Bijbelse lessen over het lijden – dag 1: er is hoop!

Om eerlijk te zijn: het is niet echt mijn favoriete onderwerp. Maar het overkomt ons allemaal: lijden. ‘Moeten we het dáár over hebben?’, zucht je misschien. Ja, en met een goede reden! Als je ermee te maken krijgt, heb je houvast nodig. En dat is precies wat we vandaag gaan zoeken.

Misschien zit je er momenteel wel midden in. Ga je door een heftige periode die je volmondig als lijden kunt omschrijven. Of je verkeert juist in rustig vaarwater en je houdt het moment dat het onrustig wordt liever nog even op afstand. Wanneer het moment zich ook aandient, houvast heb je dan hard nodig.

Want aan u is het uit genade gegeven in de zaak van Christus niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden.
– Filippenzen 1:29 (HSV)

Paulus helpt ons uit de droom: lijden hoort bij het leven

Paulus schrijft het aan de christenen in Filippi terwijl hij gevangen zit. Hij spreekt uit ervaring als hij het over lijden heeft. En wanneer hij het dus ‘genade’ noemt, zegt hij dit niet lichtzinnig. Hij noemt het ‘genade om voor God te lijden‘, en wanneer hij dit doet begint alles binnen in mij te steigeren. Misschien bij jou ook wel?

Ik wil dit niet horen! Ik wil een ander verhaal. Geen pijn en lijden voor wie in Christus is! Ik wil bescherming tegen alles wat fout kan gaan. Ik wil, ik wil, ik wil.

Maar dat is niet wat Paulus hier zegt. Wat dan wel? Dat het bij het leven als christen hoort om te lijden. Womp womp womp. Wat een domper dit.

Ons leven is erop ingesteld om lijden en moeilijkheden te voorkomen, en als ze ons onverhoopt dan tóch vinden? Dan willen we er zo snel mogelijk vanaf. Lijden moet buiten te deur blijven!

Deels is dit denk ik helemaal geen verkeerde instelling. Lijden was oorspronkelijk geen onderdeel van Gods schepping en ergens weten we dat het nooit zo bedoeld is. We streven naar heelheid! We willen het paradijs (terug).

Hoopvol lijden, kan dat?

Toch is lijden aan de orde van de dag, en Paulus pleit hier dan ook voor een andere aanpak. Hij zegt namelijk niet alleen dat we zullen lijden, maar ook dat we dat niet alleen hoeven te doen. Hij zegt dat er genade is, door God gegeven. Dat betekent dat Hij zich er middenin bevindt, mét ons.

Het lijden is op die manier geen plek waar God afwezig is, waar we doorheen moeten vechten om ons zo snel mogelijk weer bij Hem te voegen. Hij zit erin, samen met ons. Omdat Hij weet wat het is om te moeten lijden – dit deed Hij namelijk aan het kruis voor ons – kan Hij ons tot steun zijn. En omdat Hij daar, in het lijden, met ons is, is het per definitie geen hopeloze plek meer. Waar God is, is hoop.

En zo mogen we het lijden ook tegemoet zien: als een plek waar hoop is, temidden van de diepste pijn en teleurstelling. Dat er licht brandt in de diepste duisternis, dankzij Hem.

Aan de slag!

En hoe doe je dat? Hoe ervaar je die hoop, die genade, in het lijden? Door met God te zijn in je pijn. Daar zijn geen instructies voor, maar streef hiernaar: deel je pijn met Hem. Laat God weten wat het met je doet, hoe je je voelt. Wees hartverscheurend eerlijk. Hoe je dat doet, lezen we morgen.