Bijna thuis: drie stappen terug naar de Vader

Je let niet op de weg, je voeten hebben dit stuk al zo vaak gelopen. In je hoofd, toen je schulden zich ophoopten, maar je trots in de weg stond. Bij de varkens, toen je laatste restje trots verdween bij het zien van de rotte schillen. Is er iets wat jouw gigantische fout goed zou kunnen praten? Alsof je je vader alvast dood wenste. Alle banden verbroken met je vader, je familie, met je gemeenschap. Alleen de gedachte aan de komende ontmoeting met je vader brengt je al van je stuk. Hij zou zijn hoofd schudden en zich langzaam omdraaien en weglopen, zonder een woord gezegd te hebben. Ogen vol minachting, verdriet. Of erger: harde woorden, een klap in je gezicht. Je durft bijna niet verder te lopen, maar toch blijf je de ene voet voor de andere zetten. Waar kan je nog naartoe?

Je let niet op de weg, je voeten hebben dit stuk al zo vaak gelopen. In je hoofd, toen je schulden zich ophoopten maar je trots in de weg stond. Bij de varkens, toen je laatste restje trots verdween bij het zien van de rotte schillen. Is er iets wat je gigantische fout goed zou kunnen praten? Alsof je je vader alvast dood wenste. Alle banden verbroken met je vader, je familie, met je gemeenschap. Alleen de gedachte aan de komende ontmoeting met je vader brengt je al van je stuk. Hij zou zijn hoofd schudden en zich langzaam omdraaien en weglopen, zonder een woord gezegd te hebben. Ogen vol minachting, verdriet. Of erger: harde woorden, een klap in je gezicht. Je durft bijna niet verder te lopen, maar toch blijf je de ene voet voor de andere zetten. Waar kan je nog naartoe? Van vrouwen en vrienden naar varkens, door je ophopende schulden even begeerlijk als een rottend stuk vlees. De enige weg is terug, terug naar huis. Wat heb je immers nog te verliezen?

Pas bij de markering die het begin van je familie-erf aangeeft, kijk je even op. Is dat…? Rent hij? Elke vezel in je lijf wil zich omdraaien en terug rennen, de confrontatie vermijden of uitstellen, maar je hoofd weigert. Je zet jezelf schrap, herhaalt de woorden nog een keer in je hoofd, ogen op de grond gericht, je begint: ‘Vader, ik…’

Verder kom je niet.

Je woorden worden gesmoord in de armen van je vader, zijn lippen op je wang. In zijn omhelzing ben je voor even weer dat kleine jongetje dat huilend bij hem kwam, omdat je was gevallen. Hij houdt je stevig vast, de omhelzing waarvan je niet wist dat je er zo naar had verlangd. Hij zet een stap achteruit, zijn handen op je schouders. ‘Vader, ik heb gezondigd, tegen de hemel en tegen u. Ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Behandel mij als een van uw slaven.’ Je zegt het snel, om de woorden er maar uit te kunnen krijgen. Volledig van je stuk gebracht door die onverwachte omhelzing. Dan pas durf je hem in de ogen te kijken. Hij zegt niks.

Je gedachten schieten door je hoofd: Dit is vast het moment dat hij zijn wenkbrauwen fronst, de minachting blijkt uit zijn ogen. Dit is het moment dat hij zich omdraait en wegloopt. Kijk, hij draait zich om! Zie je wel, zie je wel, sukkel! Hij wil je zelfs niet als slaaf! Zo scheldt het stemmetje in je hoofd je uit.

Je wil je alweer moedeloos omdraaien en weglopen, terug naar een hopeloze toekomst. Dan hoor je de stem van je vader, instructies roepend naar zijn knechten. Een gewaad? Een ring, een feest?

Hij draait zich weer naar je terug en kijkt je aan, de liefde in zijn ogen nu onmiskenbaar. Je begrijpt er niks van, maar hij onderbreekt je: ‘Mijn zoon, dacht je nu echt dat ik ooit zou stoppen van je te houden?’ Samen lopen jullie naar binnen.

In de gelijkenis van de verloren zoon zien we dat de zoon een proces doormaakt nadat hij heeft gezondigd. Dit proces begint bij de varkens en eindigt in de armen van zijn vader. Het gave is dat wij de reactie van onze Vadergod mogen spiegelen aan die van deze vader. Lijkt het alsof je te veel fouten te vaak hebt gemaakt, alsof je zonden te groot zijn voor vergeving? Weet dan dat de Vader met open armen op je staat te wachten. Als de Vader naar jou kijkt, ziet hij Jezus!

En er zijn maar drie stappen nodig om bij Hem terug te keren:

1// Besef: ‘wat ik heb gedaan, is niet goed. Het leek heel fijn, maar nu zit ik met de troep.’

            Toen kwam hij tot zichzelf…(Lukas 15:17a)

2// Berouw: ‘ik heb iets verkeerds gedaan, de relatie tussen mij en God verstoord. Er staat iets in de weg en daar heb ik spijt van.’

…en dacht: De dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed, en ik kom hier om van de honger. Ik zal naar mijn vader gaan…(Lukas 15:17b-18)

3// Belijden: ‘Vader, ik heb gezondigd, tegen de hemel en tegen U.’ Vertel wat je precies verkeerd deed en spreek uit dat je er spijt van hebt. Vraag om vergeving en kracht om het niet weer te doen.

…en tegen hem zeggen: “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners.”

Wat fijn te mogen weten dat je Vadergod ook zo op je staat te wachten!

Aan de slag!

• Zijn er zonden die je nog niet hebt beleden?
• Zijn er zonden waar je (nog) geen berouw voor hebt getoond?
• Zijn er zonden waar je nog geen besef van hebt?
• Vraag de heilige Geest om ze je duidelijk te maken en breng ze bij God!

Luister ook eens dit prachtige lied van Rend Collective over de ontmoeting met de Vader:

De gelijkenis houdt hier niet op! Lees verder in Lucas 15.