Een inkijkje in het hart van Jezus

Hoe zou dat zijn geweest, als ik Jezus zou hebben horen bidden? Als ik zou zien hoe Hij Zijn ogen opslaat naar de hemel en Zijn verlangens voor Zijn Vader neerlegt? Hoe zou het zijn als ik het gebed dat Jezus vlak voor Zijn gevangenneming heeft gebeden, zou hebben gehoord? Zou ik ontroerd zijn of gesterkt door Zijn woorden? Zou mijn hart getroost worden of zou ik vooral met veel vragen zitten? Vandaag luisteren we mee met Zijn gebed in Johannes 17.  

Het is een lang gebed. Het gaat dus nooit in de overdenking passen om dit stap voor stap uit te leggen of uit te pluizen. Maar het belangrijkste wil ik er wel uithalen en beschrijven. Ik neem je graag mee!  

De afgelopen tijd ben ik ermee bezig geweest en besloot ik om het gebed eens rustig én hardop te lezen. Ik had niet verwacht dat het me zo zou raken. Juist door het hardop te lezen kwamen de woorden binnen. Als je tijd hebt wil ik je vragen om hetzelfde te doen. Ook om de rest van de overdenking te begrijpen. Lees online of uit je eigen Bijbel het gebed van Jezus in Johannes 17 en geef eens antwoord op deze vragen: Wat zie je? Wat hoor je? En wat lees je? 

Belangrijke elementen in het Johannesevangelie 

De context van Johannes 17 is dat Jezus vóór het uitspreken van Zijn gebed allerlei bemoedigende en aansporende dingen aan Zijn discipelen heeft verteld. Hij heeft hen verteld dat Hij de overwinnaar is van de aarde en dat ze in Hem veel vrucht zullen dragen. Dat Hij naar Zijn Vader gaat om daar het Vaderhuis gereed te maken voor hen. Hij heeft ze verteld dat de Heilige Geest zal komen en ze zal troosten. En als laatste legt Hij dit alles in gebed neer bij God. Als een laatste troost en bemoediging.  

Het gebed is in verschillende gedeelten ingedeeld:  

In vers 1-8 bidt Jezus voor zichzelf.
Hier na in vers 9-19 bidt Jezus voor Zijn leerlingen.
En in vers 20-26 bidt Hij voor alle gelovigen.

Ook kom je in het gebed de volgende drie dingen duidelijk tegen die typerend zijn voor het Johannesevangelie: 

1. Jezus wordt duidelijk als Gods Zoon genoemd.
   Er is een duidelijke, intieme relatie tussen God en Jezus. Het geloven in God kan niet om Jezus heen. 
   
2. ‘Het uur’ waar Jezus mee begint in het gebed zien we ook vaker terugkomen in het Johannesevangelie.
   Dit is het tijdstip waarop Zijn verlossingswerk wordt voltooid in Zijn sterven aan het kruis. In Johannes 17 vraagt Jezus aan Zijn Vader om Hem te verheerlijken door verzoening en lijden heen.  
   
3. Het woord ‘verheerlijking’ wordt hier vaak genoemd.
   De weg van de nederigheid is de weg van de verheerlijking. De dood van Jezus is de ultieme openbaring van de heerlijkheid van de drie-enige God. Jezus heeft zijn Vader op aarde verheerlijkt en zal het voltooien door te sterven. Deze heerlijkheid wil Jezus ook delen met zijn volgelingen.  

Wat zegt dit ons vandaag?  

Het is werkelijk een eer dat wij mogen meeluisteren met het gebed van Jezus. Hij wil de weg van het lijden gaan en treedt deze weg tegemoet met dít gebed op Zijn lippen. Het is geen smeekbede om verlossing, maar een pleitgebed voor de verheerlijking van God door Zijn eigen sterven. Jezus is niet egoïstisch in dit uur, maar denkt aan Zijn kinderen. Aan álle gelovigen van alle tijden en eeuwen die nog zouden komen. Jezus is niet zomaar Iemand uit het verleden. Dit gebed heeft werkelijk betrekking op jou en mij.  

Dit gebed vertelt ons dat:  

• Er bij niemand anders dan Jezus alleen het eeuwige leven te vinden is; 
• Wij niet van deze wereld zijn, zoals Jezus dat niet was;
• God ons bewaart door alle tijden heen;
• Hij ons zendt, zoals Hij is gezonden;
• We zijn blijdschap in óns kunnen hebben;
• Het verlangen van God is dat we één zijn in Zijn Naam.

In Zijn gebed zijn wij dus ook vandaag veilig en in Zijn beloften hebben we de zekerheid ontvangen dat wat Hij heeft gebeden ‘já en amen’ zal zijn in Hemzelf. Hij bidt naar de wil van de Vader. Als wij niet weten wat we voor onszelf en andere gelovigen moeten bidden, kunnen we Zijn woorden nabidden. Als we onze hoop en moed verloren hebben en ons geloof dreigen te verliezen, kunnen we ons vastgrijpen aan Zijn woorden. Hij heeft al voor ons gebeden. Hij zal ons bewaren.  

Het was niet alleen in de tijd van de eerste lezers een vertroosting, maar ook voor de gemeente van nu. De kerk heeft veel te maken met vervolging en lijden. Niet alleen door geweld, maar ook de tijdsgeest laat de gemeente van Christus niet los. Het geloof kan worden tot twijfel en er kan worden geroepen dat het niet uitmaakt wat we geloven. Vooral in ons land zien we de laatste twee genoemde dingen terug. Juist dit gebed laat zien wat werkelijkheid is.

Het gebed van Jezus klinkt de eeuwen door: ‘Bewaar hen die U Mij gegeven hebt in Uw Naam, opdat zij één zullen zijn zoals Wij.’
Het gebed is relevant, omdat Jezus het tijdloos bidt voor Zijn kinderen. Zijn hart klopt voor ons, maar allereerst voor Zijn Vader: ‘Verheerlijk Uw Naam.’
Dat is het verlangen van Jezus en Hij verlangt dat wij de Naam van de Vader zullen verheerlijken.
Als we dit gebed steeds dieper leren kennen, leren we het verlangen van de Vader, de Zoon en de Geest steeds beter kennen. Het gebed van Jezus spoort ons aan om naar Zijn verlangen te leven, uit deze zekerheid vol te houden en in Zijn woorden te rusten, totdat Jezus terugkomt en wij volledig zullen genieten van Zijn heerlijkheid.  

Aan de slag!

Dank God dat Hij ons dit gebed niet heeft onthouden maar met ons heeft willen delen. Dank Hem dat Hij ons vasthoudt en niet loslaat.

Lees Johannes 17 eens wat vaker en ontdek het verlangen van de drie-enige God! En als je wilt, luister dan het lied: ‘He Will Hold Me Fast’ van Keith & Kristyn Getty.