Wie niet weg is… – Helden op Sokken (deel 1)

28

jan

Renske Hoste

Deze maand de eerste ‘Held op Sokken’; een bekend of minder bekend Bijbels figuur met wat overbekende menselijke trekjes. Dit keer koning-to-be Saul, die op het moment suprême heel erg kwijt blijkt te zijn…

“Samuel riep het volk bij elkaar bij de Heer in Mizpa. Hij zei tegen hen: “Dit zegt de Heer, de God van Israël: ‘Ik heb Israël uit Egypte bevrijd. Ik heb jullie gered uit de macht van de Egyptenaren en uit de macht van alle koningen die jullie bedreigden. Maar die God die jullie uit alle rampen en gevaren heeft gered, schuiven jullie nu aan de kant. Want jullie hebben tegen Hem gezegd: ‘We willen liever een koning.’ Kom nu allemaal voor de Heer staan, in groepen volgens de stammen en families waar jullie bij horen.” Toen liet Samuel alle stammen van Israël naar voren komen, en de stam van Benjamin werd aangewezen. Toen liet hij de families van de stam van Benjamin naar voren komen, en de familie van Matri werd aangewezen. Tenslotte werd Saul, de zoon van Kis aangewezen. Maar toen ze hem zochten, was hij nergens te vinden. Daarom stelden ze de Heer nog een vraag: “Moet de man soms nog komen?” Toen zei de Heer: “Hij heeft zich tussen de bagage verstopt.” Ze gingen er kijken en vonden hem daar. Ze haalden hem tevoorschijn. Toen hij tussen de mensen in stond, zagen ze dat hij een hoofd boven alle anderen uitstak. Samuel zei tegen het volk: “Zien jullie wel wie de Heer heeft uitgekozen? Onder het hele volk is er niemand als hij!” Het hele volk begon te juichen en riep: “Lang leve de koning!” (1 Sam 10:17-24, BasisBijbel)

 Wat een prachtstuk vind ik dit. De spanning is voelbaar; God voelt zich gekrenkt doordat het volk Israël Hem ‘aan de kant had geschoven’. Ondanks alles wat Hij voor hen heeft gedaan, vraagt het volk om een koning. Is Hij dan niet Koning genoeg? Kennelijk niet. Boosheid en verdriet klinken door in Samuels woorden tot het volk. Toch willigt God hun verzoek in; door loting zal de nieuwe koning worden aangewezen.

Het hele volk is aanwezig, een enorme menigte heeft zich verzameld in Mizpa. Per stam staan ze klaar, het lot wordt geworpen. Benjamin wordt aangewezen. Alleen dat moet al opschudding hebben veroorzaakt. De stam Benjamin was immers bijna uitgeroeid, omdat ze de groepsverkrachting in Gibea hadden goedgekeurd (lees Richters 19-21). Zou daar dan de nieuwe koning uit voort moeten komen?!

Kennelijk, want de familie van Matri wordt aangewezen.

Wanneer echter het lot valt op de zoon van Kis, is hij nergens te bekennen. Het hele volk keek waarschijnlijk met open mond toe hoe de rij van mogelijke kandidaten steeds kleiner werd. Het laatste lot valt. Saul! Saul, de zoon van Kis! Hij zal koning worden! Maar, waar is hij? Het volk begint hem te zoeken, maar Saul blijft onvindbaar.

Uiteindelijk gaan ze bij de Heer te rade. ‘Is hij überhaupt hier aanwezig of moet hij nog komen?’ Pas wanneer de Heer het hen vertelt, kunnen ze hem vinden: Saul, die later bekend zou staan om zijn vechtlust en grootheid, heeft zich verstopt tussen de bagage.

Die Saul, met zijn lange lijf ineengedoken tussen de spullen… wat had hij verwacht? Hij was al door Samuel gezalfd, dacht Hij misschien dat God op zijn besluit zou terugkomen? Zat hij daar heel hard te hopen dat toch iemand anders zou worden aangewezen als hij zich maar niet liet zien?

En dan het volk. Hebben ze een koning, kunnen ze ‘m niet vinden! Ik kan me zo voorstellen dat ze daar in de hemel hard om gelachen hebben.

Wat ik zo mooi vind aan dit bijbelgedeelte is dat God uiteindelijk Degene is die vertelt waar Saul zich bevindt. Hij had kunnen zwijgen – Hij had alle reden om te zwijgen. Maar dat doet Hij niet. Door te spreken, denk ik dat God het volk iets wil leren:

‘Jullie kunnen denken het alleen te kunnen, maar jullie hebben Mij nog steeds heel hard nodig.’

Autsj. Dat is duidelijk.

Ook Saul leert een les:
‘Je kan je niet verstoppen voor het doel wat Ik met jou heb. Ook al voel je je nog zo onvoorbereid, incompetent of idioot, Ik ga met je mee. Houd moed!’

Uiteindelijk komt Saul tevoorschijn. Het volk juicht: ze hebben een koning!

En God? God zucht. Misschien schudde Hij wel meewarig zijn hoofd. Zo blind… Zien ze dan niet dat Hij genoeg zou zijn?

Aan de slag!

Welke les kan jij leren uit dit verhaal? De les van het volk, de les die Saul leerde of iets anders?

Heb jij wel eens Gods leiding ervaren? Wat zou zijn doel daarmee geweest zijn? Ben je sindsdien dichter bij of verder van dat doel gekomen?

Vraag God om je te leiden naar zijn doel, niet het jouwe.

Deel deze overdenking

  1. Liza schreef:

    Wauw, mooi inzicht Renske!

    • petra schreef:

      Mooi, ook zo in ons huwelijk! Je denkt genoeg te hebben aan elkaar en draait het gezin op je eigen kracht maar je bent pas sterk als je God erin betrekt. Hij is het 3-voudig snoer dat in wijsheid leid en kracht geeft in alle omstandigheden, amen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2023 Zij Lacht | Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap