Wat je zaait, zul je oogsten!

11

okt

Christa Noteboom

Ken je dat? Die verhalen die zo mooi vertellen hoe God aan het werk is. Hoe mensen ingaan op zijn aanwijzingen en zien dat Hij mensen laat opbloeien door zijn liefdevolle aanwezigheid in hun leven. Maar bij jou gaat het soms anders. Je doet wat je kunt, waarvan je gelooft dat dat is wat God van je vraagt, maar je ziet er soms minder vrucht van dan je zou willen. Je zaait, maar er lijkt alleen maar minder oogst op te komen dan voorheen. In het afgelopen seizoen had ik zo’n moment. En ja, wat doe je dan? Je bent even verdrietig en neemt wat rust. Hoe mooi is het dan, als je wakker wordt en Psalm 126 in gedachten hebt: Ook al huil je terwijl je zaait, je zal juichen terwijl je maait. De zaaier loopt huilend te zaaien. Maar als hij zijn oogst binnenhaalt, loopt hij te juichen met zijn armen vol graan.

Toevallig? Misschien. Een tekst voor Israël? Ja. En tegelijk zie ik het als een knipoog van Boven: ‘Chris, jullie staan er niet alleen voor. En júllie hoeven het ook niet te doen. Wees gewoon gericht op Mij, zaai, Ik zal wel zorgen voor Mijn oogst’.

Dankbaar. En dan weer verder.

Terwijl ik met een schuin oog de paardrijles van onze Joëlle volg, hoor ik een gesprek over doorwerken tot je 70e. Over wat je eraan kunt doen om te zorgen dat je aantrekkelijk blijft op de arbeidsmarkt, ook als je minder productief bent en toch geacht wordt je arbeidsleven af te maken.

Een paar uur later zit ik bij mijn 60-jarige moeder in het ziekenhuis, die met haar 40 kilo maar tien kilo zwaarder is dan Joëlle van acht. Ik herinner mij mijn 58-jarige vader, toen hij ernstig ziek was. Hij was aan het eind van zijn leven net zo mager als iemand die te lijden heeft onder honger en oorlog. Er komt weer een Psalm in mijn gedachten, Psalm 89:

Bedenk hoe kort mijn levensduur is. Waarom zou U alle mensenkinderen tevergeefs geschapen hebben? Welke man leeft er die de dood niet zien zal, die zijn ziel bevrijden zal uit de greep van het graf? (HSV)

We leven weleens alsof we hier op aarde al het eeuwige leven hebben. We plannen jaren vooruit, maar wie zegt dat we die jaren halen? Zoals de wijze Salomo ooit zei:

Het is beter dat je naar een huis vol rouw gaat dan naar een huis vol feestrumoer, want in een huis vol rouw eindigt iedereen. Dat neme ieder mens zijn leven lang ter harte.
(Prediker 7:2, HSV)

‘Is dat niet verschrikkelijk pessimistisch op jouw leeftijd? Ga leven! Geniet van de mooie dingen!’, hoor ik je denken. Toch is het blijkbaar goed om regelmatig stil te staan bij je einde. Doorwerken tot je 70e – wat een eind is dat nog. Maar stel dat het einde eerder komt. Dat je op je 40e ernstig ziek wordt. Of een dodelijk ongeluk krijgt. Wat dan?

Dezelfde Sálomo zei ook:

Daarom denk ik dat je maar beter vrolijk kunt zijn. Er is onder de zon niets beters voor een mens dan te eten en te drinken en van het leven te genieten. Dat is het enige wat hij heeft bij al zijn gezwoeg in de tijd die God hem geeft onder de zon.
(Prediker 8:15)

Geniet dus maar van je eten en drinken en wees vrolijk. Want dan doe je wat God heeft bedoeld. Trek mooie kleren aan en verzorg je goed. Geniet van het leven, samen met de vrouw van wie je houdt. Geniet alle dagen van het zinloze leven dat God je heeft gegeven onder de zon. Want dat is je enige beloning voor al je gezwoeg onder de zon.
(Prediker 9:7-9)

Het mág dus. Allebei. Realistisch rouwen om het lijden en het gemis van dierbaren, en om het einde dat ooit ook voor jou zal komen. En genieten zonder mate van de mooie dingen die God ons geeft en die Hij ons nog gáát geven, als ons einde het begin is van oneindige vreugde met onze Vader.

