – Psalmen 131:2 (NBG51)
In de HSV-vertaling staat in plaats van het woord ‘gespeend’: de borst ontwend.
Voorwaar, ik heb mijn ziel tot rust en tot stilte gebracht, als een kind dat de borst ontwend is, bij zijn moeder, mijn ziel is in mij als een kind dat de borst ontwend is. – Psalm 131:2 (HSV)
Probeer eens een beeld in je gedachten te schetsen van wat David hier beschrijft. Misschien moet je de tekst nog een keer lezen en daarna je ogen dichtdoen. Wat zie je?
Gespeend kind
David heeft het hier over een gespeend kind, een kind dat de borst ontwend is. En dit kind zit bij zijn moeder. Het is geen baby meer die bij zijn moeder aan de borst drinkt, nee, het kan zelf eten. Maar het zit wel rustig en stil bij moeder op schoot.
Tevreden
Er klinkt in deze psalm iets van kracht en onafhankelijkheid. We weten allemaal dat een kind niet vanaf dag één van de borst ontwend is. Nee, als het net geboren is volgen snel de eerste luide kreetjes om melk uit de borst van mama. En als het verzadigd is, keert de rust en stilte weer terug. Wat een prachtig gezicht is dat! Pure tevredenheid. Maar in de psalm gaat het dus over een kind wat de borst ontwend is en toch die pure tevredenheid kent.
Het is nogal wat hè, wat David over zichzelf durft te zeggen! Durf jij het hem na te zeggen? In ieder geval spreekt er zekerheid uit deze verzen. David lijkt te weten waar hij mee bezig is en op welke weg hij wandelt. Hij weet dat dit de plek is waar God hem wil hebben. Hij wandelt vol vertrouwen in de dingen die bij hem passen.
Verlang jij daar ook naar? Dat je kunt zeggen dat je wandelt in dingen die niet te groot zijn, maar die goed zijn voor jouw leven? Of kun je dit misschien net als David getuigen? Dat God je op Zijn weg heeft geleid en je daar tevreden mee bent. Wat heerlijk! Dan herken je jezelf vast in het beeld dat David hier schetst; het beeld van het gespeende kind.
Geborgen
Volgens mij heeft David iets geleerd wat wij allemaal moeten leren als we opgroeien in genade. Hij lijkt iemand die geprobeerd heeft tenvolle te leven: vol ambitie, kracht en kennis. Met hoge doelen en dromen. Maar hij is ook iemand die ontdekt dat de kans op teleurstelling, stress, opbranden en vernedering op de loer ligt. En vroeg of laat ontdekt hij dat dit niet lang vol te houden is. Hij moet terug naar de basis. Terug naar zijn drijfveren, motivatie, roeping en naar de voeding. Zijn bron die hem in leven houdt.
Hij brengt zichzelf actief tot bedaren en tot rust. Hij weet op tijd zijn voeding binnen te krijgen en op tijd bij moeder op schoot te zitten. In rust en stilte. Hij heeft het niet nodig om te krijsen om voeding. Nee, hij kan op eigen benen staan en met rust zijn weg gaan. En op zijn tijd mag hij veiligheid zoeken bij mama. Geborgen. De Engelse Amplified Bible schrijft het zo prachtig: ‘Surely I have calmed and quieted my soul; Like a weaned child [resting] with his mother, My soul is like a weaned child within me [composed and freed from discontent].’ (Psalms 131:2, AMP)
Bedaard. Bevrijd van ontevredenheid. Wat een heerlijke toestand. David heeft geleerd om zijn gevoelens bij God te brengen. Hij heeft geleerd om op zijn tijd voeding te krijgen en geborgenheid bij God te zoeken. Daardoor kan hij met zekerheid en vertrouwen zeggen dat zijn hart niet trots is en zijn ogen niet hoogmoedig. Hij mag in geloof wandelen in de dingen die God voor hem heeft voorbereid (Efeze 2:10). Tevreden, als een gespeend kind.
Aan de slag!
Herken jij jezelf in het beeld van David? Waarom wel of juist niet? Roept dit beeld bij jou nog andere beelden op? Maak voor jezelf een creatieve verwerking van het beeld wat jij krijgt bij deze psalm.
3 reacties op “Psalm 131: tevreden als een gespeend kind”
Wat een bemoediging voor deze dag.
Ik mocht al Schuilen onder Zijn vleugelen en dan ook nog deze bemoediging.
God is goed.
een fijne dag allen
Wat prachtig verwoord! Het beeld dat ik voor me zie is dat ik tevreden ben als gespeend kind (niet meer aan de borst) en ook weet dat mijn Vader dichtbij is om ook weer voeding te ontvangen in Zijn afhankelijkheid. Mijn openbaring is dat ik me niet meer druk hoef te maken met de grote dingen: ambities, doelen, prestaties, maar mijzelf tot bedaren mag brengen in alle tevredenheid wetende dat God mij leidt op het pad van Zijn gerechtigheid.
In onze besloten Facebookgroep met meer dan tweeduizend leden kun je je aansluiten bij een Zij Lacht (bijbelstudie)groep, of je kunt er zelf een starten!
3 reacties op “Psalm 131: tevreden als een gespeend kind”
Wat een bemoediging voor deze dag.
Ik mocht al Schuilen onder Zijn vleugelen en dan ook nog deze bemoediging.
God is goed.
een fijne dag allen
Ik vind deze mail heel bemoedigend.
Graag wil ik het dagelijks in mijn postvak
ontvangen.
Mijn emailadres. astrid.emi@outlook.com
Gezegende dag
Wat prachtig verwoord! Het beeld dat ik voor me zie is dat ik tevreden ben als gespeend kind (niet meer aan de borst) en ook weet dat mijn Vader dichtbij is om ook weer voeding te ontvangen in Zijn afhankelijkheid. Mijn openbaring is dat ik me niet meer druk hoef te maken met de grote dingen: ambities, doelen, prestaties, maar mijzelf tot bedaren mag brengen in alle tevredenheid wetende dat God mij leidt op het pad van Zijn gerechtigheid.