Je schaamte is bij Hem overbodig

Daar stond ik dan. Tussen mijn biddende vrienden in. Ik voelde enige vorm van schaamte. Het was mijn verjaardag, en nu waren we opeens tussen alle feestgangers in aan het bidden. Ik wilde graag bidden, maar ik voelde schaamte. Ik wilde al helemaal niet dat mijn vrienden werden aangeraakt door de Geest. Dan zou ik me alleen nog genânter en beschaamder voelen. Liever niet, dacht ik bij mezelf.

Voordat we begonnen met bidden hadden ze mij een klein cadeautje gegeven. Een kaartje, net zo groot als een monopolybiljet, waar een tekst op stond.

For the scripture says, “Whoever believes in Him will not be put to shame.” Romans 10:11

Of in het Nederlands:

Want in de Boeken staat: “Iedereen die op Hem vertrouwt, zal niet in Hem teleurgesteld worden. Romeinen 10:11

Ik had het kaartje gekregen, gelezen en weggelegd. Niet zonder te denken dat het een mooie tekst was, maar wel zonder na te denken. Ik realiseerde me niet dat deze tekst perfect was voor het moment. De volgende dag realiseerde ik me dat dit kaartje perfect was voor mijn complete geloof.

Als ik in Hem geloof en op Hem vertrouw, zal ik niet beschaamd worden. Als jouw stappen Zijn stappen volgen, hoef je je nooit te schamen.

Soms vraag ik God of ik Zijn stem mag verstaan. Zijn zachte stem die spreekt tot ons hart. Ik weet nog dat ik door een fietstunnel heen fietste en dat ik twee jongens en een gehandicapt meisje in een rolstoel inhaalde. Die ochtend wilde ik naar het bos om in stilte Hem te zoeken. Ik had een sticker van Spongebob op mijn hand geplakt, die had ik voor mijn 20^ste verjaardag gekregen. Geweldige stickers trouwens, elke sticker is een juweeltje op zich. Ik kreeg opeens de gedachte om van mijn fiets af te stappen, nadat ik had geremd, om terug te lopen naar dat meisje. De gedachte, dat ik mijn sticker op haar hand zou plakken bleef even hangen. Ik vond het echt lariekoek en fietste gestaag door. Ik ging toch naar het bos om God te zoeken. Ik zou me echt schamen als ik dit zou doen.

Alsof ik God alleen in het bos kon vinden.

Was het mijn eigen gedachte? Misschien, maar het had geen kwaad gekund.

Een paar dagen later, op een zondag, fietste ik naar de kerk. Ik kreeg het idee om tegen iedereen die ik zag ‘goedemorgen!’ te zeggen. Nu wil ik niet zeggen dat ik er meteen van overtuigd was, dat dat Gods Geest was, maar ik vond het nog steeds een spannend idee.

Maar het kon me niet meer schelen, ik hoefde me niet te schamen. Er fietste iemand in tegengestelde richting. Tussen mijn en haar fietspad zat een autorijbaan. ‘Nou en?’, dacht ik bij mezelf.

‘Goeiemorgen!’

Ik kreeg een ‘morgen!’ terug en fietste door. Ik ging helemaal stuk. Dit was zo raar, dat ik het grappig vond. Elke keer opnieuw moest ik mezelf over een drempel heen tillen om hard ‘Goedemorgen!’ te roepen. Elke keer lachte ik mezelf uit. Maar ik werd er blij van, en mijn humeur ook.

Toen ik in de kerk stond, wilde ik God alleen maar aanbidden. Het maakte nog wel uit dat anderen me konden zien. Ik was nog steeds bang om me te schamen, maar ergens was iets begonnen. Iets dat mijn schaamte gemakkelijk opzij kon schuiven. Mijn vertrouwen en geloof in Hem, dat ik niet beschaamd zou worden.

Aan de slag!

Misschien herken jij het wel, om niet helemaal los te durven gaan voor God. Omdat dat beschamend is. Misschien durf jij niet te bidden voor je eten tussen niet-christenen of durf je niet naar de stem van Gods Geest te luisteren. Allemaal omdat je je niet wilt schamen. De volgende keer dat je bang bent om je te schamen, weet je nu dat dat niet hoeft. Zo lang je Hem vertrouwt en volgt, word je niet beschaamd.

Download de dagtekst en deel ‘m op Instagram, Pinterest of Facebook!