Eenheid – wij zijn het lichaam van Christus

02

sep

Alies

Als ik de term ‘het lichaam van Christus’ hoor, denk ik eigenlijk als eerste letterlijk aan het lichaam van Christus toen Hij hier op aarde was. Het lichaam waarmee Hij aan het kruis is gegaan voor ons. Maar als je leest wat Paulus daarover schrijft, begrijp je dat het lichaam van Christus iets heel anders is. Het gaat over óns, over Zijn gemeente. De christenen vormen het lichaam van Christus. Het is een eenheid. Of dat zou het in ieder geval moeten zijn. Afgelopen zomervakantie was ik in Frankrijk en daar heb ik die eenheid echt ervaren tijdens een van onze ‘openluchtdiensten’ op de camping. 

Rond tien uur druppelden de mensen langzaam binnen. Of nou ja, ‘binnen’… We hielden een openluchtdienst. Het zonnetje brak door en kleurde het gras nog groener dan dat het al was. De mensen namen plaats op de groene plastic stoelen die in een halve kring stonden en de kinderen gingen op de houten bankjes zitten. De dienst begon met gebed en het zingen van een aantal liederen. Daarna werd er een kort praatje gehouden. Na het praatje waren we een paar minuten stil. Ik hoorde het ruisen van de wind door de boomtoppen en verderop het kabbelen van het beekje. Ik zag de bergen om me heen en genoot van het rustmomentje. Overal om me heen zag ik mensen hetzelfde doen. De kinderen gingen daarna naar de kidsclub, terwijl de mensen die bleven zitten ingedeeld werden in groepjes. Er werden vragen uitgedeeld met betrekking tot het praatje en de gesprekken begonnen na een kort voorstelrondje.

Halverwege het gesprek leunde ik achterover in mijn stoel en keek ik de groep rond. En opeens was het zo zichtbaar, het lichaam van Christus en de eenheid die daarbij hoort. Een man deelde zijn verhaal, vol vuur. Hij kwam uit een vrijgemaakte kerk. Een vrouw haakte in op zijn verhaal. Zij kwam uit een baptistenkerk, wist ik toevallig. Naadloos sloot iedereen op elkaar aan. Iedereen deelde wat op zijn of haar hart lag. Leeftijd, geslacht, afkomst: het deed er eventjes niet toe.

Er was geen veroordeling.
Jezus stond centraal.
De eenheid was voelbaar.

Stil keek ik toe, met een dankbaar hart, hoe het gesprek verder ging. Ik zag daar, op een grasveld in Frankrijk: dit is kerk zijn, dit is gemeente zijn. Zo heeft God het bedoeld!

Waarom zie ik in Nederland zoveel veroordeling? Waarom zijn er kerkscheuringen en meningsverschillen? Hoe moeilijk is de opdracht van God om samen het lichaam van Christus te zijn? En waarom kan dat hier in Frankrijk opeens wel? Kunnen de (kerk)muren alleen vallen als we op vakantie zijn?

De Bijbeltekst uit 1 Korintiërs 12 schoot door mijn hoofd. In vers 12 en 13 staat:

Want een lichaam is één geheel, maar bestaat wel uit verschillende lichaamsdelen. Al die lichaamsdelen vormen samen één lichaam. Zo is het ook met Christus. Want we zijn allemaal in één Geest ondergedompeld, zodat we samen één Lichaam werden. Het maakt niet uit of we Joden zijn of van een ander volk zijn. Het maakt ook niet uit of we slaven zijn of vrije mensen. We zijn allemaal vol van dezelfde Geest.

Ik keek het groepje mensen weer rond. We kwamen allemaal uit andere kerken en we waren allemaal van verschillende leeftijden. En toch was er eenheid en verbondenheid. Het maakte niet uit wie je was geweest, wie je nu was of wie je zou worden. Je hoorde simpelweg bij het lichaam van Christus, ongeacht of je een zweetvoet was of een flapoor.

14 Een lichaam bestaat toch ook niet uit één lichaamsdeel, maar uit een groot aantal lichaamsdelen? 15 Als één van de voeten zou zeggen: “Omdat ik geen hand ben, hoor ik niet bij het lichaam,” heeft hij dan gelijk? 16 En als een oor zou zeggen: “Omdat ik geen oog ben, hoor ik niet bij het lichaam,” heeft het dan gelijk? 17 Want hoe kan een lichaam horen als het alleen uit ogen zou bestaan? En hoe kan het ruiken als het alleen uit oren zou bestaan? 18 Maar God heeft aan iedereen zijn eigen, speciale plaats in het Lichaam gegeven, daar waar Hij het wil. 19 Als we met z’n allen één lichaamsdeel zouden zijn, dan zou er toch geen Lichaam zijn? 20 Maar nu zijn er wel veel lichaamsdélen, maar is er maar één Lichaam.

Als je er tijd voor hebt, raad ik je aan om de rest van het Bijbelgedeelte ook nog te lezen. Er wordt eenvoudig (én praktisch) uitgelegd hoe wij het lichaam van Christus kunnen zijn. Niet alleen in de kerk, maar ook thuis en in je omgeving. Overal waar je met christenen samen bent, ben je het lichaam van Christus.

Aan de slag!

Ik wil iedere vrouw die dit leest uitdagen om op haar plekje aan het werk te gaan, om (kerk)muren af te breken. Om haar best te doen om meer eenheid te creëren. Om één lichaam van Christus te zijn. Binnen haar gezin, binnen haar kerk, binnen haar omgeving.

Download de dagtekst en deel ‘m via social media. Gebruik de hashtag #zijlacht, vinden we leuk!

Deel deze overdenking

  1. J schreef:

    Mooi , zo hoort het te zijn .

  2. Klaasje de Jong schreef:

    Prachtig dat je deze ervaring in Frankrijk op deed. Maar daar hoef je echt niet zo ver voor weg. Elke zomer beleven we hier in Groningen het zelfde op de camping. Heerlijk om zo weer nieuwe mensen te ontmoeten en opgebouwd te worden. Wil je echter groeien, dan moet er gesnoeid worden en dan gaat het helaas weer zeer doen…..en daar heb je naar mijns inziens toch een vaste gemeente voor nodig, waar elke lek en gebrek in aanwezig is. Zo kunnen we veel van elkaar leren, en elkaar “ontwikkelen” zoals Jezus de opdracht aan de mensen gaf nadat Hij Lazerus had opgewekt uit de dood! Heb elkaar lief, en oefen hierin je geduld.

  3. Wil Stol schreef:

    Een vraag,leden van het lichaam,dat begrijp ik,maar kerklid moeten worden niet.Wilde graag het verschil weten..

  4. Br. Marcus de Deijn schreef:

    Beste Mensen,
    Inspirerend! Prachtig geformuleerd!
    Ik ga het op onze personeelsbijeenkomst, waar we met velen samen zijn, vanuit deze bijbel-tekst mijn dank-je-wel voor 2023 en mijn beste wensen voor 2024 opbouwen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap