Kerst voor elke dag, elke dag Kerst?!

Kerst komt er bijna weer aan. Vaak heb ik geen zin om het kerstverhaal in een andere tijd te lezen dan in de decembertijd, dit doe ik dus puur op basis van gevoel en niet op basis van argumenten. Maar, een ontmoeting op Utrecht Centraal leerde mij iets over Kerst, zoals ik het nog niet eerder had gezien. Kerst, die elke dag geldt. Die verder gaat dan december, en Kerst die er al veel eerder is dan december.

Wachtend op Utrecht Centraal op mijn volgende trein. Als mij dat overkomt, loop ik zo snel mogelijk naar de vleugel, zoals ook nu. Helaas is hij al bezet. Bij de vleugel staat een groepje jongeren, één van de jongens lijkt in het vuur van zijn betoog, en ik luister mee: ‘Maar, geloof je niet dat er iemand voor jou is gekomen? Heb je hoop in je hart? Kijk naar de mensen om je heen, hebben ze hoop in hun hart?’
Mijn ogen worden groter en ik probeer te peilen wat hij nu bedoelt te zeggen. Dat wordt al snel duidelijk, hij spreekt verder: ‘Het houdt hier een keer op. Ik ken je vragen, ik snap ze. Maar, in alle godsdiensten moet je naar God toe gaan. Eindeloos jezelf opwerken en oppoetsen, maar God kwam naar deze aarde, naar jou toe. Hij verlangt er zo naar dat jij bij Hem gaat horen. En, Hij gaat ver hé.’  Het is even stil. Dan zegt de jongen: ‘Hij gaat zelfs voor je op de knieën, God gaat voor je op zijn knieën.’

Ik glimlach verwonderd en knik de jongen bemoedigend toe. Eindelijk is de kruk achter de vleugel vrij en ik neem plaats en zet het ‘Amazing Grace’ in. Het meisje wat bij het groepje staat, kijkt om en gaat mee zingen. De jongen die na het vurige gesprek weer tot rust is gekomen, zegt tegen zijn luisteraar: ‘Hoor je dat?’  Hij gaat aan mijn rechterkant staan en speelt mee met één hand. Het ‘Amazing Grace’ vloeit over naar ‘Kom tot de Vader, kom zoals je bent.’ Na het slotakkoord kijk ik de jongeren glimlachend aan en zeg: ‘Ik vind het mooi dat Jezus’ naam op Utrecht Centraal genoemd wordt.’ Daarna sprint ik naar de trein. Het klinkt na in mijn hoofd terwijl ik ren. ‘God gaat voor je op zijn knieën.’ Sjonge, zó heb ik het nog nooit gezien.

Kerst wordt best gewoon

Kerst. Wij op onze knieën. Het beeld van nederigheid en aanbidding. Wijzen die neervallen bij Jezus. Dichtbij de grond. Blijkbaar is het zo dat het zien op Jezus je op de knieën brengt. Verwondering en ontzag die je soms kan laten springen, kan laten juichen, en soms kan laten knielen. Maar daarvoor, moest eerst Hij voor jou op zijn knieën en moest Hij de aardse grond raken. Ik weet niet hoe vaak jij al kerst hebt gevierd. Maar soms ben ik bang, dat ik het gewoon ga vinden dat God naar deze aarde is gekomen. We komen in november en begin december weer in de mood, de kerstverlichting wordt weer in huis gehaald en de kerstliedjes mogen weer over de radio schallen. Maar eigenlijk heb ik vaak weinig het besef hoe bijzonder en bizar het verhaal is.

Jezus die naar de aarde komt en alles uit liefde en gehoorzaamheid voor zijn Vader doet.
Handjes die zich uitstrekten zouden doorboord worden, voetjes die spartelden zouden het kruis naar Golgotha brengen. Lippen die de moedermelk proefden, zouden de edik drinken. Nieuw leven zou gedood worden. De dood zou nieuw leven geven. Dit alles omdat wij het écht niet goed konden maken. Omdat Hij is gekomen om te zoeken én zalig te maken, wat verloren is. Jij en ik.

De realiteit van de geschiedenis van kerst is allesbehalve gewoon.

Verwondering van elke dag

Kerst, het is de verwondering van elke dag. De menswording van Gods Zoon is iets wat wij christenen belijden en vieren. Maar, hoe vaak sta ik er werkelijk bij stil? Laat deze kerst een kerst zijn die zo vol van Jezus is, dat je genoeg hebt voor alle dagen die er volgen.

Het kan niet zonder op je knieën te gaan. Het kan niet zonder aanbidding en ootmoed. God gaat op zijn knieën en Hij smeekt de wereld om tot Hem te komen. Niet omdat Hij er zelf beter van wordt, maar omdat Hij ons hart op het oog heeft en omdat zijn Naam verhoogd moet worden in ons leven.
Paulus schrijft hierover:

“En dit alles is uit God, Die ons met Zichzelf verzoend heeft door Jezus Christus, en ons de bediening van de verzoening gegeven heeft. God was het namelijk Die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende, en aan hen hun overtredingen niet toerekende; en Hij heeft het woord van de verzoening in ons gelegd. Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij, laat u met God verzoenen. Want Hem die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem.”
(2 Korinthe 5: 18-21, HSV)

Kom, laten wij aanbidden. Die Koning! Elke dag, elk moment. Laten we het zingen, niet alleen in december, maar telkens weer opnieuw!  Maak plaats voor die Koning, elke dag opnieuw.

Aan de slag!

– Lees het evangelie van de geboorte van jouw Zaligmaker en Koning en verwonder je. Wat valt je op, wat lees je, wat is de reactie van de omstanders? (Lees Lukas 2).
– Luister dit lied en bedenk voor jezelf: wat zorgt ervoor in mijn leven dat er minder plek is voor Jezus? Belijd dat aan Hem.
– Zing het mee en aanbid jouw Koning en ga voor Hem op je knieën.