Griekenland: meer dan een vakantieland?

Griekenland, mijn vakantieland! Mijn eerste vakantie zonder chaperonne, Kreta was het. En uiteraard, gelijk al op dag twee werden we ondergedompeld in de plaatselijke cultuur. We stonden op de bus te wachten om een ruïne te bezichtigen, de lokale bus zou om 11.00 uur komen. Het werd 11.00, 11.05, 11.15, 11.30… Net toen we op wilde geven, kwam eindelijk ruim drie kwartier later de bus. Maar! Vol! Er kon zelfs geen bezemsteel meer bij. Uiteraard stonden we ons flink te irriteren, ik had in gedachten m’n bikini al weer aangetrokken en lag op m’n ligbedje, totdat drie minuutjes later… er een bus aankwam, helemaal leeg! Speciaal voor ons. Wauw, ze zijn toch nog niet zo gek, die Grieken ;).

Ik moest hieraan terugdenken toen ik bezig was met het schrijven van deze blog. Griekenland was voor Paulus ook een bijzondere binnenkomer. Hij heeft er veel gesproken en gemeenten gesticht. Tegenwoordig worden er zelfs speciale Paulusreizen door de Griekse binnenlanden aangeboden via reisbureaus (ja, echt waar). Maar mijn missie in Griekenland was zacht gezegd nogal anders dan die van Paulus. Paulus, avonturier, strijder met een brandend hart. Hij kwam aan in Athene, lees maar mee wat er gebeurde:

16 Paulus wachtte in Athene op hen. Hij werd geïrriteerd door het grote aantal godenbeelden dat hij in de stad zag. 17 Daarom begon hij in de synagoge gesprekken met de Joden en met de andere mensen die God aanbaden. Ook op de markt praatte hij met de mensen die hij daar zag. 18 Hij sprak ook met een aantal filosofen. Sommigen van hen zeiden: “Wat moet die wijsneus toch?” Anderen zeiden: “Hij schijnt over andere goden te komen spreken.” Want hij vertelde daar het goede nieuws van Jezus en van zijn opstanding uit de dood. 19 Ze namen Paulus mee naar de vergadering op de Areopagus-heuvel. En ze zeiden: “Zouden we ook mogen weten over wat voor nieuwe godsdienst jij het hebt? 20 Want je vertelt vreemde dingen. We willen graag weten waar het precies over gaat.” 21 Want alle Atheners en alle buitenlanders die daar waren, wilden niets liever dan iets nieuws zeggen of horen.
(Handelingen 17:16-21, BB) 

Mooi om te lezen, Paulus ging – zoals hij meestal deed – eerst op bezoek bij de Joden in die plaats. Die verwachtten immers toch ook de Messias? Het mocht het Goede Nieuws vertellen. Bid niet langer om Hem, maar tot Hem! Jezus de Messias. Ook de Atheners en buitenlanders in die stad kregen van Paulus het Evangelie te horen. Ondanks dat Paulus zich irriteerde over de cultuur daar. Alleen al die grote aantallen godenbeelden, er zijn geschriften die het hebben over 3.000 stuks! Daarnaast lezen we dat de mensen daar erop gebrand waren niets te missen! Stel je voor dat je naar het badhuis ging en hoorde dat de dag ervoor iets interessant was voorgevallen, en je kon niet meepraten (/ roddelen). Grootste nachtmerrie! Nee, het publiek hing aan Paulus lippen, vertel ons meer…

En Paulus? Die begon zijn toespraak zo mooi, ondanks zijn irritatie over al die beelden, begon hij met het respecteren van hun cultuur. Lees maar mee met het begin van zijn toespraak verderop in Handelingen 17:

22 Paulus antwoordde: “Mannen van Athene, ik zie dat jullie veel ontzag hebben voor de goden. 23 Want ik heb heel veel heiligdommen in jullie stad gezien. Ik heb zelfs een altaar gevonden waarop staat: ‘Voor de onbekende god.’ Over die God kom ik jullie vertellen. Jullie aanbidden Hem nu zonder dat jullie weten wie Hij is. 24 Maar Hij is de God die de wereld en alles heeft gemaakt. Hij is de Heer van hemel en aarde. Hij woont niet in tempels die door mensen zijn gemaakt. 25 Hij laat zich ook niet door mensen dienen omdat Hij Zelf iets nodig heeft. Want Hijzelf geeft aan iedereen leven en adem en alles.

Petje af Paulus, mooi gesproken, de mensen hingen aan zijn lippen. Uiteindelijk is het niet aan Paulus om de luisteraars te bekeren, het moet uit het hart komen. Staan de hoorders open voor de Heilige Geest? Sommige mensen in Athene bleven nog wel nieuwsgierig, anderen verwierpen zijn verhaal, maar er was ook een groepje mensen die het ter harte namen en geloofden, en ze sloten zich aan bij Paulus.

Er is zoveel wat we hiervan kunnen leren. Met alle goede bedoelingen, kunnen we zelf niet mensen bekeren. Met alle (Bijbelse) kennis die we hebben, mogen we toch respectvol omgaan met mensen die het anders zien en ze zelf de keuze laten. We mogen ons richten op die ene God, de ons bekende God. Paulus noemde in zijn toespraak ook:

30 Vroeger stond God het toe dat wij niets van Hem af wisten. Maar nu zegt God dat alle mensen in Hem moeten geloven en moeten gaan leven zoals Hij het wil.

God wil zich laten kennen! En wil dat ieder mens in Hem gaat geloven! Hier mogen we aan vasthouden.

Aan de slag!

Heb jij last van een nieuws-tik, net als de Atheners? Altijd maar online? Ga vandaag eens 15 minuutjes offline (net als je op vakantie misschien vaker doet ;-))! Pak de Bijbel erbij en vraag God of Hij zich op dat moment wil bekendmaken aan jou.