Heer, help mij!

Ik ploeter door de modder, het zit tot aan mijn middel. Ik kan amper bewegen, zo vast zit ik. In dit diepe dal zie ik alleen maar blubber en kolkend water en ik kan geen kant op. Ik probeer het wel, maar de stemmen, de angst en de pijn; het overweldigt me. En mijn hart is zo onrustig en moe. Het is zo donker. Al dagen. ‘Waar bent u nu Heer? Help mij toch!’, roep ik uit!

In mijn hoofd hoor ik de stemmen.
‘Kijk die putjes in je benen dan. Kies maar voor een lange broek vandaag.’
‘Wat ben je toch een slechte moeder, weer je geduld verloren!’
‘Zie je ze kijken? Ze vinden je vast vreemd. Of niet mooi. Of allebei.’
‘Wat reageerde je weer raar op die vraag.’
‘Denk je nou echt dat je indruk kunt maken met wat je doet? Zij is velen malen beter dan jij. Jij bent bij lange na niet goed genoeg.’
Ik probeer de stemmen niet te horen, maar ze zijn er gewoon. Ze blijven maar praten. Of schreeuwen eigenlijk. En ik vergeet ze tot stilte te manen.

Ik ploeter door de modder, het zit tot aan mijn middel. Ik kan amper bewegen, zo vast zit ik. In dit diepe dal zie ik alleen maar blubber en kolkend water en ik kan geen kant op. Ik probeer het wel, maar de stemmen, de angst en de pijn; het overweldigt me. En mijn hart is zo onrustig en moe. Het is zo donker. Al dagen.
‘Waar bent u nu Heer? Help mij toch!’, roep ik uit!

Hoe ben ik hier toch terecht gekomen? Ik dacht omhoog te gaan, maar liep alleen maar naar beneden. Naar het dal met die lelijke stemmen. Met de vieze modder.
‘Jij hoort hier, dit is je plek. Waar. Waar. Waar.’
Ze hebben ook gelijk, toch? Of niet? Ik weet het niet meer.
‘Heer, help mij! Zoals U altijd heeft gedaan.’

‘Kijk omhoog, mijn geliefde Dochter.’
Daar, boven op de berg staat Jezus met een uitgestrekte hand.
‘Kom maar bij Mij, Ik ben de Waarheid. De Enige. Waar jij nu bent, dat is de leugen. Pak Mijn hand. Zet je voeten hier maar neer op deze rots. Daar waar je niet uit kunt glijden. Ik zal je voeten vastzetten in Mijn waarheid. Kijk niet meer achterom. Vergeet het dal. Dwaal niet meer af. Kijk alleen naar Mij.’

Psalm 40

Lang heb ik de HEERE verwacht, 
En Hij boog Zich naar mij toe en hoorde mijn hulpgeroep. 
Hij beurde mij op uit een kuil vol kolkend water, uit modderig slijk;
Hij zette mijn voeten op een rots en maakte mijn schreden vast. 
Hij legde mij een nieuw lied in de mond, een lofzang voor onze God.
Velen zullen het zien en vrezen, en op de HEERE vertrouwen.
Welzalig de man die op de HEERE zijn vertrouwen stelt, 
En zich niet wendt tot wie hoogmoedig zijn of afdwalen naar leugen.
– Psalm 40:2-5 (HSV)

Aan de slag!

Was dit herkenbaar voor je? Bid dit gebed dan met me mee vandaag: 

Lieve Vader, 

Dankuwel voor uw oneindige liefde voor mij. U hoort mijn hulpgeroep nu ik hier vast sta in de modder. Ik ben nu wel ellendig en arm, maar mijn hart zal weer vrolijk en blij zijn. U denkt aan mij. U bent mijn Helper en mijn Bevrijder, mijn God, wacht niet langer! In Uw naam, is alles mogelijk. Amen  

(uit Psalm 40:17-18, HSV)

Adem in, laat los en kijk omhoog naar Hem! 

Mocht je tijd hebben vandaag, heel Psalm 40 is een prachtige psalm, dus ik raad je aan die helemaal te lezen!