Immanuël – God met ons?

Ze staan vooraan op het podium. De kinderen van het azc. Op sommige hoofden prijkt een kerstkrans. De meisjes hebben hun mooiste kerstjurk aangetrokken. Uit volle borst zingen ze het lied wat ze hebben geleerd. “God zal met ons zijn. God is Immanuël.” Ik hoor de woorden wel, maar in mijn hart borrelen de vragen omhoog.

Ik denk aan de hongersnoden in de wereld. Immanuël – God met ons?

Ik denk aan het boek wat ik las over de christenen in Noord-Korea. Ze zitten opgesloten in concentratiekampen. Ze mogen zelfs niet naar de hemel kijken. Immanuël – God met ons?

Een meisje uit mijn klas huilt op mijn schouder uit omdat haar ouders schreeuwen en vechten en alle goede dingen uit een huwelijk verachten. Immanuël – God met ons?

Ik denk aan een ander meisje uit mijn klas dat op het plein flipte omdat zij er klaar mee was, met het gepest worden. Immanuël – God met ons?

Ik hoor dat de zoveelste tiener uit onze stad is omgekomen bij een ongeluk. Immanuël – God met ons?

Ik loop in Utrecht langs alle daklozen die in de kou staan te kleumen. Immanuël – God met ons?

Ik denk aan mama. Ze kreeg kanker. Mama, die nooit meer fietsen kan en nooit meer wordt zoals ze was. Immanuël – God met ons?

En denk eens aan jouw pijn, jouw wonden, jouw vragen, jouw kruis. Is er een Immanuël – Is er een God met ons?

Toch zingen van Immanuël

En toch zingen ze het. De kinderen van het azc. Met stralende ogen kijken ze me aan. Ze zingen het refrein opnieuw en opnieuw. Ze zingen van Immanuël.

Zij, kinderen die woonden in huizen die plat gebombardeerd werden. Zij, kinderen die vriendjes en vriendinnetjes voorgoed achterlieten. En zij die zagen hoe hun ouders met de dood bedreigd werden. Kinderen die angst leerden ruiken in de lucht. Kinderen die wekenlang, maandenlang, soms jarenlang ontheemd door de wereld reizen. Zonder een thuis.

Uitgerekend zij zingen het. Vol overtuiging. Vol dankbaarheid.

Immanuël. God met ons.

Nee – eigenlijk zeg ik het fout. Immanuël betekent niet ‘God met ons.’ Dat is geen goede vertaling. In het Hebreeuws staat er ‘Immanu El”. Het woordje “El” staat achteraan. “El” betekent God. Er staat dus letterlijk: Met ons is God.

Dat is een uitroep van verbazing. Hoe is het mogelijk: met óns is God! Ons! Wij, zondige, beperkte mensen. Ik denk aan deze wereld die soms een hel lijkt. In deze hel kwam God. Hij zag de puinhoop die we ervan hadden gemaakt en nee, Hij trok Zijn handen niet van ons af. Hij besloot onderdeel te worden van deze puinhoop. God kwam onder ons en Hij bleef onder ons met Zijn geest.

De kinderen van het azc zingen het nog steeds. Zacht zing ik mee. Als een herinnering dat met ons God is. Ja, met ons, gebroken levens. In alle omstandigheden. Op alle dagen van ons leven.

Immanuël – Met ons is God.

En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld. Amen.
– Mattheüs 28:20 (HSV)

Aan de slag!

• Wat betekent “Immanuël” concreet voor jou?

• Maak dit lijstje verder af:

Met ons is God, en dat betekent…

• Dat Hij mij dag en nacht omringt
• Dat Hij weet hoe mensen zich kunnen voelen
• Dat Jezus de kloof tussen God en mensen (die door de zondeval ontstond) overbrugde
• ….