We mogen dankbaar zijn: dat we niet door eigen macht of kracht hoeven te leven, maar huilend én lachend mogen leven vanuit de kracht van Gods Heilige Geest (Zacharia 4:6). In voor- en tegenspoed, in gezondheid en ziekte, in rijkdom en armoede, in zaai- en oogsttijd, tot de dood ons voor altijd bij Hem brengt.

Die dankbaarheid, kracht, liefde en zekerheid mogen we doorgeven in alles wat we voor onze God mogen doen. In Zijn kracht op volle kracht vooruit. Want God is goed!

Kort na het schrijven van deze blog mocht mijn moeder naar haar Heer gaan. Het onderstreept voor mij de boodschap dat we bij de dag mogen leven. Vandáág is de dag dat we – hoe dan ook: huilend of lachend – mogen zaaien vanuit de kracht van Gods Geest. Één dag tegelijk. Totdat de Heer ons Thuis haalt of terugkomt om Zijn oogst binnen te halen.

Aan de slag!

Sta vandaag eens stil bij deze vragen:

  • Huilend zaaien, juichend maaien. Een huis vol rouw en een huis vol feestrumoer. Welke ‘fase’ past het meest bij jou op dit moment? Hebben de Bijbelteksten van vandaag jou iets te zeggen in de fase waarin je je bevindt?
  • We mogen huilend én lachend leven uit de kracht van Gods Heilige Geest. (Hoe) leefde jij de afgelopen week vanuit Gods kracht? En hoe wil jij de komende dag in gaan?
  • Breng je gedachten in gebed bij je hemelse Vader en luister naar het antwoord dat Hij in je hart legt. ‘U mag uw zorgen op Hem afwentelen, want u ligt Hem na aan het hart’ (1 Petrus 5:7). Dat geldt ook voor alle mooie dingen in je leven!

Deel deze overdenking

  1. carola schreef:

    ? ik wil je eigenlijk gewoon een dikke knuffel geven! ?

  2. Dorine schreef:

    Dat klinkt als een heftige tijd! Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Mooi om te lezen dat je je gedragen voelt!
    En wat een mooie tekst uit Psalm 126! Huilend zaaien en juichend oogsten! Bedankt voor het delen.?

  3. Renee schreef:

    Lieve Christa,
    De Heer zegene jou, Hij behoede jou, Hij doet Zijn aanschijn over je lichten en geve je vrede!
    Gods liefdevolle en troostende nabijheid in elke situatie!!

  4. Bep schreef:

    Bij het lezen van je blog kwam dit oude vers in mijn gedachten :

    Nu jaagt de dood geen angst meer aan, want alles, alles is voldaan.
    Wie in het geloof op Jezus ziet,
    die vreest voor dood en leven niet.

    Heftige tijd voor je Christa. Heel veel sterkte gewenst en Gods nabijheid.

    • Christa Noteboom schreef:

      Prachtig vers, over de overwinning door Jezus. We zongen het altijd met Pasen in de kerk waar wij opgroeiden. Kan het alleen maar letterlijk be-amen 😉 !
      Bedankt voor je lieve woorden!

  5. Wilma de Boer schreef:

    Wat een mooi stuk heb je geschreven Christa. Het ontroerde me en ik was blij verrast toen ik zag dat jij het was! We kunnen hier veel van leren en doorgeven aan de mensen om ons heen. Geniet van het leven….dat probeer ik elke dag te doen!
    Ik wens je God’s onmisbare zegen toe en blijf vooral schrijven!!

  6. Silke schreef:

    Waauw, wat mooi, dat heb ik precies nodig!

  7. Kim schreef:

    Lieve Christa,
    Wat bemoedigend en ontroerend mooi ? :’). Ontzettend veel sterkte en Gods troostrijke zegen gewenst voor jou & jouw familie ♥️ in de wetenschap dat onze liefdevolle Vader bij jou is om jou te ondersteunen met Zijn rechterhand (Jozua 41:10). ?
    Heel veel dank voor het delen.♥️
    Liefs?kim

  8. Annemieke noteboom schreef:

    Mooie woorden Chris uit je hart. Bedankt voor het delen! Herkenbaar wat je zegt over de onverwachte dingen die in je leven kunnen gebeuren terwijl we al zo ver in het voren plannen maken. Onze tijd ligt in Gods handen. Wat is dat soms moeilijk, maar Hij draagt ons wanneer dat nodig is, wat een troost! Sterkte in alles. Liefs Annemieke

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap