Ongeloof, woede, verdriet – Yosefs verhaal

Yosef had alle fasen van het rouwproces al doorlopen. Meerdere keren. Van ongeloof tot woede, verdriet en weer terug. Hij ziet haar nog voor zich, hoe ze volledig buiten adem op de werkplaats was verschenen: Mirjam, zijn verloofde. Hij kende haar al zijn hele leven. Ze waren samen opgegroeid, spelend in de stoffige straatjes van Nazareth. Al vroeg had hij geweten dat zij zijn vrouw zou worden, zoveel kinderen waren er immers niet in het kleine plattelandsdorpje.

// Leestip: Mattheüs 1:18-25 //

“Yosef, ik moet met je praten!” had ze geroepen, rode wangen en glanzende ogen. Ze vertelde hem het meest ongelofelijke verhaal dat hij ooit had gehoord. Een engel? Een kind?! Wist ze wel wat ze zei, wist ze wel wat het betekende?

Ongeloof, woede, verdriet. Ongeloof, onderhandeling, acceptatie.

Hij had Mirjam en zijn project –hun toekomstige huis– achtergelaten en was weggerend van de werkplaats. Nu zat hij hier, onder de olijfboom, gedachten razend over het nieuws, de implicaties, de gevolgen.

Een engel? Gelooft ze het zelf?! Van alle creatieve smoezen die ze had
Hij was kennelijk niet goed genoeg, dat ze haar heil zocht bij een ander
Ze gelooft het zelf, dat kon hij zien. En waarom zou ze anders zo uitgelaten blij zijn?
Misschien, misschien blijkt ze toch niet zwanger te zijn
Waarom zou ze anders zo’n verhaal vertellen?
Hij kent haar al zijn hele leven.

…

Dit wordt haar fataal.

Hij kan haar wel geloven, maar wat zullen de anderen zeggen? Yosef was geen priester, maar ook hij kende JHWHs wet: op overspel staat de doodstraf.

Mirjam op haar knieën, smekend om genade. Haar ouders, ooms, tantes, vrienden en vriendinnen, rouwend, grimmig vastberaden de straf uit te voeren. Stenen in hun handen, een verschrikkelijk einde.

Dit kan hij niet laten gebeuren.

Hij houdt te veel van haar om haar zo’n dood te laten sterven.

Een plan vormt zich in zijn hoofd: als hij Mirjam stilletjes zou verstoten, als ze in het diepste geheim naar elders zou vertrekken, dan was ze veilig. Niemand hoeft de precieze reden te weten.

Hij zou zijn rol perfect spelen: de verlaten man, rouwend en vol ongeloof. Hij zou een nieuwe vrouw zoeken, ook al is Mirjam de enige die hij ooit zou willen trouwen. Hij zou leven in het besef van zijn zonde en de prijs daarvoor betalen. Of dit kind nu van JHWH is of niet, hij zou Mirjam beschermen.

Yosef stond op en liep terug naar Nazareth. Zijn liefde voor haar groter dan zijn trots, zijn woede, groter dan zijn gevoel voor rechtvaardigheid.

Want hij was een goed man. (Mattheus 1:19, BasisBijbel)

Yosef mocht de keuze maken. Het luisteren naar zijn eigen hart lijkt een logische keuze. Yosef neemt met veel moeite een ander besluit. Hij luistert naar Gods hart, naar het hart wat tot hem spreekt.
Yosefs  liefde voor Mirjam gaat boven alles.

Aan de slag!

Als God Zijn rechtvaardigheid zou laten spreken, was jij de klos. Door en door schuldig van overspel met afgoden, ‘zelf willen doen’, verdien je het om te sterven. Gelukkig spreekt Gods liefde boven Zijn rechtvaardigheid en geeft Hij ons een uitweg. Door dit onbeduidende stel in het Surhuisterveen van vroeger, laat God Zijn ongelofelijke liefde spreken.

Dank hem vandaag voor Zijn liefde voor jou die blijkt uit dit verhaal. Wat je vindt in het dagelijks leven over God en de Heer Jezus, mag je aan Hem teruggeven in de vorm van aanbidding.

Want: Wij houden van God omdat Hij eerst van óns hield. (1 Joh 4:19, BasisBijbel)