Geloof als een kind, maar wees afhankelijk als een oudje!

20

nov

Annika

Met zoekende ogen kijkt ze me aan, ik zie een afwachtende blik en de hoop dat ik haar kan geruststellen. Aan alles is te zien hoe bang ze is. En hoe alleen ze zich voelt. Ik ga naast haar op het bed zitten, ze is zo afhankelijk van de aandacht en zorg die we haar geven. Ze heeft een helder moment vandaag en ik maak van de kans gebruik om contact te maken met haar, voordat ze weer wegzakt in het niet-weten van de dementie. Ze grijpt naar m’n hand: “Zuster, ik ben zo bang.. Ik weet het allemaal niet meer..” Mijn hart breekt. Ik pak haar hand stevig vast, kijk haar in de ogen en begin te zingen.. “U bent veilig in Jezus’ armen, veilig bent u bij Hem”.

Hoe bijzonder dit soort momenten ook zijn, dit is geen unieke situatie. In mijn werk op een gesloten afdeling van een verpleeghuis maak ik heel veel mooie dingen mee, maar ook heel verdrietige. De meeste dagen mag ik gezelligheid brengen voor de bewoners en proberen we er een feestje van te maken op de afdeling. Maar sommige dagen zijn gevuld met verdriet, angst en pijn. Net als het leven. En dan mag ik degene zijn die naast een bewoner op het bed gaat zitten, een hand mag vastpakken en mag troosten. Onze bewoners hebben weinig meer, sommigen krijgen amper bezoek. En door hun dementie raken ze het belangrijkste langzaam kwijt, hun herinneringen aan wie ze zijn. Op die momenten krijgt angst de overhand, alles om hen heen valt weg en het voelt alsof ze de vaste grond onder hun voeten kwijt raken. Ze worden steeds afhankelijker van de mensen om hen heen. En zo komt het dat ik regelmatig met tranen in m’n ogen naast een van mijn lieve ‘oudjes’ zit, dankbaar dat ik daar op dat moment mag zijn. Dankbaar dat ik mag dienen, dat ik voor deze mensen een lichtje mag zijn in hun duisternis.

Die middag fietste ik uit mijn werk naar huis en bedacht me opeens hoeveel ik kan leren van deze oude vrouw. Ze heeft niets meer, ze kan niets meer en ze geeft zich over. Ze zoekt troost bij de mensen die voor haar veilig voelen, de verzorgende die ze iedere dag ziet. Ze is volledig afhankelijk van de zorg die wij haar geven, maar verzet zich er niet tegen, ze zoekt bevestiging en veiligheid bij ons. En wat kan ik daar nog een hoop van leren..

Hoe vaak is het niet dat ik, hoe groot mijn zorgen en twijfels ook zijn, blijf proberen het zelf op te lossen. Onafhankelijk als ik altijd wil zijn, vergeet ik weleens dat ik het niet alleen kan. Dat zijn de momenten dat ik moeite heb om me over te geven aan Hem die alles weet en alles in zijn hand heeft. Maar Jezus zegt niet voor niets:

Kom naar Mij als je moe bent. Kom naar Mij als je gebogen gaat onder het gewicht van je problemen! Ik zal je rust geven. Doe wat Ik je zeg. Leer van Mij. Want Ik ben vriendelijk en geduldig en bescheiden. Daarom zul je bij Mij innerlijke rust vinden. Want wat Ik je te doen zal geven, is niet te moeilijk of te zwaar voor je. (Mattheüs 11: 28-3, BasisBijbel)

En toch wil ik het elke keer weer zelf doen. Ondanks dat ik weet dat het veel beter gaat als ik samen met God leef en leef met de wetenschap dat ik van Hem afhankelijk ben. Alleen kom ik best een aardig eind, absoluut. Afhankelijk zijn betekent voor mij ook niet m’n handen ophouden en initiatiefloos afwachten, maar weten dat ik het niet alleen hoef te doen. De Enige die mijn hart echt rust kan geven en me volledig met liefde kan vullen is God. De schrijver van psalm 46 verwoordde het zo:

Bij God zijn we veilig.
Hij is onze schuilplaats, onze burcht waar we veilig zijn.
Hij heeft ons altijd geholpen als we in moeilijkheden zaten (Psalmen 46:2, BasisBijbel)

Ik zie het zo voor me dat wanneer ik met mijn angst, verdriet en twijfels naar God toe ga, Hij naast me gaat zitten en mijn hand beetpakt, me aankijkt en me gerust wil stellen. En misschien wel begint te zingen “Je bent veilig in Mijn armen…”

Jezus zei “geloof als een kind”. Ik vertel mezelf: “Maar wees afhankelijk als een oudje!”

Aan de slag

Veiligheid betekent voor iedereen iets anders. Luister naar dit kinderlied en probeer voor jezelf eens stil te staan bij de betekenis van de tekst.
– Wat betekent de veiligheid van Jezus’ armen voor jou?
– In welke dingen vind je het moeilijk om je afhankelijk op te stellen van God? Hoe zou je dat voor jezelf makkelijker kunnen maken?

Download de dagtekst en deel ‘m op social media. Gebruik de hashtag #zijlacht, vinden we leuk!

Tussen 1 en 26 december lees je iedere dag een manier hoe God de wereld op z’n kop zette door Jezus’ komst. Bij onze online overdenkingen kun je een kalendertje van 26 losse kaarten kopen met daarop alle leestips en kerngedachten. Op die manier kun je (bijvoorbeeld) ‘s ochtends in je eigen bijbel de leestips lezen en ‘s avonds de verdieping lezen op onze blog. It’s up to you! Vandaag is je laatste kans om de kalender te bestellen! Dan heb je ‘m voor 1 december in huis. Klik hier om naar de shop te gaan.

Deel deze overdenking

  1. Renske schreef:

    Annika, wat een prachtige blog! Echt mooi omschreven 🙂 Gods zegen.

  2. carola schreef:

    Mooi!! Zo heerlijk om te weten dat we veilig zijn in Zijn armen!

  3. Kim schreef:

    Lieve Annika,
    Duizendmaal dank!!! Voor deze prachtige blog ? Gods rijke & liefdevolle zegen gewenst ?? Zeker ook in je werk: dat je altijd zo’n helder en stralend lichtje mag zijn van Hem en een zegen voor al deze lieve mensen om je heen!

    Je bent een zegen ♥️

    Liefs en groetjes ?

  4. Anna schreef:

    Schitterend stukje! Dank je wel daarvoor.
    Het voelt echt als een troost om te weten dat ik er nooit alleen voor sta.
    Jouw woorden laten een diepe indruk achter!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap