Jezus wil je voorbij gaan. Ja, echt!

Heb jij wel eens het gevoel dat God je voorbij gaat? Alsof Hij je laat staan, zonder naar je (gebed) te luisteren. Achtergebleven in de kou. In het Markus-evangelie gaat Jezus zijn discipelen ook een keer voorbij. Tenminste, dat wíl Hij doen. Zijn discipelen maken korte metten met dat plan, maar dat terzijde. ‘…en Hij wilde hen voorbij gaan’, staat er. Dat kán niet betekenen wat het oproept. Toch?

Toen het nacht begon te worden, was het schip midden op het meer. Jezus was alleen aan land. De leerlingen hadden de wind tegen. Ze moesten hard zwoegen om vooruit te komen. Toen Hij dat zag, kwam Hij naar hen toe. Het was inmiddels ongeveer drie uur ‘s nachts. Hij liep over het meer en wilde hen voorbij gaan. Toen ze Hem op het meer zagen lopen, dachten ze dat ze een spook zagen. Ze schreeuwden van angst. Ze zagen Hem allemaal en ze waren doodsbang. Maar Hij zei tegen hen: “Rustig maar! IK BEN het, wees maar niet bang.” Hij klom bij hen in de boot en de wind ging liggen.
(Markus 6:47-50, Basisbijbel)

Gaat Jezus écht aan de discipelen voorbij?

Ja het staat er echt. Jezus wilde de discipelen voorbij lopen. Toevallig werd er enkele weken geleden bij ons in de kerk over deze tekst gepreekt. Maar nog voordat de dominee met zijn uiteenzetting begon, was ik in m’n hoofd gestart met mijn eigen preek samen te stellen. Hoe zou ik dit uitleggen? Het klinkt namelijk heel tegenstrijdig. Het lijkt alsof Jezus op het laatste moment langs de discipelen wil sluipen, maar betrapt wordt als ze Hem in de gaten krijgen. Als een kind dat stiekem langs de woonkamer sluipt terwijl hij al lang op bed had moeten liggen, maar nét op het laatste moment door zijn ouder gesnapt wordt. Oeps.

Nu weet ik één ding: de Bijbel spreekt zichzelf niet tegen. Als God zich in één tekst openbaart als een goede en liefdevolle vader, dan kan dat in een andere tekst niet teniet gedaan worden. Dus stiekem voorbij sluipen, dat kán Jezus hier simpelweg niet doen. De sleutel ligt ‘m denk ik in een paar zinnen ervoor: ‘Toen Hij dat zag, kwam Hij naar hen toe.’

Hij gaat voorbij om hen te helpen in hun zwoegen

De discipelen hebben het zwaar. Ze roeien en zwoegen, maar ze komen amper vooruit. Jezus zag dat en besloot naar hen toe te gaan. Het feit dat Hij vervolgens langs hen heen wil lopen spreekt zijn eerdere besluit niet tegen, maar heeft er denk ik álles mee te maken. Hij wil hen niet voorbij gaan om hen in hun eigen sop gaar te laten koken, maar júist om te helpen. Hij wil aan de voorkant van de boot verschijnen en zijn discipelen laten zien wie Hij werkelijk is: degene die de storm kan doorstaan zonder erdoor aangetast te worden. Hij is God, Hij heeft macht over de elementen. Hij is iemand waar ze hun vertrouwen op kunnen stellen op het moment dat het moeilijk is. Dat is de reden waarom Hij hen voorbij wilde gaan: zodat ze hun ogen van het zwoegen af konden halen en op Hem richten. Hij wilde hen niet laten schrikken, zoals toch gebeurde. Hij wilde niet dat ze in Hem een spook zagen. Hij wilde een punt zijn om op te focussen, als het zo gemakkelijk is om je op jezelf te richten. Iemand om naartoe te gaan als het moeilijk is.

Jezus wil een focuspunt zijn: Hij helpt in moeite!

Wat hebben wij hieraan in ons dagelijks leven? Wij bevinden ons niet in een schip, met harde tegenwind, zijn geen discipelen en – nog belangrijker – maken Jezus niet dagelijks mee. Klopt. Tien punten. High five!

Maar ik denk dat we hier meer mee kunnen dan we op het eerste gezicht verwachten. Want ook al hebben we geen idee hoe het voelt om in een boot te zitten die niet vooruit komt (of misschien ook wel, verras me!), we weten wel wat het is om in het leven niet vooruit te komen. Te moeten zwoegen en je ogen steeds gericht te hebben op de moeite die het kost. Wat hebben we dan iemand nodig die ons helpt om te focussen. Die voor ons gaat staan en die aangeeft: ‘híer moet je zijn. Hier vind je kracht en moed en hulp om te doorstaan wat je meemaakt. Ik regeer in álle omstandigheden.’

Aan de slag!

Als je je in een storm bevindt, is het ontzettend moeilijk om níet op jezelf te focussen. Je moeite neemt je als het ware helemaal over. Herken je dat? Het gaat automatisch. Maar probeer in je zwoegen eens voor te stellen dat Jezus voor je staat, je hoofd optilt en je ogen richt op Hem. Probeer Hem te vertellen wat je moeite is en waarin je graag hulp zou willen. Schrijf het op als het helpt! En elke keer als je je in gedachten verzonken zorgen maakt, breng het bij Hem. Je zult zien, je ogen richten zich op den duur als automatisch naar omhoog en je last voelt iets minder zwaar. Je hoeft het niet alleen te doen!