Het verbond met Israël: de besnijdenis als teken

Soms voelt het alsof de Bijbel voor mijn ogen tot leven komt. Vooral tijdens feestdagen, waarin de Joodse tradities duidelijk naar voren komen, veranderen teksten van het Oude Testament naar iets van vandaag. Niet zo lang geleden werd mijn pasgeboren zoontje besneden. De besnijdenis is de eerste mijlpaal in het Joodse leven en wordt mede daarom groots gevierd. In principe worden alle Joodse jongetjes besneden op de achtste dag. Zo is het hen opgedragen toen God een verbond aanging met het volk Israël. Waarom eigenlijk en wat is de betekenis hiervan?

De besnijdenis vanuit het geloof

Elk kind bij u van acht dagen (oud), al wie mannelijk is, moet besneden worden, (al) uw generaties door: degene die in uw huis geboren is en degene die van enige vreemdeling voor geld gekocht is, die niet tot uw nageslacht behoort.
– Genesis 17: 12 (HSV)

Allereerst worden alleen jongetjes besneden en dat heeft een reden. God schiep mannen en vrouwen en hun verschillen. Zo staan mannen en vrouwen bijvoorbeeld anders in het geloof in God. Vrouwen zijn vaker gevoeliger en spiritueler, waar mannen juist rationeler zijn. Voor vrouwen kan het makkelijker zijn om een relatie op te bouwen met God en zich open te stellen voor Hem. In het Jodendom wordt benadrukt dat dit voor mannen moeilijker is, waardoor zij een teken op hun lichaam nodig hebben als herinnering dat God er altijd is en er altijd zal zijn.

De why’s van besnijdenis

Waarom dan op de achtste dag? Het getal zeven staat voor volmaaktheid en dit getal is eveneens gekoppeld aan de natuur. Denk aan de zeven scheppingsdagen of de zeven kleuren in de regenboog. Daarmee staat het getal acht voor bovennatuurlijk en een nieuw begin. De dag na de zevende scheppingsdag was de dag dat alles echt af was en het leven kon beginnen. Jongens worden op de achtste dag besneden om daarmee een nieuw begin aan te tonen.

Waarom baby’s? Is het niet beter om zelf bewust te kunnen kiezen voor God? Het verbond is niet afhankelijk van een bewust geloof in God. Je hoort bij het volk van Israël of niet en dat is belangrijk omdat God een doel heeft met het volk, namelijk via Israël andere volken zegenen. Hij maakt zich bekend door Israël. Het teken op hun lichaam is een herinnering dat ze die taak niet in hun eentje hoeven te vervullen, maar dat God er zal zijn.

Besnijdenis vanuit een moeder

En zo leg ik mijn zoon op het kussen waar hij besneden zal worden. Met pijn in mijn hart zet ik een paar stappen achteruit, terwijl andere vrouwen mij omringen. De een legt bemoedigend een hand op mijn schouder en een ander gebaart om niet te kijken. Met de blik in mijn ogen bedank ik hen, terwijl ik in mijn gedachten afdwaal naar Maria. Zij moest niet alleen haar zoon laten besnijden maar Hij werd ook aan een kruis gespijkerd. Een zwaard zal door uw ziel gaan. Iets kleins daarvan voel ik op dit moment ook.

De Mohel (de rabbijn die de besnijdenis uitvoert) begint met het opzeggen van dankgebeden voor het verbond dat God aangaat met Zijn volk, voor uitbreiding voor het Joodse volk en voor de moeder van het kind. De gasten antwoorden met een gebed dat dit kind alle geboden mag naleven. Een akelige stilte volgt; het lijkt wel een eeuwigheid te duren. En dan is daar dat intense huiltje. De namen van mijn kind worden in gebed voor het eerst hardop uitgesproken. Daarna geeft hij hem een beetje wijn en vraagt: ‘Waar is de moeder van het kind?’ Eindelijk, ik mag mijn baby vasthouden en troosten. Ik zoek de rust op om mijn zoon te overladen met lieve woordjes en een dankgebed.

Aan de slag!

Kort gezegd is de besnijdenis een teken dat iemand bij het volk van Israël hoort. Lees Galaten 5, wat zegt Paulus over de besnijdenis?