Kwetsbaar opstellen? Nee, bedankt!

01

nov

Mandy

‘Hey! Hoe gaat het?’ ‘Ja, prima! Met jou dan?’ ‘Ja, ook!’ ‘Super, hey tot snel hè?’ ‘Ja, fijne dag!’ Grote kans dat jij wel eens zo’n gesprek voert of hebt gevoerd. Je komt een bekende tegen in de supermarkt, en het bovenstaande riedeltje wordt al snel afgespeeld. Ook als het níet zo goed gaat, is ‘ja prima!’ toch vaak het antwoord. Komt het wel eens in je op om op zo’n moment kwetsbaar te zijn en eerlijk te antwoorden?

Als ik heel eerlijk naar mezelf kijk, komt het niet zo snel in me op om een langer of ander antwoord te geven. Ik denk er vaak niet eens over na, want het is zo gemakkelijk op deze manier even heel kort (en oppervlakkig) contact met iemand te maken. Me kwetsbaar opstellen en écht vertellen hoe het gaat? Daar moet ik even wat langer bij stil staan, en dan is die ander al lang en breed doorgelopen.

We gaan vaak niet écht de diepte met elkaar in

Maar ook in minder oppervlakkige relaties merk ik dat het moeilijk is om écht kwetsbaar te zijn. Nu hangt dit natuurlijk van je eigen karakter én dat van de ander af, maar ik denk ook dat we in een cultuur leven waar we vaak niet écht de diepte met elkaar ingaan. Waar we het achterste van onze tong niet zo snel laten zien, en anderen ook niet echt de kans geven om dat te doen – ook als ze het wel zouden willen.

Kwetsbaarheid… hoe ga jij ermee om? Stel je je makkelijk kwetsbaar op of moet je er moeite voor doen om je open te stellen?

En de Heer God zei: “Het is niet goed dat de mens alleen is. Ik zal iemand maken die bij hem past en die hem kan helpen.” (Genesis 2:18, BasisBijbel)

En Adam en zijn vrouw waren allebei naakt, maar ze schaamden zich niet. (Genesis 2:25, BasisBijbel)

We zijn gemaakt om kwetsbaar te zijn

Misschien vraag je je af waarom ik deze Bijbeltekst erbij heb gekozen. Dit gaat toch over een huwelijk, een relatie tussen een man en een vrouw? Maar ik denk dat deze situatie heel goed schetst dat we gemaakt zijn om kwetsbaar te zijn. God zegt als eerste ‘Het is niet goed dat de mens alleen is.’ We hebben andere mensen nodig. Voor de zondeval waren Adam en Eva letterlijk, maar ook figuurlijk, naakt. Ze schaamden zich niet, lichamelijk, maar ik denk ook geestelijk. Ze kenden elkaar, door en door.

En wat zie je na de zondeval? Schaamte deed zijn intrede en ze verborgen zich. Omdat ze naakt waren, lichamelijk. Maar schaamte beperkt zich niet alleen tot het lichamelijke. Schaamte ontstaat in je hoofd en ik denk dat je het geestelijke er daardoor ook aan kunt verbinden. Bang om open te zijn en gekend te worden, bang om kwetsbaar te zijn en te zeggen: dit hebben wij gedaan.

Het is niet goed dat we alleen zijn

Herken je dat? Dat je je liever verbergt dan dat je open en kwetsbaar bent? Dat je dingen liever voor jezelf houdt dan dat je ze probeert te verwoorden en daadwerkelijk uit? Dat is al vanaf het prille begin iets menselijks. Verbergen voelt altijd als de weg van de minste weerstand. Maar dat wil niet zeggen dat God het zo bedoeld heeft.

God heeft ons gemaakt om in relatie met anderen te leven. God ís een relatie in Zichzelf: een drie-eenheid. En wij, wij zijn een afspiegeling van wie Hij is. Het is niet goed dat we alleen zijn. En het is ook niet goed om ons af te zonderen, geestelijk alleen te zijn, als we met anderen zijn.

Met wie deel jij meer van jezelf?

Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je niet moet nadenken over wat je met wie deelt. Het is belangrijk om te beslissen wie meer van je krijgt dan anderen, en of ze daar zorgvuldig mee om kunnen gaan. Je deelt niet zomaar alles met iedereen. Maar wie weet zijn er wel mensen in je omgeving waarmee je meer zou kunnen of willen delen dan nu het geval is. En misschien geeft het je óók wel de moed om nu eens niet ‘ja prima!’ in een kort supermarkt-gesprekje te zeggen, maar ‘het gaat nu even wat minder’ – zonder daarover uitvoerig uitleg te geven. Ook dán ben je kwetsbaarder, en wie weet… inspireert het die ander om ook eens wat opener en eerlijker te zijn.

Aan de slag!

Wil jij je ook kwetsbaarder opstellen? Bedenk eens aan wie jij wat meer van jezelf kunt toevertrouwen. Misschien een goede vriendin of iemand uit je kerk? Als je dit verlangen hebt, is het helemaal niet gek om hier zorgvuldig over na te denken én ervoor te bidden! God heeft ons gemaakt om in relatie te leven en Hij weet als beste met wie jij dat kunt doen!

Download de dagtekst en deel ‘m op social media. Gebruik de hashtag #zijlacht, vinden we leuk!

Deel deze overdenking

  1. Bep schreef:

    Dit is een belangrijk onderwerp wat je aansnijdt Mandy. Heel mooi verwoordt. Wij zijn geschapen in de eerste plaats om een relatie met God te hebben. Daar is het huwelijk slechts een afspiegeling van. Zelf ben ik 20 jaar alleen geweest voor ik mijn huidige man ontmoett. In die jaren heb ik geleerd mij kwetsbaar op te stellen in gesprekken met vrienden. Dit heeft me gevormd en ook mijn vriendschappen verdiept. En ik heb her als een zegen ervaren als je samen met vrienden kwetsbaar voor God mag zijn.

  2. carola schreef:

    Bedankt lieve Mandy,
    Heeft mij aan het denken gezet.
    ?

  3. An schreef:

    Kwetsbaar zijn…. een term die mij alleen al buikpijn geeft. En het komt de afgelopen tijd steeds weer langs. God daagt me uit!
    Ik weet Hij gaat mee. Stap voor stap met Hem mag ik mezelf steeds meer laten zien.
    Toch blijft het erg spannend!!
    Bedankt voor de overdenking, een knipoog uit de hemel ❤️

    • mandy schreef:

      Ja, het is moeilijk hè?! Zo herkenbaar! Het kan zo overweldigend en eng voelen, maar inderdaad, Hij is met ons in elk klein stapje dat we nemen. Super van je dat je je zo door God laat leiden, An! Moedig ben je!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap