Als zonden zich opstapelen

‘Ik heb al een leugentje om bestwil gedaan, dan kan die ander er ook nog wel bij.’ ‘Die ene serie: ik weet dat hij eigenlijk niet goed is, maar ik wil zo graag weten hoe het afloopt.’ ‘Ik wil eigenlijk niet roddelen, maar heb je al gehoord dat…?’ ‘Ik zou tijd met God doorbrengen, maar na een half uur scrollen op Instagram ga ik daar maar gewoon mee door. Het is toch al verpest.’ En zo stapelt zonde op zonde zich op, net als bij het volk Israël in Jesaja 30. 

Het volk Israël deed waar ze zelf zin in had. De Israëlieten wilden alleen maar mooie woorden horen van de profeten, ook al waren ze niet waar. Ze wilden het oordeel van God over zichzelf niet horen. De mensen steunden op hun eigen inzicht. Ze maakten keuzes zonder God erbij te betrekken, en dan ook nog eens de verkeerde. 

In Jesaja 30 zoeken ze hun toevlucht tot Egypte, ook al had God gezegd dat dat een afgesloten hoofdstuk was. Daar zoeken ze hun schuilplaats en vergeten wederom dat God hun enige redding is. In eerst instantie hebben hun zonden niet zoveel gevolgen, maar het is als een scheur in een muur die steeds groter wordt en dan in een keer instort.

Het is als een kruik die kapot valt in zoveel kleine stukjes, dat er zelfs met de scherven niets meer kan worden gedaan, zo staat er in Jesaja 30:13-14. En dat is best herkenbaar toch? Soms stapelen zonden zich op en voelt het in het begin nog wel oké of misschien zelfs fijn. Tot het moment dat je er niet meer tegen kunt of het niet meer gaat. Dan stort de boel in en realiseer je je weer dat God de enige is die jou redden kan. 

Hoe moet het dan wel? 

Jesaja 30:15 raakte me: ‘Dit zei God, de HEER, de Heilige van Israël: ‘In rust en inkeer ligt jullie redding, in geduld en vertrouwen ligt jullie kracht. Maar jullie wilden niet.’’ (NBV)

Volgens mij kunnen we veel leren van dit vers. Laten we die vier woorden ‘rust, inkeer, geduld en vertrouwen’ eens langsgaan:

• Rust: Rust is even stilstaan. In de rust kun je nadenken, op adem komen. Als je een keuze moet maken, is het belangrijk om daarvoor rust te nemen. Dat kan zijn bij grote keuzes als een baan of verhuizing, maar ook in kleine keuzes, zoals waar je allemaal ‘ja’ tegen zegt. Waar vul ik mijn tijd mee vandaag?
  Ik moest hierbij ook denken aan Jeremia 6:16: ‘Dit zegt de HEER: Ga op de kruispunten staan, denk na, kijk naar de oude wegen. Welke weg leidt naar het goede? Sla die in, en vind rust.’ (NBV)
  Het is dus niet alleen rust nemen om een keuze te maken, maar ook rust ontvangen als je de juiste maakt. 
  
• Inkeer: Als je rust neemt, kom je er soms ook achter dat je op de verkeerde weg bent. Inkeer betekent eigenlijk: anders gaan doen of denken, omdat je je realiseert dat je fout dacht of handelde. Het heeft dus ook te maken met bekering en berouw. Zien wat je niet goed hebt gedaan en spijt betuigen aan God.  
  
• Geduld: In een wereld waarin snelheid zo belangrijk is, is geduld hebben moeilijk. God vraagt het toch van je; om Hem te raadplegen en geduldig te wachten op Zijn antwoord. 
  
• Vertrouwen: Kracht ligt in het vertrouwen van God, zegt het vers. Ook al duurt het soms lang, als je in vertrouwen je weg met Hem gaat, heb je niets te vrezen. Hij heeft altijd het beste met je voor. 

Maar zij wilden niet… 

Het klinkt allemaal heel mooi, maar toch is het vers nog niet klaar. ‘Maar jullie wilden niet’, klinkt het. En hoe vaak geldt dat wel niet voor jou en mij? Hoe vaak versloffen onze goede voornemens om God te dienen; worden we opgeslokt in de drukte van de dag. Is dat dan het einde? “Jammer, pech gehad!” Gelukkig niet! God is zo genadig! Ook al vervalt het volk Israël steeds opnieuw in zonden, Jesaja 30:18–22 zegt: 

‘En toch wacht de HEER op het ogenblik dat Hij jullie genadig kan zijn; toch zal Hij zich oprichten om zich over jullie te ontfermen. Want de HEER is een God van recht. Gelukkig de mens die op Hem wacht. Volk van Jeruzalem, dat op de Sion woont, je hoeft geen tranen meer te storten. Want Hij zal zich over je ontfermen als je weeklaagt, Hij zal antwoorden zodra Hij je hoort.

De Heer zal jullie brood geven in de benauwenis en water in de nood. Hij die jullie onderricht gaf, zal zich niet langer verbergen. Met eigen ogen zul je je leermeester zien, met eigen oren zul je een stem achter je horen zeggen: ‘Dit is de weg die je moet volgen. Hier moet je rechts. Ga daar naar links.’ 
Dan zullen jullie je met zilver overtrokken beelden en je vergulde godenbeelden als onrein beschouwen. Je zult zeggen: ‘Weg ermee!’ en ze weggooien als een onreine doek.’ (NBV)

Dus: is het weer niet gelukt? Zeg niet: “Laat maar, het is toch al verpest!” Denk ook niet: nu is het vast te laat. Maar sta stil. Kom tot rust. Keer je om. En wacht geduldig en in vertrouwen tot Hij je de weg wijst. 

Aan de slag!

Wat raakte jou vandaag in deze overdenking? Kom zo nodig tot rust en inkeer.