Het dominospel van de duivel

Ik wil iets met jullie delen uit het leven van Job. Nog niet zo heel lang geleden heb ik hier een preek over gehoord, die me nog steeds bezig houdt. Het heeft me geraakt en ik heb er veel lessen uit geleerd. Dit wil ik graag met jullie delen in deze blog. In de hoop dat God hierdoor ook tot jullie spreekt en wil leren dat we afstemmen op zijn wil voor ons leven. We kunnen namelijk soms zo gevuld worden door stemmen om ons heen. Door wat andere mensen tegen ons zeggen. Door iets wat van God kan lijken, maar stiekem van de duivel is. Dit was ook zo bij Job. Lees en denk je mee over hoofdstuk 4 van het boek Job?

Een mooi begin!

In Job 4 is zijn vriend Elifaz aan het woord. In de hoofdstukken ervoor kun je lezen dat God en de duivel naar het leven van Job keken. God had de duivel gewezen op zijn rechtvaardige zoon Job. Bijzonder eigenlijk, dat God dit doet. Dat Hij laat zien dat Hij trots is op Job. Maar de duivel veracht het ‘heilige gedrag’ van Job. Hij zegt tegen God dat Job Hem dient, omdat alles voor de wind gaat. Als God hem zou treffen met ongeluk, dan komt er niets meer van terecht. Dan zal Job God vaarwel zeggen. God geeft vervolgens de duivel toestemming om alle bezittingen van Job aan te tasten. En dan zien we wat er gebeurt: zijn kinderen sterven, zijn vee en knechten verbranden, zijn kamelen worden gestolen, zijn knechten vermoord, ramp op ramp. Geen wonder dat Job in zak en as zit. De duivel laat hem alles verliezen. Hij maakt alles kapot. Je zou het kunnen vergelijken met een dominospel: het ene blokje na het andere valt om. Hij gebruikt de vrienden van Job hier ook voor. We horen Elifaz met Job in gesprek gaan:

“Luister, je hebt altijd heel veel mensen bemoedigd. Mensen die zich geen raad meer wisten, heb je weer moed ingesproken. Uit jouw woorden hebben mensen weer kracht geput. Mensen die geen hoop meer hadden, heb jij weer hoop gegeven.” (Job 4:3 en 4, BasisBijbel)

Elifaz vervolgt daarna zijn rede met de vraag of Job nu ineens geen vertrouwen meer in God heeft. Nu hem alles afgepakt is. Hij wijst hem op God. Job, je mag toch hulp van God verwachten? Elifaz gaat Job daarna vertellen dat hij ’s nachts iets meegemaakt heeft. Iets wat klinkt als een openbaring van God.

Een wijs woord?

Hij vertelt Job dat hij ’s nachts aan het dromen was. De droom maakte hem bang. Het was een geest. Deze geest fluisterde hem iets toe:

“Dacht je dat God ook maar iemand goed genoeg zou vinden? Dacht je dat ook maar iemand zijn Maker in de ogen kan kijken?” (Job 4:17, BasisBijbel)

Op het eerste gezicht lijken deze woorden best wel wijs. Het is waar dat we zo vaak verkeerde dingen doen. Dat we eigenlijk God niet meer recht durven aan te kijken, omdat hij dan in onze ogen zou kunnen lezen dat we fouten hebben gemaakt. Dat we diep vanbinnen niet God willen gehoorzamen, omdat we het zelf zo vaak beter weten. Maar kijk nog eens goed naar de woorden die Elifaz uitspreekt. Deze woorden laten niet zien wie God is. Deze woorden doen God tekort. Deze woorden tonen niet de macht van God, de kracht van God, de sterkte van God. Nee. Ze zijn neerbuigend, geniepig, uitzichtloos. Ze laten ons geloven dat er geen hoop meer is.

Een hopeloos eind.

Elifaz gaat nog verder. Hij zegt het:

“Zou Hij [God] dan wel op mensen kunnen vertrouwen, mensen die gemaakt zijn van het stof van de aarde, mensen die als vliegen doodgeslagen worden? ’s Morgens leven ze nog, maar ’s avonds zijn ze er al niet meer. Ze zijn voor altijd verdwenen, gestorven zonder dat iemand het merkte. En alles waar ze goed in waren, is met hen verdwenen. Ze hebben er niets aan gehad dat ze hebben geleefd!”. (Job 4: 20-21, BasisBijbel)

Wat een hopeloos eind. Een mens is als een vlieg. Je wordt zomaar doodgeslagen, en dan is het voorbij. Dan blijft er niets meer van je over. Je was er wel, maar wat heeft je leven eigenlijk betekend? Om wanhopig van te worden. Heeft God je daarom op de wereld gezet? Om uiteindelijk als een vlieg doodgeslagen te worden? Zonder dat er maar iets van je herinnerd wordt? Zou dit het karakter van God weerspiegelen? Zou dit zijn wezen laten zien? Wie Hij is? Waarom Hij mensen, zoals jij en ik, zoals Job, heeft gemaakt?

Vol verwachting!

Het waren niet de woorden van God die Elifaz sprak. Het was niet een openbaring van een goede geest van God. Nee, het was een boze geest. Een geest van de duivel, die op een geniepige, quasi godsdienstige manier Elifaz woorden in een droom gaf die hij vervolgens aan Job ging vertellen. Maar het weerspiegelde niet wie God is. Wat Hij wil. Wat Zijn plan is. Uiteindelijk lezen we de verwachting van Job aan het einde van het boek. De verwachting die gebaseerd is op het spreken van God zelf. Een gelovig antwoord:

“Toen antwoordde Job de Heer: Ik weet dat U alles kan en dat alles wat U van plan bent ook gebeurt.”(Job 42: 1 en 2, BasisBijbel)

Dat is het antwoord wat het spreken van God oproept. Gods spreken, Gods wil, wekt verwachting. Geeft hoop. Hoop op Hem. Hoop op Zijn plan. Hij heeft ons gemaakt om Hem te kennen. Zijn wil te doen. Zijn stem te verstaan. In een innige verbondenheid met Hem te leven. Geliefd te zijn door Hem. Waarom?

Alleen door het bloed van zijn Zoon. Door het reinigende bloed van Jezus. Daarom kan God naar jou kijken en trots op je zijn. Omdat Hij zijn eigen Zoon ziet. Volmaakt. Zonder zonde. Zonder schuld. En ja, daarom kunnen we God wel recht in de ogen kijken. Onze Maker. Onze Verlosser. Alleen omdat Hij dan in de ogen van Jezus kijkt. En dan mogen we Zijn liefde ervaren. De liefde van een Vader voor zijn Enige Zoon. Wat een wonder! Zalig!

Aan de slag!

Ga voor jezelf een notitieboekje kopen en gebruik dit om Gods rode lijn in je leven te ontdekken. Hij spreekt op verschillende manieren tot jou, om Zijn plan voor je leven duidelijk te maken. Vaak vergeten we de kleine richtingaanwijzingen van God, waardoor we gaan dwalen. Als je dit voor jezelf opschrijft, kun je echt Gods wil voor je leven leren ontdekken. Dit geeft zoveel vreugde!

Download de dagtekst en deel ‘m op social media. Gebruik de hashtag #zijlacht, vinden we leuk!