Op weg

Op weg zijn we allemaal. Of het nou naar het werk is, naar huis, een hoopvolle toekomst of andere geestelijke of fysieke bestemmingen. In weer en wind op de fiets, met zonnestralen die op de vooruit van de auto schijnen of in één van de vele NS treinen. Verliefd, verloofd of getrouwd, er is ook een levensweg die we allemaal alleen belopen. Zo kies je soms voor een weg die de verkeerde blijkt te zijn of vertrouw je op God en word je meegenomen op een pad die heel lastig is. Hoe dan ook: ‘’Je kent de wegen van de wind niet, je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet, zo ken je ook de daden niet van God, die alles maakt.’’ (Prediker 11:5 NBV)

Door de jaren heen heb ik ervaren wat een proces is: iets wat nooit eindigt. Altijd vinden er ontwikkelingen plaats en zoeken we met z’n allen naar beter. Ook worden we verstandiger en volwassener. Op mijn weg waren er momenten die erg moeizaam gingen, alsof het proces stil stond en niet meer verder kon. En nog steeds zijn die momenten er weleens, maar zeker zijn er ook vreugdevolle momenten. Misschien ken je wel het moment dat je op een kruispunt staat en de keuze hebt om een weg in te slaan. Het kan weleens gebeuren dat je een weg bent ingeslagen, die doodliep. Ondanks dat je ervan overtuigd was, dat God je op die weg heeft gestuurd. Het maakt mij stil, wanneer ik weer terugdenk aan al die momenten dat ik even vastliep. Hoe ben ik daar toen eigenlijk uitgekomen?

‘’Waren er in Egypte soms geen graven? Heb je ons meegenomen om ons te laten sterven in de woestijn? Waarom heb je ons uit Egypte gehaald? In Egypte zeiden we al tegen je: ‘Laat ons met rust! Laat ons gewoon slaven blijven van de Egyptenaren.’ Want het was beter geweest om slaven te zijn van Egyptenaren, dan te worden gedood in de woestijn!’’ Exodus 14:11-12 BB

Woedend waren Israëlieten. Woedend was ík. Want ik werd een weg ingeleid die dood leek te lopen. Heer, waarom? Waarom liet U mij niet gewoon met rust? Liever dealen met de problemen die ik eerst had, dan op het punt te staan waar ik niet meer verder kan.

‘’Wat moeten we met je doen om de zee weer kalm te krijgen?’’ Want de zee werd steeds ruiger. Jona antwoordde: Gooi me maar in de zee. Dan zal de zee weer kalm worden. Want ik weet dat deze storm mijn schuld is.’’ Jona 1:11-12 BB

Wat een lef had Jona! Ondanks dat dit zijn eigen schuld was, had hij het lef om zijn leven op te offeren voor de anderen aan boord. In Jona’s geval, is hij niet de verkeerde weg ingestuurd, maar heeft hij bewust een deze weg gekozen. Wellicht heb jij ook keuzes gemaakt die jou op een ander pad hebben geleid, waarvan je nu misschien denkt. Had ik dat maar nooit gedaan, dit loopt vast. Ik weet geen uitweg meer. Jij kunt dit!

Zowel de Israëlieten als Jona en als jij en ik, kunnen soms het idee hebben dat we niet meer verder kunnen. Maar wie had ooit gedacht dat de rode zee zou opensplijten en er een pad gecreëerd zou worden en het volk veilig naar de overkant zou leiden? Wie had ooit gedacht dat Jona in een vis zou verblijven en na drie dagen weer heelhuids uitgespuugd zou worden op het land? En wie had ooit gedacht dat Jezus Christus kwam om Zijn leven te geven voor jou en mij, weer opstond uit de dood om zo een weg te maken naar de Vader en Zijn eeuwigdurende Liefde? We kunnen zo boos zijn op God en verdrietig of juist teleurgesteld zijn in ons zelf. Omdat het uiteindelijk niet gaat zoals we denken dat het zou moeten gaan en met name, omdat we denken vast te lopen, gefaald hebben en het niet meer goed kunnen maken.

Dan ‘’zegt de Heer: Want mijn plannen zijn niet jullie plannen. En ik doe de dingen op een andere manier dan jullie, zegt de Heer. Want net zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn mijn plannen hoger dan jullie plannen. Mijn plannen gaan jullie verstand ver te boven. De dingen die Ik doe, zijn voor jullie niet te begrijpen.’’ Jesaja 55:8-9 BB

Welk pad we ook zijn ingeslagen, er is altijd nóg weg: Jezus, de weg naar de Vader.

‘’Jezus zei tegen Hem: ‘’Ik ben de weg de waarheid en het leven. Alleen door Mij kun je bij de Vader komen.’’ Johannes 14:6 BB

Aan de slag!
Wat doe jij wanneer je denkt vast te lopen in het leven? Of als je verdwaald raakt in je levenswandel?