‘Ho! Stop! Sta eens even stil!’

01

apr

Belinda Bos

Tegen een griepje aan. Een overspannen vriendin aan de lijn. Een torenhoge berg aan werk op mijn bureau. En nu ben ik moe. En boos. Want waar is God hier nu? Waarom staat Hij achter me een beetje naar mij te kijken hoe ik hier sta te ploeteren? Een beetje meer actieve hulp zou wel mogen! En precies op dat moment roept Hij mij tot een halt: ‘Ho! Stop! Sta eens even stil!’

Je kent het vast wel. Je zit niet lekker in je vel, alles gaat mis en je hebt het gevoel dat je er alleen voor staat. Ditzelfde hadden de Emmaüsgangers, nadat Jezus was gestorven en het graf leeg was. Ze liepen naar een dorpje genaamd Emmaüs, een paar kilometer bij Jeruzalem vandaan. Ze zijn verbaasd, verdrietig en bovenal verward over alles wat er gebeurd is. Jezus ging aan het kruis, Hij is in zijn graf gelegd, en nu is het graf leeg. Ondertussen komt Jezus naast hen lopen. Maar ze zien het niet.

Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe en liep met hen mee, maar hun blik werd vertroebeld, zodat ze Hem niet herkenden.
(Lukas 24:15-16, De Bijbel in Gewone Taal)

Of hun blik vertroebeld was door de tranen of omdat ze zo verward waren, staat er niet. Wat wel duidelijk is, is dat ze druk zijn met hun eigen gedachtes en problemen. We kennen het wel. Druk met al onze problemen, alles wat er mis gaat, en dan kan het erbij in schieten om God om hulp te vragen. Of we worden juist boos op God. Lopen de andere kant op, weg, net als de Emmaüsgangers naar een ander dorpje gingen. We lopen weg en roepen misschien nog eens achterom: ‘Nou God, waar bent U nou? Waarom kijkt U op mij neer?’ Maar wat we niet doorhebben, is dat Jezus al lang naast ons loopt! Hij ziet ons! En Hij stelt een vraag, net als in dit Bijbelgedeelte aan de wandelaars:

‘Waarop loopt u toch over te praten?’ Daarop bleven ze somber gestemd staan. Een van hen, die Kleopas heette, antwoordde: ‘Bent u dan de enige vreemdeling in Jeruzalem die niet weet wat daar deze dagen gebeurd is?’ Jezus vroeg hun: ‘Wat is er gebeurd dan?’

De Emmaüsgangers vertellen hun verhaal. Jezus luistert naar wat ze op hun hart hebben, waarna Hij hen herinnert aan de belofte die hij voor zijn kruisiging gemaakt had: dat Hij weer op zou staan. Dan pas herkennen ze hem.

Precies zo gaat Jezus bij ons te werk. Als je blik vertroebeld is, dan komt hij naast je lopen, zonder dat je het doorhebt. Ken je de quote: ‘The teacher is always quiet during the test’? Misschien is dat juist hier wel van toepassing. Hij is stil en het kan zeker zijn dat je voelt alsof je getest wordt, dat je het alleen moet doen. Dat het een individuele, praktische opdracht is. Maar nee, deze leraar, Jezus welteverstaan, loopt al lang naast jou! Hij zegt: ‘Ho! Stop! Sta eens even stil! Wat is er aan de hand?’ Misschien reageer je wat boos: ‘Hallo, zie je dat dan niet? Dat ik hier sta te ploeteren in mijn eentje?’ Hij vraagt door, net als dat Jezus bij de Emmaüsgangers nog eens vraagt wat er is gebeurd. En hij laat je jouw verhaal vertellen. Pas aan het eind van het verhaal, of als je later terugkijkt op de gebeurtenis zie je dat Hij het was. Hij liep naast je, zag jouw problemen, en luisterde naar jouw verhaal. En dat zal Hij altijd blijven doen. Hij is achter je, om te zien welk pad je loopt, hij is voor je, om je het pad te wijzen, maar Hij is vooral naast je, om je te vragen hoe het op jouw pad gaat. Je moet het alleen nog willen zien.

Aan de slag!

Wat was een moment waarop jij terugkijkt en je pas later zag dat Jezus naast jou liep, terwijl je dat op dat moment niet zag? Voelde het alsof je getest werd of dat je het zelf maar moest redden?

Kijk eens naar je leven op dit moment en probeer eens vijf dingen te noemen waardoor je doorhebt dat Jezus wel degelijk naast je loopt!

Deel deze overdenking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap