Helden op sokken // Deel 2: Abigaïl

Deze maand de tweede ‘Held op Sokken’; een bekend of minder bekend Bijbels figuur met wat overbekende menselijke trekjes. Dit keer powervrouw Abigaïl die bewijst dat sommige mannen écht even naar hun vrouw zouden moeten luisteren.

Een korte samenvatting. In Maon woonde een bijzonder rijke man, Nabal. Naast bijzonder rijk was hij ook nog eens bijzonder onbeschoft en ruw. Hij was rijk gezegend met een enorme hoeveelheid schapen en geiten (het oudtestamentische equivalent van een garage vol Porsches) én een prachtige vrouw. Beauty én brains, die Abigaïl. Op een zekere dag was Nabal zijn schapen aan het scheren, een feestelijke gelegenheid waarbij vaak lekker werd gegeten en gedronken. David stuurt een groepje mannen naar hem toe met een verzoek: of hij misschien wat te eten wil meegeven omdat Davids mannen zijn schapen met rust hebben gelaten en beschermd.

Nabals antwoord is verre van subtiel: forget it. Hij steekt de draak met David en gunt hem niks van zijn bezit. Hij vergeet daarbij even dat hij die zegeningen zelf van God heeft gekregen. Dit viel logischerwijs niet in goede aarde bij David, hij gaat op oorlogspad.

Nu wordt het mooi: een knecht gaat naar Abigaïl toe en vertelt wat er gebeurd was. Hij smeekt haar in te grijpen, ‘want anders gebeurt er een ramp’. Ik kan me zo voorstellen dat ze hier met haar ogen rolt en zucht. Hoe ze ook aan hem verbonden is geraakt, het was vast niet haar keuze. Ze neemt een grote hoeveelheid voedsel en stuurt het alvast naar David. Zelf rijdt ze er achteraan, zonder maar een woord tegen haar man te zeggen.

David, op oorlogspad. Met spreekwoordelijke rookwolkjes uit z’n oren is hij op ramkoers om Nabal een lesje te leren. Abigaïl onderschept hem en neemt de schuld op zich. Zij neemt de verantwoordelijkheid die haar man had moeten dragen. Beide mannen zet ze op hun plaats: Nabal als dwaas, David als gezalfde van de HEER.

Met haar smeekbede weet ze hem tot stilstand te brengen en tot inzicht te laten komen. Daarnaast bemoedigt ze hem ook.