Hagar; een God die ziet

Ramen met van dat rode licht. Wat ongemakkelijk loop ik er soms langs. Ondanks het tolerante prostitutiebeleid in Nederland, zijn een groot aantal vrouwen achter die ramen daar niet vrijwillig. Ze zijn gevangen in een moderne vorm van slavernij.

Ook in de Bijbel komen we zulke vrouwen tegen. Eén van die vrouwen is Hagar. Vaak focussen we in de kerk op Abram en Sara, de mensen van de belofte. Maar Hagar dan…
Ik wil vandaag eens goed met je gaan kijken naar háár verhaal.

Hagar is een Egyptische slavin van Abraham en Sara. Haar leven bestaat uit: water halen, brood bakken, vee slachten, tenten opzetten, kamelen wassen en… met haar meester naar bed. Zwanger van hem worden, zijn kind baren. Naast de vele dagelijkse taken die ze ongetwijfeld haar al opdraagt, wil Sara Hagar als draagmoeder inzetten. Voor Sara is wat ze doet normaal en geaccepteerd. Zij is een vrouw met een onvervulde kinderwens. Ze is dat in een samenleving waarin een andere levensbestemming haast onmogelijk is. En dan is er natuurlijk de belofte. God heeft ook aan haar een groot nageslacht beloofd. Hoe veelbelovend ook, het zette haar misschien ook wel onder druk toen ze maar niet zwanger werd. De spanning tussen de vrouwen is voelbaar. En Hagar… eindelijk heeft ze een troef. Ze kijkt met minachting neer op Sara en die kan dat natuurlijk niet uitstaan. Wat denkt Hagar wel niet?

Hagar vlucht

Hagar, als de mindere, trekt aan het kortste eind. Ze vlucht. We vinden haar in de woestijn. Dan gebeurt er iets bijzonders. God ziet Hagar. Hij troost haar en biedt haar perspectief. En er gebeurt nog iets bijzonders. Hagar geeft aan God een naam.

“Toen zei Hagar tegen de Heer: ‘U bent een God die mensen ziet. Ik heb gezien dat u mij ook ziet.’”
(Genesis 16:13, BGT)

Zij heeft de moed om de Maker van hemel en aarde, een naam te geven: El Roi. God die ziet. Hij heeft haar gezien. Waar niemand oog voor haar had, waar niemand haar ziet, ziet Hij haar wel. Hij ziet het onrecht dat haar is aangedaan.
Het laat God niet koud.

God is een God die ziet

Misschien zijn er in dit bijbelverhaal dingen die je vreemd voorkomen. In onze samenleving is slavernij afgeschaft, bijvoorbeeld. Toch zijn er nog steeds mensen die in onvrijheid leven. In de kerk en in de samenleving liggen single moeders zoals Hagar (misschien wel tegen wil en dank) er soms uit. Sommige buitenlandse vrouwen moeten voor een slavenloontje werken. Misschien voel jij je wel als Hagar, altijd aan het sloven. Is er een plek voor jou? Ziet iemand hoeveel je lijdt en hoeveel je geeft? Ik hoop dat dit verhaal je mag bemoedigen. God is nog steeds een God die ziet. Hij biedt nog steeds uitkomst, zelfs in de woestijn.

Aan de slag!

In wie herken jij je het meeste in dit verhaal? In Hagar of in Sara? Misschien heb je van beide vrouwen wel wat in je. Je kent het woestijngevoel, maar wellicht heb je ook weleens iemand pijn gedaan, omdat je jezelf zo gefrustreerd en jaloers voelde. Denk eens na over die bijzondere naam.

Nieuwe schrijfster!
Deze overdenking is geschreven door Martina Fraanje. Zij is één van de nieuwe schrijfsters van Zij Lacht. Vanaf juni zullen jullie nog veel meer mooie blogs van haar kunnen lezen.
Welkom, Martina!