Het advies van de oude man

13

aug

Corline Hoefnagel

Ik ben op. Er werd een jongen in de klas overstuur en de rapportcijfers moeten nog worden ingevuld en ik loop achter met mijn studie en ik kreeg een boos belletje van iemand die vindt dat ik sneller, nog sneller, nóg sneller moet werken en nu hang ik op een bankje bij de bushalte. Het is half zeven ‘s avonds. “Ik kan niet meer,” mompel ik tegen de duif die om me heen hupt. “Echt, ik kan niet meer.”

Piepend komt de bus voor mijn neus tot stilstand. De buschauffeur roept me een enthousiaste groet toe. Ik groet niet terug. Ik doe ook geen moeite om mijn mondhoeken in een glimlach te krullen. Ergens achterin de bus plof ik neer. Zo. Mijn mobiel moffel ik in mijn tas. Even wil ik verdwijnen. Even wil ik dat er niets van mij verwacht wordt. Ik wil me gewoon voelen zoals ik me voel: Leeg. Empty. Opperdepop.

“Mag ik naast je komen zitten?” Ik doe geeneens moeite om te kijken welk gezicht er schuilt achter de rustige mannenstem. Mijn tas haal ik van de stoel naast me en zo maak ik plaats voor hem. “Hoe gaat het?” vraagt hij, als hij is gaan zitten. Ik vind het onbeleefd om geen antwoord te geven. Maar ik heb ook geen zin om te liegen en te zeggen: goed hoor. Dus ik zeg: “Mwah. Ik ben een beetje moe.”

Even blijft het stil.

“Het leven is vermoeiend,” reageert hij. “Ik snap je wel. Het bestaan is leeg en vluchtig.” Ik knik. Wijze woorden spreekt die man. “En zie jou nou – jij zwoegt en zwoegt onder de zon, om daarna uitgeput in de bus te zitten. Maar…” De stem van de man klinkt zachter: “Waarom eigenlijk?”

Ik kijk opzij, recht in de ogen van de man. Hij ziet er oud uit. Vreselijk oud. En toch ook ergens jong. Misschien vanwege zijn heldere ogen. “Ik heb veel gezien in mijn leven, meisje”, praat de man verder. “Ik heb vroeger prachtige parken aangelegd, bezat veel dieren en heb privé-concerten gehad. Maar zal ik jou wat vertellen? Hoe ouder ik werd, hoe leger ik me voelde. Ik kreeg een afkeer van het leven. Alles is lucht en leegte hier. En uiteindelijk sterven we allemaal. Of je nou wijs bent of dom. Een goed mens bent of een slecht mens. Of je nou hard hebt gewerkt of lui bent geweest.”

Het blijft weer even stil, maar dan zegt de man: “Dus waarom laat jij je hart belasten en leegmaken? Ik zeg tegenwoordig tegen iedereen die ik tegenkom: geniet toch van het leven!” Zijn stem klinkt vuriger, alsof hij niet meer alleen tegen mij praat, maar tegen een menigte vermoeide, lege mensen.
“Geniet! En doe gewoon wat je hand vindt om te doen. God ziet alles wat je doet allang met welbehagen aan. Dus eet je brood met vreugde en drink met een vrolijk hart je wijn.  Draag altijd vrolijke kleren, kies een feestelijke kleur. Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven. En jij,” hij praat weer zachter, kijkt me recht in de ogen. “Jij helemaal. Geniet juist van je jonge jaren. Volg de wegen die je hart wil gaan. Gun je ogen wat ze wensen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: geniet. Al het andere is maar zinloos.”

We remmen af. De deuren van de bus zoeven open. De oude man trekt zichzelf omhoog. Nog één zwaai en hij stapt naar buiten. Verbaasd blijf ik achter. Maar vreemd, ik voel me niet zo leeg meer.

Terwijl de bus verder rijdt, besef ik dat ik helemaal niet heb gevraagd naar de naam van de man. Maar hij was in elk geval een prediker, schiet het door mijn hoofd. Een Prediker, dat was hij.

Gebaseerd op:
Prediker 2:4-8, 17 en 22
Prediker 9:2-3 en 7-10
Prediker 11:9-10
(Lees maar na. Herken jij in bovenstaande bijbelgedeeltes iets van wat de oude man zegt?)

Aan de slag!

Vragen:

  • Hoe voel jij je vandaag?
  • Wat belemmert jou om te genieten van de dingen die je vandaag moet doen?
  • Hoe kan je ervoor zorgen dat je (weer) bewust geniet? Wat heb je daarvoor nodig?

Opdracht:

  • Houd vandaag een lijst bij met alle kleine en grote dingen waar je van geniet.

Deel deze overdenking

  1. Renee schreef:

    Sta ( zit) stil en let op Gods wonderen!
    Wat zorgt God toch goed voor ons!
    Een zegen zo’n oude man! Een voorbeeld voor ons allemaal!
    Echt zó mooi!

  2. Marianne schreef:

    Wat mooi!

  3. Louise schreef:

    Zeker een heel waardevol moment van rust in deze onrustige tijd vol druktes die we zelf allemaal creëren in ons dagelijks leven. Dit gaan we weer meenemen vandaag.
    Thanks voor deze overdenking.

  4. nel schreef:

    Wat pakkend heb je het verwoord. We rennen maar voort en als we stil gezet worden zakken we helemaal in. Totdat mijn ogen geopend worden en mijn verstand wordt verlicht door Gods Geest en de rijkdom van Hem en de kleine dingen in het leven gaan zien en rust vinden in Hem.Prediker lijkt soms een somber boek maar met een rijke inhoud.
    Een fijne dag en een goede zondag morgen.

    Nel

  5. Mustafa Uzunhasanoglu schreef:

    Goed verwoord, geniet wandelen met God. Hij is goed 🙏

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap