God zei: Noach, bouw een boot!

Heb je de film ‘Noah’ weleens gezien? ? Hij is niet heel erg bijbelgetrouw, maar hij heeft mij wel geraakt. Het verhaal van de ark van Noach is zo bekend onder (niet-)christenen en zelf zag ik het in mijn hoofd altijd als een kinderbijbelplaatje: blij kijkende dieren en mensen op een ark, met een zonnetje erboven en een blij kijkend visje in het water. Zie je hem voor je? Lees nu het volgende stukje:

‘De HEER zag dat alle mensen op aarde slecht waren: alles wat ze uitdachten was steeds even slecht. Hij kreeg er spijt van dat hij mensen had gemaakt en voelde zich diep gekwetst. Ik zal de mensen die ik geschapen heb van de aarde wegvagen, dacht hij, en met de mensen ook het vee, de kruipende dieren en de vogels, want ik heb er spijt van dat ik ze heb gemaakt. Alleen Noach vond bij de HEER genade.’
– Genesis 6: 5-8 (BasisBijbel)

En weg was het kinderbijbelplaatje in je hoofd. De mensen waren slecht, heel slecht. Zo slecht dat zelfs God met zijn handen in het haar zat. Zo had Hij het niet bedacht! In vers 11 staat dat de aarde in Gods ogen verdorven was. Er was niets meer dat goed was. Mensen die moorden, stelen, verkrachten, oorlog voeren en ga zo maar door. Alleen Noach, één persoon op de hele aarde, vond genade in de ogen van God. Ondanks dat God zich diep gekwetst voelde, wilde Hij een plan bedenken om voor die ene persoon helemaal opnieuw te beginnen. En wat voor plan! 

‘Maak jij nu een ark van pijnboomhout. Maak daar verschillende ruimten in, en bestrijk hem vanbinnen en vanbuiten met pek. (…) Met jou zal ik een verbond sluiten. Jij moet de ark in gaan, samen met je zonen, je vrouw en de vrouwen van je zonen. En van alle dieren moet je er twee in de ark brengen, om ervoor te zorgen dat die met jou in leven blijven.’
– Genesis 6: 14, 18-19 (BasisBijbel)

Wat zou jij doen?

Als jij wist dat er een grote, verwoestende vloed over de aarde zou komen, wat zou je dan doen? Het mensen vertellen natuurlijk! ‘Kom bij mij in de ark, dan ben je veilig!’ Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar ik kan me zo voorstellen dat Noach dit echt wel heeft geprobeerd, maar dat de mensen dachten: ‘Noach, lekker slim hoor, een enorme boot bouwen op een plek waar geen water te bekennen is. Een grote vloed? Ik geloof er niks van!’
Het mooie is dat we in de Bijbel nergens lezen dat Noach spreekt, alleen dat God spreekt en Noach gehoorzaamt.
Gelukkig maar, want dan komt de vloed. Er komt water van boven, van beneden, zo veel water dat zelfs de hoogste bergtoppen onder water komen. Iedereen komt om, behalve Noach, zijn familie en de dieren in de ark.  

En dan, na vele dagen en nachten in de ark, kunnen ze eruit. God geeft ze een teken: een regenboog. Voor ons is het heel normaal dat we die zien als het regent en de zon schijnt, maar heb je er ooit bij nagedacht dat God die geschapen heeft? Voor de zondvloed bestond er geen regenboog. God heeft hem gegeven als verbondsteken voor Noach, maar ook als verbondsteken voor jou en mij.  

Ben jij gehoorzaam?

Net als in de tijd van Noach gaat het nu niet echt super op aarde. Er is heel veel angst, terreur, oorlogen, echtscheidingen, ondankbaarheid, misbruik en verslaving. Het is zoals Prediker schrijft: ‘Er is niemand die God zoekt, zelfs niet één.’ God geeft ons gelukkig een mogelijkheid om gered te worden, net zoals Hij Noach een ark gaf om gered te worden van de vloed. Dat gaat helaas niet vanzelf, je moet er wel één ding voor doen! Zoals Noach moest gehoorzamen aan God, moeten wij ook gehoorzaam zijn en geloven dat Hij ons heeft gered. Dan mag je in de ark komen, schuilen achter het hout en krijg je ook nog eens de mooie belofte mee dat er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde komt, waar alles zo zal zijn zoals God het heeft bedacht! 

Aan de slag!

Als christen weet je dat je in de ark mag komen en mag schuilen bij de Schepper, maar zoveel mensen weten dit nog niet! Ik wil je uitdagen om deze week (meer) te getuigen van je geloof. Dat kan heel klein zijn. Zo heb ik vaak een gesprek over het geloof door van die Pickwick-theevragen. Je kent ze vast wel.
En het hoeft natuurlijk geen gesprek te zijn; daden zeggen meer dan woorden. Een straatkrantverkoper een appel geven (of zijn krantje kopen), je moeder een bos bloemen, je medestudent helpen met haar huiswerk, voor je man afwassen, omdat je ziet dat hij het druk heeft.
Laat je licht schijnen!  

Schrijfster
Deze overdenking is geschreven door Lydia van Oostrum. Zij schrijft vanaf nu iedere maand 2 overdenkingen voor Zij Lacht. Welkom, Lydia!