Hoi! Ik zal me even voorstellen. Ik ben een mens. Een vrolijk en soms lief mens, meestal tenminste, maar ik heb ook mijn negatieve kanten. Ik ben namelijk ook een gebroken mens, ik maak fouten en ik doe mensen pijn. Zonder dat ik dat zelf wil, meestal onbewust. Een mens met fouten en onvolkomenheden. Niet zoals mijn Maker me bedoeld heeft, denk ik. Volgens mij zou Hij me liever zonder al die fouten en onvolkomenheden zien. Maar ik voel me zo alleen, mag ik misschien bij jou komen?

Die keren dat ik loog tegen mijn ouders, toen ik nog klein was. Omdat ik bang was dat ze erachter zouden komen dat ik niet de perfecte dochter was, die ze zich ooit gewenst hadden. De keren dat ik glashard bleef ontkennen dat ik een snoepje gepakt had, terwijl ze echt wel wisten dat ik niet de waarheid sprak. De keren dat ik niet lief was voor mijn kleine broertje, hem niet mee wilde laten spelen.

De keren dat ik me beter voordeed dan ik was. Dat ik op school onaardig was tegen anderen, om alleen maar zelf aardig gevonden te worden. Omdat ik onzeker was, omdat ik erbij wilde horen. De keren dat ik niet voor mezelf opkwam, over me heen liet lopen, uit angst dat de mensen om me heen me zouden laten vallen. Dat ik alleen zou zijn.

De keren op de middelbare school, dat ik mezelf kapot maakte. Mezelf haatte zelfs, vond dat ik geen recht had om te leven. De momenten dat ik God weg duwde, omdat ik niet kon omgaan met zijn liefde voor mij. De momenten dat ik tegen alles en iedereen aan trapte, om maar gehoord te worden, om maar gezien te worden. Om maar bestaansrecht te krijgen. Al die keren dat ik over mijn eigen grenzen liet gaan, omdat ik bang was om anderen te vertellen waar mijn grenzen lagen.

En na al die fouten toen ik opgroeide, maak ik ze nu nog steeds. Nog steeds doe ik niet altijd even aardig tegen anderen, reageer ik mijn frustratie soms onterecht af op diegenen die dichtbij me staan. Nog steeds worstel ik met keuzes, goede en minder goede. Nog steeds ben ik gebroken, gebroken door mijn eigen fouten. Worstel ik om vrede te hebben met mijn eigen mens-zijn, kan ik mezelf sommige fouten niet vergeven en vindt mijn ziel geen rust.

Maar Jezus zegt:

“Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem mijn juk op u, en leer van Mij dat ik zacht- moedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel. Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.” Mattheüs 11: 28-30 (HSV)

Ik kan op eigen kracht geen perfect mens zijn, ik blijf fouten maken en ongehoorzaam zijn aan hoe mijn Maker me bedoeld heeft. Maar ondanks mijn gebrokenheid, ondanks dat ik niet kan voldoen aan hoe ik ooit bedoeld was, ben ik welkom bij Jezus. Jezus die me uitnodigt: ‘Kom naar Mij toe, ik kan jou rust geven.’ Rust ga ik niet vinden door te blijven proberen, door op eigen kracht te blijven worstelen met alle fouten die ik bij mezelf kan ontdekken. Rust kan ik vinden bij Hem, mijn Vriend bij wie ik gebroken mag zijn.  

Aan de slag

Ook jij bent welkom bij Jezus. Ik weet niet welke strijd je misschien op dit moment meemaakt, of je misschien door een moeilijke periode heen gaat. Misschien ben je net als ik, soms moegestreden en vind je geen rust voor je ziel. Weet dan dat je welkom bent bij Jezus, dat Hij je niet zal wegsturen. Bij Jezus mag je gebroken zijn, Hij wil je weer heel maken. Weet dat Hij je rust zal geven.