De noodzaak van het sterven – Deel 1: Jezus’ sterven

Het is herfst. Het seizoen dat de dagen korter worden en de temperatuur daalt. Het warme zomerweer verandert langzaam in regenachtig herfstweer. Bladeren dwarrelen van de bomen en veranderen het landschap in allerlei tinten rood, oranje en geel. En het zijn juist die felgekleurde bladeren die me herinneren aan de noodzaak van het sterven. Vandaag in de overdenking deel 1: over Jezus‘ sterven.

De natuur om ons heen laat ons duidelijk zien dat sterven soms noodzakelijk is om nieuw leven voort te brengen en vrucht te dragen. Het is te zien aan de bladeren die ieder jaar van de bomen vallen. In de winterperiode nemen de wortels van de bomen niet genoeg water op, waardoor de bomen zouden verdorren wanneer ze hun bladeren vast zouden houden. Het is dus een overlevingsmechanisme. Door ieder jaar aan zichzelf te sterven, kunnen ze in leven blijven. Ook ons eigen lichaam is, zonder dat we dat misschien door hebben, voortdurend bezig met zo’n vernieuwingsproces. Onze huidcellen worden continu aangemaakt. Het is daarom noodzakelijk dat de oude huidcellen, wanneer ze eenmaal de huidoppervlakte hebben bereikt, afsterven en plaats maken voor nieuwe cellen. Het is een belangrijk proces, want door het continue aanmaken en afsterven van cellen kan de huid zichzelf goed repareren wanneer zij beschadigt.

Hoe de natuur spreekt over Jezus’ sterven

Ook Jezus refereert aan de natuur wanneer Hij praat over de noodzaak van Zijn eigen sterven.

Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.
– Johannes 12:24 (HSV)

Het is een uitspraak die Jezus doet vlak na Zijn intocht in Jeruzalem, slechts een paar dagen voor Zijn dood. Hij vergelijkt Zijn sterven met het sterven van een graankorrel. Wanneer een korrel in de aarde wordt geplant, barst hij open. Dit zorgt ervoor dat het zaadje tot ontbinding over gaat en sterft. Zo maakt het zaadje plaats voor nieuw leven: een stengel met daaraan vele graankorrels. Doordat één korrel sterft, komen veel andere korrels tot leven.

Zo is het ook met het sterven van Jezus. Zijn dood is voor ons noodzakelijk om te kunnen leven. Hij droeg onze straf en waste ons schoon van onze zonden. Hij baande de weg naar de Vader voor ons. Doordat Hij stierf, mogen wij leven – mag jij leven.

Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
– Johannes 3:16 (HSV)

Aan de slag!

Ben jij je bewust van de noodzaak van Jezus’ sterven? Wat het Hem gekost heeft om ons nieuw leven te geven?

Ik wil je vandaag uitdagen om een stiltewandeling te maken. Om te midden van alle felgekleurde bladeren na te denken over die gitzwarte dag dat Jezus Zijn leven gegeven heeft. Opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.