Terug naar je roots

Weet je het nog? Dat moment dat jij je keuze maakte voor God? Misschien is het wel al heel lang geleden of misschien ben je nog maar kort tot bekering gekomen, of misschien nog wel helemaal niet maar zit je erover na te denken. Weet je nog hoe je je voelde op dat eerste moment? Ik weet het nog wel. Met Hem kon ik de hele wereld aan, ik voelde zo intens veel vreugde, ik was mega enthousiast en de tekst uit Psalm 18:30 voelde wel heel letterlijk: ‘met u storm ik af op een legerbende, met mijn God beklim ik de hoogste muur’. Ik voelde me samen met Hem ineens heel groots, maar als ik nu naar mijzelf kijk, realiseer ik me ook dat ik echt niet altijd met God op een legerbende durf af te stormen. Ook ik raak regelmatig dat vurige gevoel kwijt, dat enthousiasme en blinde vertrouwen op God.

Lastig is dat hè, dat je dat eerste moment niet altijd vast kunt houden. Laat het een geruststelling zijn: over het algemeen hebben we dit natuurlijk bij alles. Denk maar aan je eerste verliefdheid: ook dat ebt weg. Er komt wel wat anders voor terug, maar echt die vurige eerste verliefdheid waarbij je geen hap door je keel krijgt, zal je niet na 15 jaar nog hebben (gelukkig maar). Of bij een nieuwe baan: je denkt dat het gras hier écht groener is, maar ook na verloop van tijd zal je merken dat ook dat weer zo z’n minpunten heeft. Met geloof kan dit ook gebeuren. Hoe komt dat toch? Vaak houden we ons toch weer vast aan eigen inspanningen en prestaties. Soms kan het ook komen door een ingrijpende gebeurtenis, geboorte, overlijden of een nieuwe baan. Het heeft allemaal invloed op hoe we naar ons eigen geloof kijken en onze manier van leven. Als we de bijbel openslaan lezen we in Galaten een gedeelte waarin Paulus de gemeente toespreekt over hoe zij op dat moment in het geloof staan. In Galaten 4:13-14b staat:

‘Herinnert u zich niet de eerste keer dat ik u het evangelie heb verkondigd? U hebt mij in uw midden opgenomen als een engel van God, als Christus Jezus zelf. Toen prees u zich gelukkig. Wat is daar nu nog van over?’

Gek hè, je zou verwachten dat alleen wij, vrouwen anno 2017, hier last van hebben met al onze drukke levens en social media, maar in de tijd van Paulus had de gemeente hier dus ook al last van. Ook zij konden zich niet zo vurig houden in het geloof als die eerste keer dat het evangelie verkondigd werd. Paulus vraagt zich echt hardop af hoe het komt dat ze weer zijn teruggevallen in hun oude gewoontes en hun enthousiasme voor de Heer Jezus zijn kwijtgeraakt. Hoe gaan we er nu voor zorgen dat die vreugde en dat enthousiasme weer terugkomen? Laten we de dag er eens mee beginnen! In Psalm 118:24 staat hierover een mooi vers:

‘Dit is dag die de Heer heeft gemaakt, laten wij juichen en ons verheugen’.

Denk je niet dat wanneer we gaan proberen hier de dag al mee te beginnen, dat we ons dan veel beter kunnen verheugen? Een goed begin is tenslotte het halve werk! Dan hier nog een bemoedigende tekst uit Sefanja 3:17:

‘De Heer, je God zal in je midden zijn, Hij is de held die je bevrijdt. Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou, in zijn liefde zal hij zwijgen, in zijn vreugde zal hij over je jubelen.’

Heerlijk toch om zo te mogen lezen dat Heer zich ook zo verheugt over ons! Hoe heerlijk is het dan om samen met Hem in die vreugde te mogen leven.

Aan de slag!
Als we nog eens teruggaan naar Galaten 4:15, dan lezen we daar: ‘wat is daar nu nog van over?’. Ga eens terug naar waar het begon, terug naar dat moment waar die vurige liefde van Hem jou ooit pakte, terug naar dat moment dat jij je leven gaf aan Hem, terug naar het moment waarop je ontdekte hoe groot Gods liefde voor jou is. Zoek hier eens mooie liederen of mooie Bijbelteksten over uit, schrijf ze ergens op en verwonder je keer op keer weer over Zijn liefde.

‘Herstel mijn eerste liefde, die ik ooit had voor U, want ik wil van U houden, nog zoveel meer dan nu. Mijn hart moet weer gaan branden, zoals het heeft gedaan. Vol vuur en vol van hartstocht die nooit meer weg zal gaan.’ (Tekst: Reni en Elisa, “Herstel mijn eerste liefde”)