Hoe belangrijk is het om waakzaam te zijn?

Paulus was blij om van Timotheüs te horen hoe goed het ging met de gemeente in Thessalonicenzen. Hij prees hun omdat ze in moeilijke tijden bleven geloven. Ik hoop dat als je dit leest, je jezelf hierin kan herkennen. Vandaag staan we stil bij het laatste hoofdstuk van de eerste brief die Paulus aan Thessalonicenzen schreef. Paulus hield het in zijn brief aan Thessalonicenzen namelijk niet alleen bij het uitspreken van zijn dankbaarheid. In het laatste hoofdstuk roept hij de gemeente op om waakzaam te zijn.

Zo schrijft Paulus in Thessalonicenzen 5:1-11: ’Maar wat de tijden en de gelegenheden betreft, broeders, is het voor u niet nodig dat men u schrijft. Want u weet zelf heel goed dat de dag van de Heere komt als een dief in de nacht. Want wanneer zij zullen zeggen: Er is vrede en veiligheid, dan zal een onverwacht verderf hun overkomen, zoals de barensweeën een zwangere vrouw, en zij zullen het beslist niet ontvluchten. Maar u, broeders, bent niet in duisternis, zodat die dag u als een dief zou overvallen. U bent allen kinderen van het licht en kinderen van de dag. Wij zijn niet van de nacht en ook niet van de duisternis.

Laten wij dan niet, evenals de anderen, slapen, maar laten wij waakzaam en nuchter zijn. Want zij die slapen, slapen ‘s nachts en zij die dronken zijn, zijn ‘s nachts dronken. Maar laten wij, die van de dag zijn, nuchter zijn, bekleed met het borstharnas van geloof en liefde, en met de hoop op de zaligheid als helm. Want God heeft ons niet bestemd tot toorn, maar tot het verkrijgen van de zaligheid, door onze Heere Jezus Christus, Die voor ons gestorven is, opdat wij, hetzij wij waken, hetzij wij slapen, samen met Hem zouden leven. Bemoedig elkaar daarom, en bouw de één de ander op, zoals u trouwens al doet.’ (HSV)

Waakzaam zijn

In dit Bijbelgedeelte waarschuwt Paulus de gemeente dat Jezus op een dag, die alleen voor God bekend is, terug zal komen als Koning. Deze dag zal komen als een dief in de nacht. Paulus omschrijft hoe deze dag zal verlopen voor twee verschillende groepen mensen. Hij benoemt de mensen die in duisternis leven. Dat zijn de mensen die leven in de veronderstelling dat de wereld, de wereldse heersers hen vrede en veiligheid bieden. Hun staat een onverwacht verderf te wachten en zij zouden nergens heen kunnen vluchten.

Daarnaast geeft Paulus aan dat de mensen in Thessalonicenzen niet in de duisternis leven, maar kinderen zijn van het Licht. Om gered te zijn voor de komst van Christus moeten Gods kinderen nuchter zijn en leven in het licht. Wij mogen onszelf ook noemen als Gods kinderen en dus zegt deze boodschap ook iets tegen ons.

Een belangrijke boodschap

Ik ben er zelfs van overtuigd dat dit Bijbelgedeelte een belangrijke boodschap voor ons vandaag de dag heeft. Want in hoeverre zijn wij waakzaam en leven wij in het Licht, alsof de dag van de terugkomst van de Heere vandaag is? Als ik deze vraag zelf eerlijk beantwoord, zal ik moeten toegeven dat ik mijn dagen vaker niet in waakzaamheid voor de terugkomst van de Heere doorbreng dan wel. Misschien herken je wel dat de alledaagse onderwerpen ons volledig in beslag kunnen nemen. In grotere dingen, zoals dat we ons druk maken over ons werk of bezig zijn met het plannen van vakanties. Maar ook de kleinere dingen kunnen onze waakzaamheid verminderen, zoals de dagelijkse opvoeding of onze boodschapjes doen. We zijn zo bezig met het hier en nu, dat we onze ogen niet op de Heere gericht hebben. We houden vast aan de vrede en veiligheid die de wereld ons lijkt te bieden, dat we niet waakzaam zijn.

Hoe kun je waakzaam zijn?

De Bijbel is heel duidelijk over dat we als kinderen van God in het Licht en in waakzaamheid moeten leven. Maar hoe moeten we dat dan doen? Zoals ik het bovenstaande Bijbelgedeelte interpreteer geeft Paulus de gemeente van Thessalonicenzen de opdracht om zich te kleden met een borstharnas van geloof en liefde en met de hoop van zaligheid als helm. Zaligheid betekent hier de verlossing die wij verkregen hebben doordat Jezus Christus voor onze zonden aan het kruis is gestorven. God heeft ons niet bestemd om bestraft te worden, maar om gered te worden door onze Here Jezus Christus om ons voor altijd met hem te laten leven (parafrase van: Het Boek) We moeten dus leven in geloof, hoop en liefde. In de wetenschap dat we verlost zijn, omdat Jezus voor ons gestorven is. Het is zo belangrijk om hier iedere dag opnieuw bij stil te staan, stil van te worden en God voor te danken.

Wat ik misschien nog wel het allermooist aan het bovenstaande Bijbelstuk vind, is dat we juist opgedragen worden dit ook niet alleen te doen. Paulus schrijft in het laatste vers: ‘Bemoedig elkaar daarom, en bouw de één de ander op, zoals u trouwens al doet.’ We hoeven niet alleen waakzaam te zijn. We mogen of moeten misschien zelfs wel, elkaar als christenen bemoedigen en versterken. Vaak vinden we het best spannend om confronterende vragen aan elkaar te stellen. Dat herken ik bij mijzelf net zo goed, maar om elkaar waakzaam te houden en te leven vanuit de hoop, geloof en liefde, zal het nodig zijn elkaar soms te bevragen hoe dat er op een bepaald moment voor staat. Laten we elkaar in liefde vragen of we waakzaam zijn. Laten we voor elkaar bidden als we merken dat waakzaamheid verslapt of als het lastig lijkt in het Licht te blijven. Ja, laten we met elkaar zorgen dat we iedere dag leven alsof de dag dat de Heere terugkomt vandaag is.

Aan de slag!

• Ga de komende week, iedere avond bij jezelf te rade of je die dag geleefd hebt in het Licht en in de waakzaamheid dat de dag dat de Heere terugkomt vandaag zou zijn geweest. Bedenk voor jezelf hoe je dit de volgende dag anders kan aanpakken, wanneer nodig.
• Voer de komende week samen met een medechristen het gesprek over waakzaamheid, bemoedig elkaar en durf confronterende vragen te stellen.

–

Deze blog is geschreven door Danielle Geneugelijk, een van onze nieuwe schrijfsters!