Je leven als weefgetouw

Ben je weleens in het huis van Corrie ten Boom geweest? Als je er niet eerder geweest bent, is het zeker de moeite waard om eens langs te gaan. Aan het einde van de rondleiding laat de gids je een lijst zien, de achterkant van een borduursel. Je ziet allerlei draden in verschillende kleuren door elkaar heen lopen, en het kan goed zijn dat je denkt: ‘Dit is toch niet de moeite waard om opgehangen te worden?’ Je ziet kleurrijke draden, naast zwarte draden.

‘Mijn leven is een weefsel
tussen mijn God en mij.
Niet ik kies uit de kleuren;
heel doelbewust werkt Hij.
Soms weeft Hij er verdriet in
en ik, door onverstand,
vergeet; Hij ziet de boven-
en ik de onderkant.

‘Als ’t weefgetouw zal rusten
en de spoel niet meer schiet om,
zal God het doek ontvouwen
en verklaart Hij het ‘waarom’.
Hoe nodig donk’re draden
zijn in des Wevers hand
naast goud-en zilverdraden.
Zó komt zijn plan tot stand’.

Corrie ten Boom

Met opzet neem ik je nog niet mee naar de voorkant van het borduursel. Ik wil allereerst even met je stilstaan bij dat wat jij ziet. Deze achterkant staat namelijk voor het leven van jou en mij. Met zijn mooie en lelijke kanten.

We zijn geneigd om niet al te lang stil te staan bij de zwarte draden van het leven. We hebben het met elkaar liever over de mooie kleuren. We zijn sneller geneigd om de zwarte draden weg te stoppen, dan ze aan anderen te laten zien.

En dit is begrijpelijk, toch? We zijn niet gemaakt door onze Schepper om ziek te zijn, om ongelukkig te zijn. We zijn gemaakt om te leven in een volmaakte relatie met Hem, waarin Hij ons volmaakt kende en wij Hem. Waarin we geen hinder hadden van onszelf, en van die zwarte draden in ons leven.

Maar wat als die zwarte draden er wel zijn? En als ze pijn doen? Als ze niet te verdragen zijn? Als ze je dagelijks last bezorgen? Je worstelt ermee met God. Je wacht al lang op zijn antwoord, maar het antwoord blijft uit.

Corrie ten Boom heeft duidelijk een leven gekend met hoge toppen, maar ook met diepzwarte dalen. Ze verloor haar familie en bleef alleen achter. Ze heeft een afschuwelijke tijd door moeten maken in een concentratiekamp. Op die momenten had ze geen zicht op de voorkant van het borduursel.

Niet alleen Corrie ten Boom kende veel donkere kanten in haar leven, in de Psalmen komen we het ook tegen bij David.

Ik ben vergeten, zoals je iemand die al lang dood is, vergeet. Ik ben afgedankt als een gebroken kruik.
– Psalmen 31:13 (BasisBijbel)

Herken je dit gevoel? Dat het leven uitzichtloos lijkt? Dat het voelt alsof je een kruik bent die aan diggelen is gegooid? Dat je je afvraagt of het ooit weer goed komt?

Op die momenten zie je de mooie kanten van het leven niet, en dat is logisch. Je vraagt je af waar God in dat alles is. Een goede vraag, denk ik. Ik wil je vragen deze vragen en gevoelens serieus te nemen. Je hoeft ze niet weg te stoppen, ook al is dat soms gemakkelijker. Je doet dan namelijk geen recht aan dat wat je voelt. Ik daag je uit om de ‘waarom-vragen’ die we allemaal kennen te laten staan. Worstel er maar mee met God, zonder dat je voor jezelf daar gelijk een antwoord op bedenkt.

Voor nu moeten we het nog even doen met de achterkant van het borduursel. We hebben geduld, volharding en geloof van boven nodig om door de dalen in ons leven te gaan.

De gids onthult het weefgetouw: je ziet een kroon, een perfecte kroon. De zwarte draden blijken nodig te zijn om deze kroon tot zijn recht te laten komen.

In dit leven zien we de rafels, de niet afgehechte draden. Ik zie ernaar uit om het straks te zien zoals God het nu al ziet. Jij ook?

Aan de slag!

Ben je geneigd om de zwarte draden in je leven te bedekken door kleurrijke draden? Ik daag je uit om de donkere kanten in je leven serieus te nemen. Worstel ermee met God, zonder dat je voor jezelf gelijk met een antwoord komt.

Betrek God bij de mooie en lelijke kanten van je leven. Vertel Hem over je twijfels. Over je zorgen. Over je ongeloof. Over alles wat je dwars zit. Je hoeft het voor Hem en voor jezelf niet mooier te maken dan het is.

Probeer je eens in te denken hoe God jouw leven ziet. Is dat anders dan hoe jij het ziet?