Het huwelijk als beeld van Christus en de gemeente

29

okt

Suzanne Verschoor

Het huwelijk. Sommigen noemen het een werkwoord. Paulus schrijft in zijn brief aan de gemeente in Efeze onder andere over het huwelijk. Neem de volgende woorden maar eens in je op:

Vrouwen, wees uw eigen mannen onderdanig, zoals aan de Heere, want de man is hoofd van de vrouw, zoals ook Christus Hoofd van de gemeente is; en Hij is de Behouder van het lichaam.

Daarom, zoals de gemeente aan Christus onderdanig is, zo behoren ook de vrouwen in alles hun eigen mannen onderdanig te zijn. Mannen, heb uw eigen vrouw lief, zoals ook Christus de gemeente liefgehad heeft en Zich voor haar heeft overgegeven, opdat Hij haar zou heiligen, door haar te reinigen met het waterbad door het Woord, opdat Hij haar in heerlijkheid voor Zich zou plaatsen, een gemeente zonder smet of rimpel of iets dergelijks, maar dat zij heilig en smetteloos zou zijn. Zo moeten de mannen hun eigen vrouwen liefhebben als hun eigen lichamen. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. Want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij voedt en koestert het, zoals ook de Heere de gemeente. Want wij zijn leden van Zijn lichaam, van Zijn vlees en van Zijn gebeente. Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn.

Dit geheimenis is groot; maar ik spreek met het oog op Christus en de gemeente. Kortom, ook u moet, ieder in het bijzonder, uw eigen vrouw net zo liefhebben als uzelf; en de vrouw moet ontzag hebben voor haar man.
– Efeze 5:22-33 (HSV)

De onderdanige vrouw

Als hedendaagse ‘moderne’ vrouw wekt de eerste tekst gemengde gevoelens bij mij op. Onderdanig zijn als vrouw? Dat is niet helemaal meer van deze tijd, toch? In ieder geval niet echt iets van de Nederlandse cultuur. Veel vrouwen hebben, zoals we dat zeggen, ’de broek aan’ in hun relatie. Moeten we ons nu als onderdanige vrouwen gaan gedragen die maar over ons heen laten lopen? Of begrijpen we het begrip ‘onderdanig’ zijn verkeerd? Natuurlijk moeten we niet vergeten dat we in andere tijden leven, maar ik geloof wel dat wij als moderne vrouwen wat van deze nederige houding kunnen leren.

Laten we vooral eerst voorop stellen dat Paulus het níet heeft over het achterstellen van vrouwen of het misbruiken van vrouwen. Wij zijn als vrouwen niet minder waard. Hij vergelijkt het met jezelf onderwerpen aan Christus: een vrijwillige houding van nederigheid. En in dat woordje vrijwillig, daar zit autonomie en keuzevrijheid in. Ontzag hebben voor je man, of in sommige vertalingen; ‘vreze voor je man’, duidt dan ook niet op bang zijn voor je man. Het gaat hier om respect hebben voor hem.

De man als hoofd

Paulus schrijft over Christus als hoofd van de gemeente, zoals de man als hoofd van zijn vrouw. Ook hierin is het belangrijk dat we niet gaan steigeren over gelijkheid en emancipatie. Ook vrouwen in de Bijbel werkten en nergens staat dat de man meer salaris verdient (om maar even een punt aan te stippen). Onze vrouwenrechten staan dus echt los van dit stukje tekst. Paulus doelt niet op de macht van de man vanuit deze positie. Hij heeft het over de taak van de man om te zorgen. Het is de bedoeling dat hij haar met liefde verzorgt, zoals hij zijn lichaam hoort te verzorgen.

Christus is hierin het voorbeeld: Hij heeft zijn gemeente zo liefgehad, dat Hij voor haar is gestorven. In deze vergelijking lees ik ook nederigheid. Want kan een trotse man die vanuit macht op zijn vrouw neerkijkt, zichzelf zo wegcijferen, dat hij zijn leven voor haar zou geven?

Het huwelijk en de gemeente

Christus als hoofd en de gemeente als lichaam komt in deze vergelijking met het huwelijk tot een praktische uitleg. Christus heeft met Zijn sterven zichzelf weggecijferd voor ons, Zijn gemeente. Hij zorgt voor ons. Wij geven vrijwillig ons leven aan Hem. Dat is een keuze vanuit nederigheid en respect voor Hem vanuit geloof in wie Hij is en wat Hij voor ons heeft gedaan.

Een goed huwelijk

Het eerste gedeelte is dus gericht op de vrouw en het tweede gedeelte op de man. Maar, wanneer we deze woorden opvolgen, zal er een gelijkwaardig, respectvol en liefdevol huwelijk ontstaan. Want als wij als man en vrouw daadwerkelijk zo met elkaar omgaan, is het een logisch gevolg dat dit leidt tot wederkerigheid.

Aan de slag!

Denk na over de volgende vragen:

  • Wat roept de tekst uit Efeze bij jou op?
  • Hoe bewaak je het verschil tussen nederigheid en de voetveeg zijn van anderen?

Kan je de lessen uit deze tekst toepassen binnen jouw huwelijk of andere relaties?

Deel deze overdenking

  1. Ingrid schreef:

    In levericus 27 wordt er wel onderscheid gemaakt tussen de waarde van een man en vrouw. Dus ik vraag mij af of mannen en vrouwen gelijk beloond werden in de tijd van de Bijbel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap