Je geloofsleven = alle ballen in de lucht houden. Of toch niet?

Hoe vaak denk jij dat je je geloofsleven beter op de orde zou moeten hebben? Vaker bidden, meer Bijbel lezen, God meer betrekken bij elke minuut van je dag. En hoe vaak geef je jezelf onbewust een zetje, omdat je voor je gevoel nog niet genoeg op Jezus lijkt? Alsof je iets fout doet? I feel ya! Maar is dat wel hoe we met ons geestelijk, ons geloofsleven bezig moeten zijn? Het benaderen vanuit schaamte. Is er niet een betere manier?

Weet je? Ik denk dat we onszelf soms iets te hard aanpakken. Dat we vaak denken dat we alles precies op orde moeten hebben, maar dat God veel genadiger is dan wijzelf. Tegelijkertijd vraagt Hij ons wél om ons in te zetten voor ons geloofsleven, zoals Paulus in de eerste brief aan Timoteüs duidelijk maakt.

“Oefen jezelf in een vroom leven.”
(1 Timoteüs 4:8, NBV)

Timoteüs krijgt in deze brief behoorlijk wat opdrachten van Paulus. Paulus is op dat moment namelijk niet bij hem, en geeft Timoteüs de opdracht om in zijn plaats erop toe te zien dat alles in de gemeente van Efeze goed gaat en zo nodig bijgestuurd wordt. De brief is een één en al aansturing en aansporing, om Timoteüs voor deze taak toe te rusten.

Als Paulus bovenstaande tekst schrijft is dat dus ook niet niks. Hij wil het belang van een vroom leven aanstippen, zéker voor iemand in een leidinggevende functie. ‘Zorg dat je niet afdwaalt, Timoteüs! Blijf jezelf oefenen!’ Er zit een bepaalde ernst in de brief om dat belang te benadrukken. Iets dat ook voor óns van belang is, of we nu een leidinggevende (kerkelijke) functie hebben of niet. Allemaal mogen (en moeten) we ernaar streven om een goed leven te leiden dat past bij onze roeping als christenen.

Maar de tekst deed me ook aan iets anders denken. Zo vaak heb ik namelijk het idee dat ik nú alles voor elkaar moet hebben en mijn geloofsleven op orde moet hebben. Maar deze tekst zegt heel simpel: ‘Oefen’. Dat deed me even stilstaan. Dat is een andere, niet-krampachtige manier van omgaan met je geloofsleven, één die ik het proberen waard vind.

Het zegt me dat mijn geloofsleven (nog) niet perfect hoeft te zijn. Dat we het stapje voor stapje mogen doen, zoals we ook stap voor stap trainen voor een wedstrijd of marathon. Je oefent jezelf elke keer weer om iets verder te lopen. Je leert iedere keer weer andere technieken en handigheden.

Wat betekent dat voor ons geloofsleven?
Op de eerste dag van je training loop je niet simpelweg 42,2 kilometer. Zo lijk je ook niet op de eerste dag van je christen-zijn op Jezus. Verre van dat. Maar dat hoeft ook niet! Als we iedere dag van ons leven opstaan met het idee dat we vandaag toch echt superchristen (moeten!) zijn en teleurgesteld worden als we merken dat dat niet zo is, gaat er iets fout. God kijkt zo niet naar ons. Door Paulus zegt Hij hier: je hebt oefening nodig. Wees daarin serieus en neem daarvoor de tijd. Door te doen train je jezelf, dát is belangrijk.

Je geloofsleven = alle ballen in de lucht houden? Nee!

Zó vaak heb ik gedacht dat ik op ieder moment mijn geloofsleven op orde moest hebben. Maar hoe meer je ermee bezig gaat, hoe meer je zonden opspringen als paddenstoelen in het bos. Wáár moet je beginnen? Het is overweldigend en demotiverend. Het is toch ook niet mogelijk om alles tegelijk te doen en alle ballen hoog proberen te houden?

Nee, dat is het ook niet. Ik leer dan ook steeds meer dat ik seizoenen ontvang waarin ik me op één (of een aantal) dingen mag focussen. Niet álles, maar echt dat handjevol dat aan me gegeven is. En weet je? Dat is genoeg. Ieder seizoen ziet je leven er weer anders uit, en reikt God je dingen aan om mee aan de slag te gaan.

Hoe ziet dat er in de praktijk uit? Dat je God vraagt of Hij je wil leren wat Hij nu belangrijk voor je vindt. Misschien is het geduld, omkijken naar de naaste, of je identiteit in Hem – wat dan ook. I know, het voelt maar als een klein gedeelte van álles wat je moet leren om meer op Jezus te lijken, maar je hebt je hele (geloofs)leven om te worden zoals Hij.

Aan de slag!

Waarvan heb je het idee dat God het nu onder je aandacht brengt? Probeer het niet te negeren of je aandacht koppig ergens anders op te vestigen. Vertrouw erop dat Hij weet wat Hij doet en dat Hij beter dan wíe ook – zelfs jijzelf! – weet wat voor jou op dit moment het beste is. Dat wil niet altijd zeggen dat het gemakkelijk is wat Hij nu voor je plaatst. Maar geloof Hem als Hij zegt dat het goed is om te groeien – het kan pijn doen, maar het is ook nodig. Paulus stipt het belang ervan meer dan één aan! Bovendien, wat je nu leert heb je nodig in latere seizoenen. Hoe langer je dat uitstelt, hoe langer het duurt voordat dat volgende seizoen er is. God gaat mee in jouw eigen tempo, maar wees je ervan bewust dat jij invloed op dat tempo hebt!