Ik heb jou lief met de waarheid – Over het evangelie delen uit liefde

21

aug

Hadassa

‘Wanneer is de laatste keer dat je iemand het evangelie hebt uitgelegd?’ Tegenover mij zit mijn klas- en reisgenootje. We zitten aan tafel in een ruimte met felgroene muren. Normaal gesproken wordt het gebruikt als zondagsschoollokaal van een kleine, Poolse kerk, maar deze week functioneert het als onze logeerkamer. Met z’n tweeën zijn we naar Polen afgereisd om daar christenen te ontmoeten en hen te interviewen. Gewapend met fotocamera en voicerecorder, zijn we op zoek naar het antwoord op de vraag: Wat kunnen wij, Nederlandse christenen, leren van de Poolse kerk?


Op onze tweede dag in het prachtige land, komen we in gesprek met twee meiden. Ze wonen al een aantal jaar op kamers in dezelfde kerk als waar wij logeren. We worden door hen uitgenodigd in een ander zondagsschoollokaal, waar ze een woonkamer van hebben gemaakt. Zittend op kleine stoeltjes, vragen we hen over hun leven en hoe het is om christen te zijn in Polen. In wat gebroken Engels vertellen ze ons dat ze de enige twee christenen in hun klas te zijn. Hun klasgenoten kennen, net als heel veel andere Polen, het evangelie niet. Het blijkt daardoor niet gemakkelijk voor hen om christen te zijn in hun land. ‘Poland needs de gospel.’ zegt het meisje vastberaden. ‘They need to know Jesus and what He did on the cross.’

‘Maar hoe doe je dat?’ vraagt een van ons aan de meiden. ‘Hoe delen jullie het evangelie met anderen?’ ‘Relationship is the most important thing.’ vertelt het ene meisje ons. ‘Ik probeer heel dichtbij Jezus te leven. Hij heeft het voor het zeggen in mijn leven. Ik laat de mensen om mij heen alles van mijn leven zien. Op die manier zullen ze Jezus zien. Zo kan ik hen over Hem vertellen en het evangelie uitleggen.’

Een kwartier later zitten we tegenover elkaar in ons eigen lokaal. We zijn beiden onder de indruk van het gesprek dat we net hebben gevoerd. ‘Wanneer heb jij eigenlijk voor de laatste keer aan iemand het evangelie verteld?’ vraag ik. ‘Wanneer is de laatste keer dat je, gewoon met woorden, het evangelie aan iemand hebt uitgelegd?’ Ik stel de vraag, maar denk ondertussen ook over mijn eigen antwoord na. Wanneer was dat eigenlijk? Kan ik me herinneren dat ik dat in de afgelopen tijd heb gedaan? Een beetje beschaamd komen we allebei uit bij dezelfde conclusie: ik kan me de laatste keer niet herinneren.

Eigenlijk praat ik niet zo heel vaak over het evangelie. Tuurlijk, ik wil heel graag dat mensen Jezus leren kennen. Ik probeer daarom ook Jezus te laten zien in wat ik doe en hoe ik met anderen omga. Een mooie quote die daarbij past is: Verkondig het evangelie, desnoods met woorden. Ik ga het evangelie niet bij iemand door de strot duwen. Mensen zitten daar helemaal niet op te wachten. Je maakt de situatie daardoor alleen maar erger. Ik laat het evangelie liever zien, dan dat ik er wat over zeg.

Maar wat als we dat allemaal doen? Wat als we het evangelie wel aan anderen laten zien, maar er geen woorden meer aan geven? Wat als niemand meer op een simpele manier het evangelie aan een ander uit kan leggen? Nederland heeft het net zo hard nodig om het evangelie te horen, maar wie gaat het ze vertellen? Wie legt het ze uit? Want ik doe het niet.

Niet veel later zitten we nog steeds in dat lokaal en luisteren we naar een lied van de Casting Crowns.

When we love, we earn the right to speak the truth
When we speak truth, we show the world we truly love 

Let my life and my words be the proof
I’m gonna love you with the truth

How I’ve prayed for the courage, for my silent faith to speak
Or that God would just send you a better friend than me

Als je liefhebt, krijg je het recht en de plicht om de waarheid tegen de ander te spreken. Als je een vriend bent, moet je de ander liefhebben door de waarheid met hem te delen. Ben ik wel een echte vriendin, als ik het belangrijkste in mijn leven niet met jou deel? Heb ik je wel echt lief, als ik het waardevolste wat ik ooit heb gevonden, niet aan jou laat zien? Wat ben ik dan voor een vriend? Voor een familielid? Voor een klasgenoot of collega?

Pijnlijke, scherpe teksten. Klinkklare woorden. Ik ben geen echte vriendin. Niet als ik mijn mond houd. Niet als ik me tegenover anderen voor het evangelie schaam. Moet ik dan in elk gesprek over Jezus beginnen? Moet ik het evangelie tot in den treuren blijven herhalen? Nee. Het gaat om liefhebben. Om liefhebben met de waarheid. Het evangelie delen, met woorden én daden. Die twee gaan samen. Zo ben ik een echte vriend. Zo heb ik echt lief.

Dat leerden we daar, in het zondagsschoollokaal in Polen, van twee meiden van onze eigen leeftijd. Leef dichtbij Jezus. Laat mensen je leven zien. Heb lief, door de waarheid aan de ander te laten zien én te vertellen. Dan heb je echt lief. Dan ben je een echte vriend.

Aan de slag!
Luister het lied Love You With the Truth van Casting Crowns en denk na over deze vragen:

  • Hoe deel jij het evangelie met anderen? Hoe zou je aan het evangelie woorden kunnen geven? Schrijf dat eens op voor jezelf. Wat betekent het evangelie eigenlijk voor jou? Wat maakt dat je het wel aan een ander door moet geven?
  • Hoe kun jij de mensen om je heen liefhebben met de waarheid?
  • Neem iemand in je gedachten met wie je het evangelie nog nooit hebt gedeeld en met wie je dit graag zou willen doen. Bid voor diegene en vraag God hoe je diegene lief kunt hebben met de waarheid.


Download de dagtekst en deel ‘m op Instagram, Pinterest of Facebook! 

Deel deze overdenking

  1. Truus van Selm schreef:

    Dank je wel Hadassa,
    Dat kwam binnen!
    Het mooiste in mijn leven is dat ik Zijn kind mag zijn en…………
    aan wie vertelde ik dat ?
    Denk,denk……..ik schaam me.
    ???

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap