Kom uit je comfortzone!

06

okt

Mandy

Je comfortzone. Is die jou ook zo dierbaar? Het is de plek waarin alles waar jij je goed en veilig bij voelt zich verzamelt. Een plek die voelt als een warm bad, een zacht bed. Maar het is óók een plek waarin je je kunt verschuilen voor alles wat ‘nieuw’ is. Nieuwe ervaringen, nieuwe mensen, veranderingen. En je comfortzone kan de plek zijn waar God je af en toe vandaan plukt…

Zo gebeurde dat ook bij Mozes. Hij was uit Egypte gevlucht en had een nieuw leven opgebouwd. Hij had een vrouw en was herder van de schapen van zijn schoonvader. Dikke prima dus! Totdat God hem riep.

De Heer zei: “Ik heb heel goed gezien hoe vreselijk mijn volk lijdt in Egypte. Ik heb gehoord hoe ze het tot Mij uitschreeuwen over hun slavernij. Ik ken hun pijn en verdriet. Daarom ben Ik gekomen om hen uit de macht van de Egyptenaren te bevrijden. Ik zal hen uit Egypte halen. Ik zal hen naar een goed en ruim land brengen, een prachtig en vruchtbaar land. Nu wonen daar nog de Kanaänieten, de Hetieten, de Amorieten, de Perezieten, de Hevieten en de Jebusieten. Ik heb gehoord hoe de Israëlieten het uitschreeuwen. Ik heb gezien hoe vreselijk slecht de Egyptenaren hen behandelen. Daarom stuur Ik jou, Mozes, naar de farao. Jij gaat mijn volk uit Egypte weghalen.” Maar Mozes zei: “Ik? Maar dat kan ik helemaal niet! Hoe zou ik naar de farao kunnen gaan? En hoe zou ik het volk uit Egypte kunnen halen?”
(Exodus 3:7-11)

God trekt Mozes uit zijn comfortzone

Snap je Mozes’ reactie? Ik wel! God vraagt iets immens van hem. Een héél volk uit Egypte halen? In z’n eentje? Over buiten je comfortzone gesproken… Maar God gaat verder:

Toen zei Hij: “Ik ben toch bij je! En Ik zal je bewijzen dat Ik je heb gestuurd: als je het volk uit Egypte hebt meegenomen, zullen jullie Mij op deze berg aanbidden.”
(Exodus 3:12)

Maar ook dat stelt Mozes niet gerust. Het duurt nog een half hoofdstuk voordat hij gelooft dat hij het kan. ‘Ze zullen me niet geloven!’ brengt hij ten tafel. ‘Wat moet ik dan zeggen?’ Oh, wat snap ik Mozes! En wat test God hier Mozes’ bereidheid om Hem te vertrouwen.

Buiten onze comfortzone leren we Hem te vertrouwen

God wéét denk ik iets over comfortzones wat wij niet weten – tenminste niet als we ons er nooit buiten wagen. Wat weet Hij dan? Dat erbuiten treden iets doet met onze relatie met Hem: het dwingt ons Hem meer te vertrouwen. Buiten onze comfortzone is er onzekerheid, voelt het alsof we ons op glad ijs begeven. Dat is bij uitstek de plek waar Hij ons kan leren op Hem te leunen. Onze eerste ingeving is om te proberen de situatie zelf onder controle te krijgen, maar pas als we erachter komen dat dat niet zo gemakkelijk gaat, komen we waar God ons hebben wil. We erkennen dat we het niet zelf kunnen, en durven het aan Hem over te geven. En als dan achteraf blijkt dat we de situatie zijn doorgekomen – ook al hadden we er zelf geen controle over – leren we God meer te vertrouwen. Op een diepere manier dan dat binnen onze comfortzone had gekund.

Mozes heeft gezien en geleerd dat God te vertrouwen is

Dat zie je ook bij Mozes. Zijn vertrouwen in God neemt alleen maar toe. Hij durft God meer en meer op Zijn woord te geloven. En wanneer het volk, als ze uit Egypte gevlucht zijn en in de woestijn zwerven, keer op keer haar twijfels uit, is het juist Mozes – die twijfelaar van hierboven – die hen oproept vertrouwen in God te hebben. Waarom? Omdat hij heeft gezien en geleerd dat God te vertrouwen is. Maar daarvoor moest Mozes wel uit zijn comfortzone durven stappen en met Gods plan mee durven doen.

Aan de slag!

Soms moet je een andere wereld in stappen – of je eigen wereld uit – om méér te leren van wie God is en wat Hij je wil laten zien. Dát is wat zich buiten je comfortzone bevindt en dat is denk ik waarom God soms wil dat je daarheen gaat. Hoe heeft God jou wel eens uit je comfortzone gehaald? Wat heb je daarvan geleerd? Deel je ervaring in de comments, en laten we elkaar bemoedigen om een stap in het onbekende te zetten – in vertrouwen.

Deel deze overdenking

  1. Kim schreef:

    Bedankt Mandy ?? voor deze mooie overdenking ♥️. Ik denk dat we hier inderdaad allemaal mee te maken hebben. Ik denk aan elke nieuwe start/elk nieuw begin in mijn leven zoals een nieuwe school, een nieuwe opleiding of een verandering van baan. Al die ogenschijnlijk vanzelfsprekende dingen zijn allemaal eigenlijk ook al buiten je comfortzone; je ontmoet nieuwe mensen, alles is nieuw, het werk, de omgeving je weet niet wat je kunt verwachten, en of je het allemaal wel goed zal kunnen. Kortom: onbekend terrein, wat heel spannend en leuk, maar soms ook best heel eng kan zijn. Als ik er onzeker over was en ervoor had gebeden, heb ik altijd ervaren dat God me nooit alleen gelaten heeft. Hij leidt. En geeft je zoveel zegeningen om dankbaar te zijn. Het is heerlijk en prachtig om te zien dat je nooit alleen bent en dat, zoals je hierboven schrijft, God zegt: “Ik ben bij je.” En dat is echt zo, ookal voelt het niet altijd zo. Er komt een moment dat je terugkijkt en het zeker weet! ?

    Laten we blijven geloven in Hem, en in Zijn kracht als wij ons zwak voelen. Ookal denken we dat we het niet (aan)kunnen: God is de kracht in onze zwakheid! Doordat wij kleiner worden, wordt Hij groter (Joh.3:30). En in onze zwakheid kan Zijn kracht bloeien & schijnen tot eer van Zijn naam. ??

    Heel veel zegen voor jou lieve Mandy en voor alle Zij Lacht-lezeressen ?? liefs kim

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap