Je moet altijd blijven lachen (?)

‘Nou, wat kijk jíj bedrukt? Kom op, je mag best een beetje lachen!’ Of misschien kijkt iemand wel heel verschrikt als je aangeeft dat het ‘niet zo goed gaat’, in plaats van de verwachte ‘prima’. We leven in een samenleving waarin we onszelf en ons leven zo positief mogelijk presenteren. Alles is mooi, alles is leuk en we blijven altijd lachen. Toch? Maar wat als het leven tegenzit? Als je je gewoon rot voelt en absoluut niet de neiging hebt om te lachen? Mag je je verdriet nog uiten tegenwoordig?

// Leestip: Mattheüs 5:4, Openbaring 21 //

Het is soms misschien ook makkelijker om te doen alsof alles goed gaat. Om sociaal gewenst gedrag te vertonen. Maar, news flash: Jezus deed dit niet! Hij vertoonde alles behalve gewenst gedrag. Jezus was radicaal in wat Hij zei en deed.

Hij had trouwens ook wel eens verdriet. ‘Jezus huilde’, staat er in de Bijbel. De kortste tekst. Hij huilde toen Hij bij het graf van Lazarus, zijn overleden vriend, kwam. Jezus vond blijkbaar dat er ruimte moest zijn voor tranen, om samen te huilen en om verdriet te delen.

En in zijn bergrede zei Jezus:

Het is heerlijk voor je als je verdrietig bent. Want je zal getroost worden.
(Matteüs 5:4, BasisBijbel)

Best een gekke tekst. Het staat haaks op wat de wereld zegt: ‘Altijd blijven lachen, wees positief!’ Maar Jezus kwam niet naar de wereld om te doen wat de wereld vroeg of zei. Nee, Jezus kwam om haar op de kop te zetten. Weg met het sociaal gewenste gedrag. Bij God is er (altijd zelfs) ruimte voor echtheid en voor verdriet. Hij belooft om elke traan uit onze ogen te wissen. Het is zelfs ‘heerlijk’ om verdrietig te zijn. In de NBV gebruiken ze het woord ‘gelukkig’. Misschien slaat het ‘heerlijke’ of het ‘gelukkig zijn’ niet op het verdriet, maar juist op die tweede zin: ‘Want je zal getroost worden.’

Wij hebben de Heilige Geest, de Ultieme Trooster. We mogen lachen, we mogen huilen en we mogen vooral hoop houden.

Lees je mee in Openbaring 21? Daar staan van vers 1 tot en met vers 5 de volgende hoopvolle woorden:

En ik zag een nieuwe hemel  en een nieuwe aarde. Want de eerste hemel en de eerste aarde bestonden niet meer. En de zee was er niet meer. En ik (Johannes) zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, uit de hemel neerdalen, bij God vandaan. Ze zag er uit als een bruid die zich voor haar bruidegom heeft mooi gemaakt. Vanuit de hemel hoorde ik een stem luid zeggen: “Dit is de plaats waar God voortaan bij de mensen zal wonen. Zij zullen zijn volk zijn en God Zelf zal bij hen zijn. Hij zal hun God zijn. Hij zal alle tranen van hun ogen afvegen. En de dood zal er niet meer zijn. Niemand zal nog verdrietig zijn, treuren of pijn hebben. Want de eerste dingen zijn voorbij.” En Hij die op de troon zit, zei: “Ik maak alles nieuw!” Tegen mij zei Hij: “Schrijf dit op. Want mijn woorden zijn waar. Ik zal doen wat Ik heb gezegd.”
(BasisBijbel)

Nee, we hoeven niet altijd te lachen. We mogen best huilen. Maar houd vol, houd hoop, want er komt een tijd dat niemand meer verdrietig zal zijn.

Aan de slag!

Lees vandaag (de rest van) Openbaring 21. Wat vind jij het meest hoopgevende van dit stukje?
Denk na over treurende mensen in jouw omgeving. Kan je iets doen om hen te bemoedigen? Stuur bijvoorbeeld een kaartje!