Rust in je hoofd en je telefoon, een onmogelijke combinatie?

De rust opzoeken, misschien heb je het afgelopen vakantieperiode wel gedaan. Merkte je iets, diep van binnen? Op zielsniveau? Ik deed de afgelopen tijd ook een ontdekking over rust, en ging op zoek naar wat de Bijbel erover zegt. 

In juni waren wij op vakantie in Kroatië, oftewel: zon, zee, zwemmen en… slechte wifi. Een perfecte combinatie, zo bleek. Waar het me in het begin irriteerde dat ik nog geen Instagram Reel kon afkijken zonder dat die na vijf seconden werd afgekapt, merkte ik in de loop van de vakantie ook iets anders: ik voelde me minder onrustig, omdat ik niet steeds m’n telefoon wilde checken. Het kón simpelweg gewoon niet. In plaats daarvan las ik meer, of zat ik gewoon even. Deed wat vaker een kort gebed naar boven. Met als gevolg: meer rust en ruimte in m’n hoofd.

De rust van een wifi-vrije week

Toen ik vervolgens thuiskwam en herenigd werd met mijn perfecte wifi, was ik in eerste instantie natuurlijk zielsgelukkig. Eindelijk weer moeiteloos scrollen! Maar een kleine week later verlangde ik weer terug naar de rust van die telefoonloze week. Dat ik zo’n verschil merkte in een periode van maar een paar weken maakte dat ik me afvroeg: wat zegt de Bijbel eigenlijk over de rust (en stilte) opzoeken? 

Een pelgrimslied, van David.

HEERE, mijn hart is niet hoogmoedig,
mijn ogen zijn niet trots,
ook wandel ik niet in dingen
die te groot en te wonderlijk voor mij zijn.

Voorwaar, ik heb mijn ziel tot rust
en tot stilte gebracht,
als een kind dat de borst ontwend is, bij zijn moeder,
mijn ziel is in mij als een kind dat de borst ontwend is.

Israël, hoop op de HEERE,
van nu aan tot in eeuwigheid.
– Psalm 131 (HSV)

‘Voorwaar, ik heb mijn ziel tot rust en tot stilte gebracht.’ De Studiebijbel noemt het ‘de ideale gemoedstoestand voor Gods aangezicht’. Dat is me wat, hè? 

Rust = de ideale gemoedstoestand voor Gods aangezicht

Nou is het niet zo dat ik een openbaring heb gekregen waarvan ik het bestaan nog niet wist. Natuurlijk weet ik dat je telefoon afleidt, en vooral de apps die je gebruikt. Het is makkelijk om ernaar te grijpen als je je verveelt, even niets wilt voelen, juist wél iets wilt voelen of noem het maar op. Maar wat blijkt? Ik heb het helemaal niet nodig. Die dagelijkse ruis vult mijn hoofd alleen maar onnodig. Ik wil die ideale gemoedstoestand voor Gods aangezicht! 

Wat bidden en Bijbellezen betreft kan ik nog een hoop stappen zetten om dat ideaal te bereiken. Ik weet dat het niet alleen aan mijn telefoon ligt. Maar ik wil in ieder geval de mentale ruimte creëren om te ontvangen. Om God toe te laten, meer (in mijn leven) te laten zeggen. Want hoe kan ik van Hem verwachten met mij mee te werken als ik (grote) beslissingen moet nemen, als ik niet op Hem afgestemd ben in het alledaagse? Hoe kan ik Hem dan ineens wél horen? 

Aan de slag!

Misschien verlang jij daar ook wel naar: die mentale ruimte, rust en stilte. Minder afleiding en meer (bege)leiding. Meer zíjn met God. Zullen we onszelf dan een kleine uitdaging stellen? Gooi die ene app die je nu veel tijd kost van je telefoon. Meld je af en pas over een week weer aan. En evalueer dan: wat heeft dit me gebracht?