Misschien houd je er net zoveel van als ik: prachtige dahlia’s. Als de eerste lentedagen zich aandienen, begin ik er al over te fantaseren. Die tuin, over een paar maanden vol met mooie bloemen. Wat kan ik daarvan genieten. Maar het is nog niet zover, er moet misschien eerst daarvoor nog wat gebroken worden. Gebrokenheid gaat vooraf aan bloei.
Voordat er mooie dahliabloemen komen, moeten er eerst knollen de tuin in. Die zien er helemaal niet mooi uit, zodat je je afvraagt, ‘Hoe kan hier ooit iets prachtigs uit komen?’. Langzaamaan zie je de eerste bladeren komen en de knoppen laten ook niet lang meer op zich wachten. Dan ontpopt er die kunstige bloem, nog mooier dan je hem ooit had voorgesteld. Vanuit iets lelijks, is iets moois gekomen. Door Gods scheppende hand. Aan het einde van het seizoen, wanneer alle bloemen uitgebloeid zijn, haal je de knol eruit en breek je hem in twee stukken zodat je volgend jaar nog meer bloemen hebt. Vermenigvuldigen door iets te breken.
Breken zodat er vrucht komt of nog meer moois. Het klinkt misschien gemakkelijk, maar uit gebrokenheid kan iets moois gebeuren, ook in je eigen leven. Zelfs wanneer jou het aller dierbaarste en veiligste in je leven is ontnomen, en je je voelt alsof je niet verder gebroken kunt worden. Je snapt niet hoe hier ooit iets moois uit kan komen. Ik ken dit gevoel meer dan woorden ooit kunnen omschrijven. Ik zie soms iets moois door de diepe gebrokenheid, maar vaak is dat maar een heel klein lichtstraaltje door een minuscuul gaatje. Toch zie ik in de Bijbel meerdere voorbeelden, dat Jezus van gebrokenheid iets moois maakt.
De wonderbare spijziging. Deze hele geschiedenis in de Bijbel raakt mij diep, al vanaf het begin, waar we een Jezus zien die met veel ontferming is bewogen. De mensen hebben meerdere dagen naar Hem geluisterd, zonder te eten. Ze hebben honger. Dan is daar Jezus, die door vijf broden en twee vissen te breken, meer dan genoeg geeft voor een ontzettend grote menigte. Zo lezen we:
En Hij gaf de menigte opdracht op het gras te gaan zitten; en Hij nam de vijf broden en de twee vissen, en terwijl Hij opkeek naar de hemel, zegende Hij ze. En toen Hij ze gebroken had, gaf Hij de broden aan de discipelen, en de discipelen gaven ze aan de menigte.
– Mattheüs 14:19 (HSV)
Voor de discipelen moet dit ook een gebeurtenis geweest zijn, elke keer wanneer hun mand leeg is, wordt hij weer gevuld door Jezus. Waar gaan wij heen met onze lege ‘manden’, laten we Jezus die ook vullen met iets moois door onze gebrokenheid? Er lijkt geen einde te komen aan het breken van het eten. Het is zelfs zo, dat er nog twaalf manden over zijn. Overvloed. Dit beeld laat iets zien, van het feit dat we in de hemel pas echte óvervloed zullen hebben.
Ook bij het Heilig avondmaal, vlak voor Jezus’ sterven, lezen we iets over breken. Namelijk over het breken van het brood. Wanneer Hij eerst voor het brood heeft gedankt, kan Hij het breken en uitdelen. (Lukas 22:14-23). Dit leert ons ook iets over gebrokenheid, zoals we net ook al zagen: door te breken komt er de gelegenheid om te delen. Wanneer Jezus dit doet, is het zo krachtig, ook voor ons eigen leven.
De profeet Jesaja voorspelde het al, dat er een Gezalfde zal komen die alles zal omkeren. Die van onze gebrokenheid iets moois zal maken. Net zoals die lelijke knol, waar later heel mooie bloemen uitkomen. Zijn naam is Jezus, die door Zijn eigen gebrokenheid ons het allermooiste geschenk heeft gegeven. Eeuwig leven. Wanneer je je afvraagt of er iets moois uit jouw gebrokenheid kan komen, is denk ik dus het antwoord ‘Ja!’. Is het op de manier die wij dachten, zien we er altijd iets van? Dat totaal niet. Maar de Bijbel geeft troost hierin, dat we ernaar mogen zoeken. Ik bid dat het jou ook wat mag geven, misschien wel mooie Dahlia bloemen die uit die lelijke knol komen.
De Geest van de Heere HEERE is op Mij, omdat de HEERE Mij gezalfd heeft om een blijde boodschap te brengen aan de zachtmoedigen. Hij heeft Mij gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart, om voor de gevangenen vrijlating uit te roepen en voor wie gebonden zaten, opening van de gevangenis; om uit te roepen het jaar van het welbehagen van de HEERE en de dag van de wraak van onze God; om alle treurenden te troosten; en om aangaande de treurenden van Sion te beschikken dat hun gegeven zal worden sieraad in plaats van as, vreugdeolie in plaats van rouw, een lofgewaad in plaats van een benauwde geest, opdat zij genoemd worden eiken van de gerechtigheid, een planting door de HEERE, om Hem te verheerlijken.
– Jesaja 61:1-3 (HSV)
Begin je dag goed en ontvang iedere ochtend de Zij Lacht overdenking in je mailbox!
Begin je dag goed en ontvang iedere ochtend de Zij Lacht overdenking via WhatsApp
In onze besloten Facebookgroep met meer dan tweeduizend leden kun je je aansluiten bij een Zij Lacht (bijbelstudie)groep, of je kunt er zelf een starten!
Door onze site te bezoeken, ga je akkoord met ons privacy beleid met betrekking tot cookies, tracking statistieken, enz.
Eén reactie op “Een omgekeerde wereld: gebrokenheid geeft iets moois”
“Breken zodat er vrucht komt….
Je snapt niet hoe hier ooit iets moois uit kan komen….”
Dank je wel voor het beeld. Hoe er in het breken iets moois kan ontstaan. Maar wat is het soms moeilijk…
Gelukkig mogen we weten dat we er nooit alleen doorheen hoeven gaan. Omdat Hij verlaten is, gebroken is, worden wij nooit meer verlaten! Prijs God voor dit onnoemelijk grote geschenk🙌🏾🌈