Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa

Regelmatig ben ik in de Onze Lieve Vrouwe Abdij in Oosterhout. In dit klooster wonen ongeveer 23 zusters die leven volgens de regel van Benedictus, een monnik uit de vijfde eeuw. Elke avond spreken deze zusters een schuldbelijdenis uit. Woorden uit deze belijdenis die mij altijd bij blijven zijn: Mea culpa – Door mijn schuld. Mea culpa – Door mijn schuld. Mea maxima culpa – Door mijn grote schuld.

Ik werd erdoor geraakt toen ik deze woorden hoorde, omdat ik besefte wat we als mensen teweeg hebben gebracht door onze zonden. Ik ben bang dat we het niet beter doen dan voorgaande generaties, en dat de generaties na ons het niet beter zullen doen dan wij. Laten we even de Bijbel doorlopen en kijken wat er met ons mensen gebeurt op het moment dat we aan onszelf worden overgeleverd.

Adam en Eva die de relatie met God op het spel zetten:

Ze plukte een vrucht van de boom en at hem op. Ze gaf er ook één aan haar man, die bij haar stond. Hij at de vrucht op. Genesis 3:6

Mea culpa

Kaïn die zijn broer Abel doodslaat:

Maar Kaïn vroeg zijn broer Abel om met hem mee te gaan. Samen liepen ze het veld in. Daar vermoordde Kaïn hem. Genesis 4:8

Mea culpa

Mensen die als God willen zijn:

Toen zeiden ze: ‘Laten we een stad bouwen met een toren waarvan de top tot in de hemel komt. Laten we er zo voor zorgen dat iedereen ontzag voor ons heeft. Dan zullen we niet over de hele aarde verspreid raken’. Genesis 11:4

Mea maxima culpa

Zoals je ziet hebben we nog maar een klein begin gemaakt in het eerste boek van de Bijbel. Ik kan mismoedig worden als ik die eindeloze stroom van zonden langs zie komen. Je hoopt dat mensen tot inkeer komen. Je verwacht dat het volk Israël opnieuw tot God terugkeert, omdat Hij telkens weer naar hen op zoek ging. Je denkt toch zeker dat de mensen luisteren naar de woorden van de profeten? Dat de mensen wel geloofden dat Jezus God zelf was toen Hij liet zien dat Hijzelf de vervulling was van veel beloften. Je zou toch verwachten dat we in onze tijd wel moeten weten hoe we rentmeesters moeten zijn over de aarde.

Niets van dat alles.

We brengen er werkelijk niets van terecht. We willen onze eigen god spelen. We moorden. We weten het beter dan onze naaste. We liegen. We plegen overspel. We wantrouwen elkaar, we wantrouwen God. We laten onze identiteit afhangen van wat de wereld vindt, en niet wat de Bijbel ons leert.

Zal ik nog even doorgaan? Want dit zijn de dingen die we zelf ook nog wel inzien, en dan heb ik het nog niet eens over onze blinde vlekken.

Herken jij jezelf hierin? Ik wel, als ik diep in mijn hart kijk. Ik ben blij dat jij er niet in kan kijken. Moet je je voorstellen dat God, die dat alles wel ziet, toch nog met ons een relatie wil aangaan. En het gaat verder dan dat: Hij gebruikt ons zelfs in Zijn plan. Sprakeloos ben ik dan. Verwonderd.

Het kan zijn dat je jezelf hier niet in herkent. Dat je het oude leven achter je wil laten, en het nieuwe leven met Jezus wil leven. Dat dit wel over anderen gaat, maar niet over jou. Dat kan. Wees daar dankbaar voor. Je hebt Jezus’ liefde en genade leren kennen en dat heeft jouw leven veranderd.

Vandaag zou ik graag met jullie woorden van schuldbelijdenis uit willen spreken. Daar wil ik het niet bij laten. Vervolgens wil ik met jullie verwonderd zijn over het feit dat God met jou en mij een relatie wil aangaan. Want dat is niet vanzelfsprekend. Wij vinden meestal dat mensen voor hun eigen fouten moeten opdraaien. God denkt daar blijkbaar anders over. Wees daarover verwonderd!

Aan de slag!

Belijd je zonden

We hebben kennis gemaakt met een gedeelte van een oude schuldbelijdenis:

Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.

Schrijf voor jezelf een schuldbelijdenis op die je uitspreekt naar God. Waarover moet jij schuld belijden? Of moet je schuld belijden aan je naaste? Het kan zijn dat er situaties in je leven zijn die ‘opgeschoond’ moeten worden. Kun je daarmee aan de slag?

Verwonder je

Lees Psalm 8 eens. Het vers dat er voor mij uitspringt is:

‘Dan vraag ik mij af: ‘Hoe kan het dat U aan de mens denkt? Hoe kan het dat U Zich met hem bezighoudt?’

Welk vers springt er voor jou uit? Hoe komt het dat dat vers jou raakt? Waarover verwonder jij je als je denkt aan God en hoe Hij voor jou zorgt? Spreek je verwondering naar Hem uit.