Een tijdje geleden heb ik meegedaan met een stiltewandeling. Het leek me mooi in de natuur en in de stilte God te ontmoeten (en dat was ‘t ook :-)). Aan de hand van verschillende oefeningen probeerde ik me te richten op de stilte en mijn hart open te stellen. Dat viel nog niet mee! Je […]
Een tijdje geleden heb ik meegedaan met een stiltewandeling. Het leek me mooi in de natuur en in de stilte God te ontmoeten (en dat was ‘t ook :-)). Aan de hand van verschillende oefeningen probeerde ik me te richten op de stilte en mijn hart open te stellen. Dat viel nog niet mee! Je herkent het vast wel. Stil zijn is nog wel te doen, maar helemaal uitschakelen is een stuk moeilijker. Het duurt een hele tijd voordat de stemmen in je hoofd stil zijn en de ruis is weggeΓ«bd. Het hielp om me te concentreren op mijn zintuigen. Ik werd me bewust van wat ik hoorde, rook, zag en voelde.
Toen ik me bedacht dat alles wat ik waarnam van God was, bevond ik me opeens in Gods ruimte. Buiten is de ruimte van God en de natuur is zijn tuin. Ik hoefde niet te wachten op zijn stem. Die was er al de hele tijd, namelijk βIK BENβ. Blijkbaar moest ik zelf eerst helemaal βuitβ voordat ik dat kon horen. Wanneer ik besef dat ik me in Gods ruimte begeef, vind ik rust.
Ik ben de deur: wanneer iemand door mij binnenkomt zal hij gered worden; hij zal in en uit lopen, en hij zal weidegrond vinden. β Johannes 10:9 (NBV)
Wanneer ik in Gods ruimte ben, vind ik rust.
Weidegrond
Jezus is de deur en daarmee de toegang tot Gods ruimte. Ik mag binnenkomen en mijn rust vinden, maar dan ook weer uitgaan om uit te delen van wat ik heb ontvangen. Ik mag opladen bij Hem en vervolgens weidegrond vinden. Weidegrond, een plek om te grazen, een plek om uit te rusten.
Hij doet mij neerliggen in grazige weiden. β Psalm 23: 2 (HSV)
Die weidegrond zoek ik nog wel op, maar als ik eerlijk ben ik er meestal niet om uit rusten. Nee, vaker ben ik daar aan het ploegen en spitten, aan het rennen en dwalen. Terwijl ik juist die grazige weide zo nodig heb in mijn leven. Rust vinden en helemaal tot rust komen begint bij ademhalen, voorzichtig in-en-uit. Het Hebreeuwse woord ruach betekent adem. God heeft ons van zijn ruach gemaakt en ons zijn levenskracht gegeven. Adem om van te leven.
En even verderop in de tekst lees je dat ook Jezus in β en uit gaat.
Hij steeg op β (in) wat betekent dat anders dan dat hij ook is afgedaald naar wat lager ligt, naar de aarde (uit)? Hij die is afgedaald is dezelfde als hij die opsteeg tot boven de hemelsferen, om alles met zijn aanwezigheid te vullen. – EfeziΓ«rs 4: 9-11 (NBV)
In onze besloten Facebookgroep met meer dan tweeduizend leden kun je je aansluiten bij een Zij Lacht (bijbelstudie)groep, of je kunt er zelf een starten!